Ορισμός της τυπικής ηθικής

Ονομαζόμαστε στη γλώσσα μας ως ηθική σε όλα τα κατάλληλα ή σχετίζονται με αυτόν τον κλάδο του φιλοσοφία τι γίνεται με το ηθική ανθρώπινων ενεργειών και ότι σύμφωνα με την περίπτωσή σας θα μας επιτρέψετε να τις χαρακτηρίσουμε ως καλές ή κακές.

Επίσης, η έννοια της ηθικής ορίζει ό, τι τηρεί ηθικός και προς το καλό παραδόσεις και στη σειρά κανόνων που ρυθμίζουν μια σχέση ή συμπεριφορά σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο όπως η ιατρική, ο νόμος, η δημοσιογραφία, μεταξύ άλλων επαγγελματικών δραστηριοτήτων.

Μέσα στο απέραντο σύμπαν της ηθικής μπορούμε να βρούμε διάφορες πτυχές και ρεύματα που επεξεργάστηκαν και προτάθηκαν στην πορεία. καθ 'όλη τη διάρκεια της ιστορίας από διάφορους φιλόσοφους, παρακάτω θα αναφερθούμε στην Επίσημη Ηθική που πρότεινε ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Immanuel Καντ.

Η επίσημη ηθική ή η καντιανή ηθική προωθούν την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την καλή θέληση

ο Τυπική ηθική, είναι αυτό που είναι γνωστό ως Ηθική Kantian, σε φόρο τιμής στο προωθητικό του, το Γερμανός φιλόσοφος Immanuel Kant.

Όσον αφορά την ιστορία της ηθικής και τη θεωρία της γνώσης, τον XVIII αιώνα, ένα σχίσμα θα συμβεί με την εμφάνιση στη σκηνή του Γερμανού φιλόσοφου Εμμανουήλ Καντ, από τη μία πλευρά, για την κριτική του για τον λόγο καθαρό και από την άλλη πλευρά, επειδή η πρότασή του για μια επίσημη ηθική έρχεται σίγουρα σε αντίθεση με την υλική ηθική ρεύμα.

Η ηθική σας πρόταση προωθεί την ελευθερία και την αξιοπρέπεια όλων των ανδρών, πάνω απ 'όλα. Ο Καντ υποστήριξε ότι το αντικειμενικά καλό είναι ένα φήμη και πελατεία, τα υπόλοιπα πράγματα που θεωρούμε συνήθως πολύτιμα, όπως το νοημοσύνη, η αξία, ο πλούτος, μεταξύ άλλων, δεν είναι, και μπορούν ακόμη και να γίνουν επικίνδυνα για τον άνθρωπο όταν αυτό που επικρατεί είναι μια στραβά θέληση.

Βασικά χαρακτηριστικά

Σύμφωνα με τον Καντ, ο άνθρωπος έχει και λογικό και ένστικτο, εν τω μεταξύ, ο λόγος όχι μόνο έχει θεωρητική αλλά και πρακτική λειτουργία, στόχος του οποίου είναι να αναζητήσει το ηθικό καλό.

Τώρα, σύμφωνα με τον Καντ, ο λόγος δύσκολα μπορεί να κάνει κάποιον χαρούμενο, γιατί ο σοφός, ξεκινώντας από τη διάνοιά του, θα ανακαλύψει γρήγορα θάνατος, ασθένεια, φτώχεια, μεταξύ άλλων δυσάρεστων καταστάσεων, ενώ οι καλές πράξεις που προέρχονται από πρακτικό λόγο δεν το κάνουν οδηγεί στην ευτυχία, αν και είναι δυνατόν για τον απλούστερο άνθρωπο να βρει την ευτυχία χωρίς την ανάγκη για λογικό και με το μόνο του ένστικτο. Ως εκ τούτου, ο Καντ υποστηρίζει ότι εάν το τέλος του ανθρώπου ήταν ακριβώς η ευτυχία, η φύση δεν θα μας είχε προικίσει έναν πρακτικό λόγο ότι να κάνετε κρίσεις που δεν οδηγούν στην ευτυχία, τότε είναι γεγονός ότι ο άνθρωπος ήταν προικισμένος με αυτόν τον λόγο για ένα πολύ υψηλότερο τέλος από ευτυχία.

