Έννοια στον ορισμό ABC

Η λέξη θεοκρατία αναφέρεται σε κυβερνήσεις που βασίζονται στην πεποίθηση ότι ο Θεός που κυβερνά την επίσημη θρησκεία είναι επίσης υπεύθυνος για τη διαχείριση πτυχών της ζωής πολιτική, οικονομική και πολιτιστική.

Αυτός που λαμβάνει τις πολιτικές και θρησκευτικές αποφάσεις είναι το ίδιο άτομο. Δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ κράτους και θρησκείας

Με άλλα λόγια, η θεοκρατία (από την ελληνική κυβέρνηση, ο Θεός «Θεός» και η «Κρασία») είναι μια κυβέρνηση στην οποία αυτός που ασκεί εξουσία έχει υπό την διοίκηση του πολιτικά και θρησκευτικά θέματα ταυτόχρονα, λαμβάνοντας γενικά αποφάσεις που αφορούν τόσο τις πτυχές όσο και παράλληλα μεταξύ τους όσον αφορά σε αυτό ιδεολογία.

Σε αυτόν τον τύπο διαχείρισης, λοιπόν, ο Θεός ασκεί τη δύναμή του και λαμβάνει τις αποφάσεις, ή, εάν δεν το κάνει, ο ίδιος ο Θεός εκδηλώνει εξουσία μέσω υπουργών ή εκπροσώπων που ενεργούν για λογαριασμό της. Σε αυτό το σύστημα δεν υπάρχει διαχωρισμός ή διαχωρισμός μεταξύ του κράτους και του ίδρυμα θρησκευτικός.

Πολύ διαδεδομένη μορφή διακυβέρνησης κατά την αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα

Η Θεοκρατία είναι ίσως μια από τις παλαιότερες μορφές διακυβέρνησης που υπήρχαν στον πλανήτη μας από την αρχή του χρόνου, εάν ληφθεί υπόψη ότι κατά τη διάρκεια Κατά την αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα, οι θρησκείες του κόσμου κατέλαβαν κεντρικό σημείο και ήταν, εν συντομία, εκείνες που οργάνωσαν την καθημερινή ζωή, κοινωνικές πρακτικές, παραδόσεις και τους τρόπους νομίζω κάθε κοινωνίας.

Ο Φαραώ καταγόταν από τους θεούς και αυτό του επέτρεψε να ασκήσει πολιτική και θρησκευτική εξουσία

Υπό αυτήν την έννοια, πολιτισμοί όπως η Αρχαία Αίγυπτος ή κάποια από τη Μεσοποταμία και οι Εβραίοι, μεταξύ άλλων, χαρακτηρίζονταν από την ύπαρξη κυβερνήσεων στις οποίες Ο κύριος ηγέτης ήταν ταυτόχρονα ο υψηλότερος θρησκευτικός εκπρόσωπος, ο οποίος έλαβε όλες τις αποφάσεις και, επιπλέον, ο μόνος που εκπροσώπησε τον εν λόγω Θεό στον κόσμο γήινος. Σε πολλές περιπτώσεις ο βασιλιάς ή ο Φαραώ θεωρήθηκε άμεσος απόγονος των θεών, έχοντας τότε κερδίσει θεϊκή χάρη κατά τη γέννηση για να κυβερνήσει τον λαό του. Οι Φαραώ της Αρχαίας Αιγύπτου δεν ήταν μόνο οι πιο σημαντικοί πολιτικοί ηγέτες, αλλά ήταν θεωρείται ως η άμεση αναπαράσταση της θεότητας στη γη και αναλαμβανόμενες συναρτήσεις ιερατικός.

Σήμερα, μια ξεπερασμένη μορφή διακυβέρνησης

Οι θεοκρατίες είναι πολιτικά συστήματα που συζητούνται σήμερα από σήμερα δημοκρατικές ή κοινοβουλευτικές μορφές, που επιδιώκουν να ανοίξουν εκπροσώπηση και συμμετοχή Η πολιτική της κοινωνίας στο σύνολό της θεωρείται παράλογη και ξεπερασμένη μορφή διακυβέρνησης.

Στη θεοκρατία δεν υπάρχει αλλαγή εξουσίας, δηλαδή κανείς δεν μπορεί να σταθεί ως υποψήφιος για τίποτα, δεν υπάρχουν άμεσες εκλογές εκπροσώπων μέσω λαϊκής ψηφοφορίας.

Οι εξαιρέσεις

Ωστόσο, είναι φυσιολογικό να διαπιστώνουμε ότι πολλά κράτη στη Μέση Ανατολή, μερικά στην Αφρική και ακόμη και το Βατικανό, μετακινηθείτε από τη θεοκρατική ιδέα ότι όποιος τους κυβερνά συνδέεται άμεσα με τον θεό τους πίστη.

Στα σημερινά δημοκρατικά συστήματα υπάρχει σαφής διαχωρισμός θρησκείας και κράτους

Από την άλλη πλευρά, στα δημοκρατικά συστήματα που κυριαρχούν στο πολιτικός χάρτης Στην εποχή μας, υπάρχει μια σαφής διαφοροποίηση μεταξύ της πολιτικής δύναμης και της θρησκευτικής εξουσίας, δηλαδή, η πολιτική εξουσία πηγαίνει από τη μία πλευρά ενώ η θρησκευτική αρχή πηγαίνει στο άλλο κανάλι. Υπάρχει μια σαφής διάσπαση στον πολιτικό και θρησκευτικό τομέα, ούτε έχει παρέμβαση στον άλλο.

Για παράδειγμα, σε εκείνες τις πολιτείες όπου η χριστιανική θρησκεία είναι η επίσημη θρησκεία, δεν υπάρχει παρέμβαση της Εκκλησίας στις κυβερνητικές αποφάσεις, ακόμη περισσότερο, θα ήταν πολύ αμηχανία και θα αμφισβητήθηκε εάν η Εκκλησία παρεμβαίνει σε οποιαδήποτε πολιτική απόφαση της κυβέρνησης, ακόμη και αν δεν είναι επαρκής.

Τώρα, εάν γίνει αποδεκτό ότι η Εκκλησία ως θρησκευτικός θεσμός παρεμβαίνει σε ορισμένες πτυχές και προσφέρει τη γνώμη της ως κοινωνικού παράγοντα μιας κοινότητας και Ως εκ τούτου, δεν μπορεί και δεν πρέπει να λογοκρίνεται και τα συμπεράσματά της γίνονται αποδεκτά, αλλά κανένα από αυτά δεν θα μπορεί να παρέμβει στις αποφάσεις του άλλου τρόπος.

Τώρα, αν και η θεοκρατία, όπως επισημάνουμε, δεν είναι μια μορφή διακυβέρνησης που είναι σήμερα διαδεδομένη όπως είναι. ήταν πριν από πολλά χρόνια, υπάρχουν εξαιρέσεις, όπως το Βατικανό, στο οποίο συνεχίζει να λειτουργεί όπως στο προέλευση. Ο Πάπας, η ανώτατη αρχή της Καθολικής Εκκλησίας, είναι επίσης ο Αρχηγός του Κράτους του Βατικανού.

Θέματα στη Θεοκρατία