Ορισμός της πολιτικής οικονομίας

ο οικονομίαπολιτική είναι ένας κλάδος των οικονομικών που επικεντρώνεται στη μελέτη ανάπτυξη των κοινωνικών σχέσεων που είναι εγγενείς στην παραγωγή, των νόμων που τη διέπουν, της διανομής του πλούτος, αλλαγή και κατανάλωση αγαθών στην κοινότητα, σε κάθε ένα από τα στάδια που αντιστοιχούν στο ανάπτυξη.

Υποκατάστημα οικονομικών, διεπιστημονικό, το οποίο μελετά την ανάπτυξη των κοινωνικών σχέσεων που εμπλέκονται στη διαδικασία παραγωγής και τους νόμους που τη διέπουν

Είναι ένας διεπιστημονικός κλάδος, δηλαδή αλληλεπιδρά και συνεργάζεται με άλλους κλάδους και ως συνέπεια που προσελκύει κοινωνιολογικά και πολιτικά στοιχεία γίνεται ευρύτερη από μια ανάλυση απλά οικονομικός.

Ανυψώνεται με τον χαρακτήρα της ιστορικής επιστήμης, διότι αντιμετωπίζει τις συνθήκες και τους λόγους για την προέλευση, την εξέλιξη και την αλλαγή που λαμβάνουν χώρα στις κοινωνικές μορφές παραγωγής.

Πώς τα πολιτικά σκαμπανεβάσματα επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά

Η σχέση οικονομικής-πολιτικής εξουσίας και το πώς τα σκαμπανεβάσματά της επηρεάζουν άμεσα την οικονομία ενός συγκεκριμένου τόπου, προς το καλύτερο ή για το χειρότερο

, φυσικά, είναι το κέντρο ενδιαφέροντος και ανάλυσής σας.

Έτσι, κατά τη διάρκεια του δέκατου όγδοου αιώνα και μέχρι το τέλος του δέκατου ένατου, η έννοια της πολιτικής οικονομίας είχε συνηθίσει Αναφερθείτε σε αυτό που ήταν κατανοητό ως οικονομικά εκείνη την εποχή, με ιδιαίτερη έμφαση από την πλευρά κανονιστικός.

Τώρα, σήμερα, όταν μιλάμε για πολιτική οικονομία, γίνεται κατανοητό ότι αναφερόμαστε σε αυτό το τμήμα του κοινωνικές επιστήμες που ασχολούνται με τη μελέτη των σχέσεων μεταξύ της κοινωνίας, των αγορών, του κράτους και των ανθρώπων, συγκεκριμένα, μελετήστε το διαχείριση από το κράτος λαμβάνοντας υπόψη τις οικονομικές, κοινωνιολογικές και πολιτικές συνιστώσες.

Κατά συνέπεια, η πολιτική οικονομία αγγίζει τα οικονομικά συμφέροντα των πολιτών και η πολιτική είναι ότι δεν υπάρχει καμία πολιτική οικονομία.

Η κοινωνία χωρίζεται σε διάφορες κοινωνικές τάξεις, πολλές από αυτές είναι ανταγωνιστικές, και έτσι είναι. Είναι αδύνατο να υπάρχει μια ενιαία πολιτική οικονομία για όλες τις τάξεις που υπάρχουν: ανώτερη τάξη, αστική τάξη, προλεταριάτο.

Οι σχέσεις παραγωγής που υπάρχουν μεταξύ των ανδρών δημιουργούνται στη διαδικασία παραγωγής υλικών αγαθών και η πολιτική οικονομία ασχολείται με τη μελέτη και τον καθορισμό των νόμων που κατέχουν την πρώτη θέση στην ανάπτυξη των εν λόγω σχέσεων που είναι επίσης σε άμεση σχέση με τις δυνάμεις παραγωγής, οι οποίες, μαζί με τις σχέσεις παραγωγής, συνθέτουν ο Τρόπος παραγωγής μιας κοινωνικής οικονομικής μονάδας.

Η εννοια του πολιτική οικονομία έχει χρησιμοποιηθεί στη δυτική κουλτούρα από το XVII αιώνα, αν και, με κάποιες διαφορές ως προς τη χρήση που αποδίδουμε σήμερα.

Εξέλιξη της έννοιας

Στις προαναφερθείσες αρχές, χρησιμοποιήθηκε κατά την αντιμετώπιση του ζητήματος των σχέσεων παραγωγής που ήταν καθιερωμένο μεταξύ των πιο σημαντικών κοινωνικών τάξεων της εποχής: αστοί, προλετάριοι και γαιοκτήμονες.

Στο πεζοδρόμιο μπροστά από το τι Φυσιοκρατία, ρεύμα που εξασφάλισε την ικανοποιητική λειτουργία της οικονομίας εάν δεν υπάρχει κρατική παρέμβαση, η πολιτική οικονομία προώθησε το θεωρία αξίας-εργασίας, ως προέλευση κάθε πλούτου, η εργασία είναι ακριβώς η πραγματική αιτία της αξίας.

Μέχρι τον 19ο αιώνα, η έννοια που εκτέθηκε στην προηγούμενη παράγραφο άρχισε να είναι ξεπερασμένη, ειδικά από εκείνους που δεν ήθελαν να ταξική θέση της κοινωνίας, και για παράδειγμα η έννοια της οικονομίας άρχισε να διατηρείται, η οποία έφερε περισσότερο μαθηματικά.

Εν τω μεταξύ, σήμερα, η έννοια που μας αφορά μάλλον χρησιμοποιείται όταν αναφέρεται εκείνα τα πολυτομεακά έργα που περιλαμβάνουν επιστήμες όπως κοινωνιολογία, πολιτική, σωστά και την επικοινωνία, μεταξύ άλλων, και που προσπαθούν να εξηγήσουν πώς τα πολιτικά πλαίσια, τα περιβάλλοντα και οι θεσμοί επηρεάζουν τη συμπεριφορά των οικονομικών αγορών.

Οι οικονομικές σχολές της πολιτικής οικονομίας διαφοροποιούνται σύμφωνα με το παράδειγμα που κρατούν, αφενός το πρότυπο διανομής, αυτή είναι η περίπτωση του φιλελευθερισμός, σολιαλισμός, αναρχισμός, κομμουνισμός και συντηρητισμός, επειδή εστιάζουν το ενδιαφέρον τους στον τρόπο κατανομής του κόστους και των κοινωνικών παροχών, καθώς και του κόστους και της υπεραξίας.

Ενώ αυτοί που ακολουθούν το παράδειγμα παραγωγής, μεταξυ τους: κομμουνισμός, ατομικισμός και κολεκτιβισμός, ενδιαφέρονται για τις αρχές στις οποίες η κοινωνία θα κλίνει όταν καθορίζει τι να παράγει και πώς να την κάνει.

Θέματα Πολιτικής Οικονομίας