Έννοια στον ορισμό ABC

Λέγεται ότι ένα άτομο είναι κοσμικό όταν οι πεποιθήσεις και οι αξίες του είναι εντελώς ανεξάρτητες από τη θρησκεία. Υπό αυτήν την έννοια, ο κοσμικός είναι πνευματικός και ηθικός. Αυτή η στάση συνίσταται στην υπεράσπιση της αυτονομίας του ατόμου σε σχέση με τις διαφορετικές θρησκευτικές ομολογίες.

Γενικές εκτιμήσεις

Ο κοσμικός δεν προσποιείται ότι είναι αντίθετο με τη θρησκεία, αλλά αυτή η προσέγγιση τονίζει το διαχωρισμό που πρέπει να υπάρχει μεταξύ της θρησκείας και άλλων σφαιρών, όπως η θρησκεία. πολιτική κύμα εκπαίδευση.

Στην κοσμικότητα υπερασπίζεται έναν σαφή διαχωρισμό μεταξύ κράτους και εκκλησίας. Στα περισσότερα συνταγματικά κείμενα, αυτός ο διαχωρισμός καθιερώνεται ρητά και με αυτόν τον τρόπο προτίθεται να μην επιβληθεί κανένας τύπος πεποιθήσεων πληθυσμός. Εκείνοι που θεωρούν τον εαυτό τους κοσμικό κατανοούν ότι οι θρησκευτικές προτιμήσεις των ατόμων πρέπει να είναι μέρος των δικών τους ιδιωτική ζωή και, ως εκ τούτου, δεν πρέπει να υπάρχει καμία παρεμβολή μεταξύ της πολιτικής σφαίρας και της θρησκευτικός.

Εμπνέεται επίσης από την ελευθερία του έκφραση. Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι στην Ευρώπη και στον κόσμο γενικά, οι θρησκευτικές προσεγγίσεις έχουν χρησιμεύσει ως επεξηγηματικό μοντέλο για κάθε τύπο πεποίθησης ή προσέγγισης. Αξίζει να θυμόμαστε ότι η επιστημονική θεωρία του εξέλιξη αρχικά συγκρούστηκε με τη βιβλική παράδοση.

Η ιδέα του κοσμικού δεν πρέπει να συγχέεται με τον αθεϊσμό

Ένα άθεο άτομο αρνείται την ύπαρξη του Θεού, ενώ ο λαός θεωρεί ότι η πολιτική εξουσία πρέπει αντιπροσωπεύουν τον πληθυσμό στο σύνολό του, ανεξάρτητα από την πλειοψηφία της θρησκείας του πληθυσμού στο σύνολό του η κοινωνία.

Η ιδέα αντίθετη με τον κοσμικό θα ήταν ο εξομολογητικός. Αυτό υποστηρίζει ότι οι αρχές με τις οποίες οργανώνεται ένα κράτος πρέπει να συνάδουν με ορισμένες πεποιθήσεις μιας συγκεκριμένης θρησκείας.

Σήμερα, το ισπανικό κράτος κηρύσσεται μη θρησκευτικό, αλλά για αιώνες το ισπανικό κράτος οργανώθηκε σύμφωνα με τις αρχές της καθολικής ομολογίας.

Η προέλευση της κοσμικής σκέψης

Από τον Διαφωτισμό τον δέκατο όγδοο αιώνα, μερικοί φιλόσοφοι άρχισαν αναλύει ο συνύπαρξη μεταξύ της πολιτικής δύναμης και της θρησκευτικής δύναμης σε όλη την ιστορία.

Φιλόσοφοι όπως ο Βολταίρος και ο Καντ ισχυρίστηκαν ότι η στενή σχέση μεταξύ πολιτικής και θρησκείας οδήγησε αναπόφευκτα σε δογματικές και ολοκληρωτικές θέσεις. Με αυτόν τον τρόπο, ο κοσμικός ισχυρισμός ισχυρίστηκε ότι το κράτος ως ίδρυμα ότι αντιπροσωπεύει ολόκληρη την κοινότητα δεν χρειάζεται να εξαρτάται από ηθικά κριτήρια θρησκευτικής τάξης.

Φωτογραφία: Fotolia - swillklitch