Ορισμός των οπτικοακουστικών μέσων

Καλούμε ως οπτικοακουστικά μέσα Σε αυτούς μέσα επικοινωνία μαζικά που απευθύνονται στη χρήση του αισθήσεις όραση και ακοή για να μεταδώσετε τα μηνύματά σας. Δηλαδή, τα οπτικοακουστικά μέσα συνδυασμός εικόνες και ήχος , και κατά περίπτωση, ο δέκτης μπορεί να δει και να ακούσει το εν λόγω μήνυμα. Μεταξύ των πιο σημαντικών οπτικοακουστικών μέσων είναι η τηλεόραση, το κινηματογράφος και Διαδίκτυο, που έχει εγγραφεί στο κατηγορία τις τελευταίες δεκαετίες.

Πρέπει να σημειωθεί ότι τα μέσα είναι εκείνα τα μέσα από τα οποία μπορεί να καθοριστεί η διαδικασία επικοινωνίας.

Αναμφίβολα, ήταν η ενσωμάτωση του ήχου στον κινηματογράφο το 1920 που σηματοδότησε την αρχή αυτού του συνδυασμού. Όπως γνωρίζουμε, μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν δυνατή η προβολή εικόνων μόνο μέσω του έβδομου τέχνη, γνωστά ως σιωπηλές ταινίες, που αρέσουν στους ηθοποιούς Τσαρλς Τσάπλιν έγινε τόσο δημοφιλές. Το περισσότερο που είχε γίνει με αυτή την έννοια μέχρι τότε ήταν το παρουσίαση ζωντανών ορχηστρών που μουσικοποίησαν τη σιωπηλή ταινία και έτσι της έδωσαν ήχο.

Εν τω μεταξύ, αυτά τα δύο σύμπαντα που ενώθηκαν, εικόνα και ήχο, θα έφερναν μια πληθώρα καινοτομιών και επίσης νέων εννοιών. Για παράδειγμα, η ενέργεια της ενσωμάτωσης του ήχου με την εικόνα ονομάζεται βάση.

Τόσο ο ήχος όσο και η εικόνα μπορούν να ληφθούν σε διάφορα μέσα, όπως μια ταινία, a DVD, ένα CD, μεταξύ άλλων, που τους επιτρέπει να αποθηκεύονται ταυτόχρονα.

Όταν η εικόνα και ο ήχος ενώνονται, θα δημιουργηθεί μια πρωτότυπη αισθητηριακή πραγματικότητα που θα πυροδοτήσει διάφορα πειράματα όπως: μοναδικότητα), αρμονία (μια συνοδευτική εικόνα θα αντιστοιχεί σε κάθε ήχο) και ενίσχυση (επειδή οι έννοιες που ο καθένας εκφράζει καθεαυτές ενισχύονται από το συνδυασμός).