Ορισμός της ηπειρωτικής κλίσης

Κάτω από τα βάθη της θάλασσας βρίσκονται τα λεγόμενα βυθισμένα ανάγλυφα. Αυτά τα ανάγλυφα βρίσκονται τόσο στον πυθμένα της θάλασσας όσο και στους ωκεανούς.

Ανάλογα με τη γεωλογική τους προέλευση, υπάρχουν δύο τύποι ανάγλυφων:

1) τα ανάγλυφα που βρέθηκαν στο περιθώριο ηπειρωτική και που βρίσκονται κάτω από το ο φλοιός της Γης Γ

2) τα ανάγλυφα του πυθμένα του ωκεανού, τα οποία είναι χαρακτηριστικά του ωκεάνιου φλοιού.

Μέσα στα ανάγλυφα του ηπειρωτικού περιθωρίου υπάρχει η υφαλοκρηπίδα, η οποία αποτελεί την παράταση των αναδυόμενων εδαφών και η οποία παρουσιάζει μια ήπια κλίση που πηγαίνει από το ακτή έως και 200 ​​μέτρα βάθος. Στις παράκτιες περιοχές, τα αντίστοιχα ηπειρωτικά ράφια τείνουν να γλιστρούν απαλά, ενώ σε ορεινές περιοχές κοντά στην ακτή η υφαλοκρηπίδα είναι συνήθως πολύ περισσότερο σαφής.

Η ηπειρωτική πλαγιά βρίσκεται κάτω από την υφαλοκρηπίδα

Η περιοχή παρουσιάζει έναν τύπο απότομων πλαγιών και από την άποψη της θέσης του βρίσκεται μεταξύ του άκρο της υφαλοκρηπίδας και το πόδι της πλαγιάς, όπου έρχεται σε επαφή με τους πυθμένες ωκεάνιος.

Η κλίση κυμαίνεται από 200 μέτρα βάθος στο πάνω μέρος έως 3.500 μέτρα βάθος στο κάτω μέρος της. Το πόδι της πλαγιάς σχηματίζεται από τη συσσώρευση ιζημάτων που πέφτουν από την υφαλοκρηπίδα. Επί σύνθεση, αποτελεί μέρος του μορφολογία υποβρύχιος. Κοιλάδες, βουνά και μεγάλα υποβρύχια φαράγγια εμφανίζονται συνήθως σε αυτό το είδος ανακούφισης.

Λόγω του μεγάλου βάθους του, το ηλιακό φως δεν φτάνει στις ηπειρωτικές πλαγιές και θερμοκρασία του Νερό είναι πολύ σύντομο. Σε αυτό το ακραίο περιβάλλον μπορείτε να βρείτε γιγαντιαίους κρατήρες που εκπέμπουν αέρια όπως το ένυδρο μεθάνιο. Στις ωκεάνιες πλαγιές, αυτό το αέριο παραμένει σταθερό, αλλά αν αλλάξει η θερμοκρασία, αυτό το αέριο θα διαφύγει από το βάθος του υδάτινου περιβάλλοντος και αυτό θα προκαλούσε ζημιά στην περιβάλλον ή σοβαρά ατυχήματα σε σκάφη.

Άλλα ανάγλυφα του ωκεανού

Εκτός από τις ηπειρωτικές πλαγιές, στα βάθη της θάλασσας και των ωκεανών υπάρχουν και άλλοι τύποι ανάγλυφων. Έτσι, οι αβύσσες πεδιάδες είναι επίπεδες επιφάνειες μεγάλων προεκτάσεων και καλύπτονται με ιζήματα. Ορισμένες πεδιάδες της αβύσσου έχουν διακοπές στο έδαφος, γνωστές ως τύποι (οι τύποι είναι κοίλες που έχουν κωνικό σχήμα και επίπεδη κορυφή). Από την άλλη πλευρά, ορισμένες αβύσσες πεδιάδες διακόπτονται επίσης από τις λεγόμενες ωκεάνιες κορυφογραμμές, οι οποίες είναι θαλάσσιες κορυφογραμμές που εκτείνονται κατά μήκος των ωκεανών.

Φωτογραφίες: Fotolia - gondurazzz / divedog