Από τα παραπάνω ανακαλύπτεται ότι οι ηθικές πράξεις δεν εκτιμούνται με βάση τα αποτελέσματά τους, επειδή δεν επιλέγονται να επιτύχουν κάτι, αλλά μόνοι τους, επειδή το αποτέλεσμα μιας Η πράξη που θεωρείται καλή μπορεί να είναι επιβλαβής, αλλά σε κάθε περίπτωση, η πράξη θα συνεχίσει να είναι καλή, γιατί για τον Καντ το πιο σημαντικό πράγμα σε μια ηθική πράξη περνά από αυτό που κινήσεις.

Μια άλλη σχετική ιδέα στην πρόταση του Καντιανού είναι το κατηγορηματική επιταγή, ποιες είναι οι πράξεις που επιβάλλονται από καθήκον · Αυτή η επιταγή θα κυριαρχεί πάντοτε, αλλά χωρίς κανένα τέλος, μόνο λόγω του σεβασμού του καθήκοντος, επομένως, ο άνθρωπος που το ακολουθεί, που είναι ικανός να διατάξει τον εαυτό του, θα είναι ελεύθερο ον.

Ακριβώς όπως το αντιλαμβάνεται αυτό νόμος Η ηθική δεν μπορεί να έχει τίποτα εμπειρικό, η κατηγορηματική επιταγή δεν μπορεί να το περιέχει ούτε, μόνο τη μορφή του ηθικού.

Ο Καντ άρεσε να λέει γι 'αυτό ότι κάποιος έπρεπε να ενεργήσει σύμφωνα με το μέγιστο με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορείτε ταυτόχρονα να θέλετε να γίνει παγκόσμιος νόμος. Συνέστησε επίσης να ενεργεί σαν να ήταν στη μέγιστη δυνατή δράση να γίνει με τη δική του θέληση ένας παγκόσμιος νόμος της φύσης. και τέλος είπε ότι ήταν απαραίτητο να ενεργήσουμε με τέτοιο τρόπο ώστε να χρησιμοποιήσουμε την ανθρωπότητα τόσο στο πρόσωπο του ενός όσο και στο πρόσωπο του άλλου, πάντα ως τέλος και ποτέ ως μέσο.

Καμία από τις προτάσεις που εξέφρασε ο Καντ δεν είχε κάτι που να σχετίζεται με την εμπειρία, αλλά αφορούσε μόνο τη μορφή του ηθικού. Ποτέ δεν είπε στον άλλον πώς πρέπει να συμπεριφέρεται με συγκεκριμένο και σαφή τρόπο, ούτε υποστήριξε ως τον μοναδικό κανόνας, ούτε προωθούσε κάθε είδους σκοπό αυτοεξυπηρέτησης.

Τόνισε την καθολικότητα των ενεργειών μας και προνομιούχα πάντα αυτό που κάνουμε θα καθορίσει, κάνοντας έτσι την ελευθερία και την αυτονομία των ανθρώπων που αποφασίζω.

Για αυτόν, η θέληση δεν θα μπορούσε να υπόκειται σε κανένα στοιχείο εμπειρίας, πολύ λιγότερο, πρέπει να είναι ελεύθερη και η επιτακτική ανάγκη να είναι αυτός που έχει το Η αποστολή της ρύθμισης δεν προάγει καμία συμπεριφορά, καθώς η θέληση πρέπει να δοθεί αφ 'εαυτής ένα πρότυπο συμπεριφοράς, δίνοντάς της έναν απόλυτο χαρακτήρα αυτονόμος.

Αυτό που έχει ξεχωρίσει την ηθική του Καντίου από την υπόλοιπη ηθική είναι η εστίαση που δίνεται στις μορφές ηθικών αποφάσεων.

Θέματα τυπικής δεοντολογίας