Τι είναι η ελευθερία λατρείας

Επίσης γνωστό ως θρησκευτική ελευθερία, θεωρείται α σωστά θεμελιώδης. Συνίσταται στο να είναι σε θέση να επιλέξει οποιοδήποτε είδος θρησκευτικής πίστης, καθώς και τη δυνατότητα να μην επιλέξει κανένα και να δηλώσει τον εαυτό του άθεο ή αγνωστικό.

Πρόκειται για την αναγνώριση ότι κάθε άτομο πρέπει να γίνεται σεβαστό για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις και πρακτικές. Αυτό σημαίνει ότι κανείς δεν πρέπει να αναγκαστεί να παραιτηθεί από τις πεποιθήσεις του ή να είναι θύμα κάποιου είδους εξαναγκασμού από αυτή την άποψη.

Δημοκρατία και ελευθερία λατρείας

ο Δημοκρατία όπως το καταλαβαίνουμε σήμερα, είναι μια σχετικά πρόσφατη πραγματικότητα, δεδομένου ότι η πλησιέστερη προέλευσή της είναι στο Γαλλική επανάσταση από το 1789. Σε αυτό ακριβώς το ιστορικό πλαίσιο διακηρύχθηκε η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη. Αυτό το κείμενο τονίζει μια θεμελιώδη ιδέα, την ελευθερία. Υπό αυτήν την έννοια, η ελευθερία νοείται ως η δυνατότητα να κάνουμε ό, τι δεν βλάπτει τους άλλους.

Προφανώς, αυτή η αντίληψη της ελευθερίας μπορεί να προβάλλεται σε θρησκευτικές πεποιθήσεις.

Ο μη σεβασμός των θρησκευτικών ιδεών συνεπάγεται αντίθεση στην ελευθερία του έκφραση, μια θεμελιώδης πτυχή σε οποιοδήποτε δημοκρατικό πολιτικό σύστημα. Πρέπει να σημειωθεί ότι στηρίζεται η δημοκρατία ισότητα όλων των ατόμων και, παράλληλα, στις ιδέες του πλειονοψηφία και ανοχή. Υπό αυτήν την έννοια, δεν θα υπήρχε πλήθος ούτε ανοχή εάν οι θρησκευτικές πεποιθήσεις δεν θα μπορούσαν να εκφραστούν δημοσίως με απόλυτη ελευθερία.

Η ελευθερία της λατρείας είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα που δεν είναι ακόμη πραγματικότητα παγκοσμίως

Στην Οικουμενική Διακήρυξη της Ανθρώπινα δικαιώματα του 1948, συγκεκριμένα μεταξύ των άρθρων 18 και 21, αναφέρεται ότι η θρησκεία ενός ατόμου πρέπει να γίνεται σεβαστή, είτε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα. Παρομοίως, αναγνωρίζεται το δικαίωμα αλλαγής θρησκείας.

Για αιώνες, η Ιερά Εξέταση διώκισε όλους εκείνους που ασκούσαν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις αντίθετες με την καθολικισμός. Όποιος πίστευε σε δόγματα που δεν αναγνωρίζονταν από την Εκκλησία και τα εξέφρασε ιδιωτικά ή δημόσια ήταν θεωρήθηκε αιρετικός και θα μπορούσε να δικαστεί και να τιμωρηθεί για αυτό (η συνήθης ποινή για αίρεση ήταν η αφορισμός).

Το Ιερό Γραφείο ή Εξέταση ξεκίνησε το ταξίδι του στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα και τελικά έφτασε στη Λατινική Αμερική

Εάν πάρουμε την ιστορία του Μεξικού ως αναφορά, αυτό χαρακτηρίζεται από τις τεταμένες σχέσεις μεταξύ της εκκλησίας και του το κράτος (ο πόλεμος Cristero μεταξύ του 1926 και του 1929 είναι ένα σαφές παράδειγμα της διαμάχης εξουσίας μεταξύ θρησκείας και ο πολιτική).

Στις σημερινές δυτικές δημοκρατίες, η θρησκευτική ελευθερία δεν είναι πλέον πρόβλημα, δεδομένου ότι στο όλα τα συνταγματικά κείμενα δείχνουν την ανάγκη σεβασμού κάθε δόγματος θρησκευτικός. Ωστόσο, η καταστολή για θρησκευτικούς λόγους είναι πραγματικότητα σε χώρες όπως η Βόρεια Κορέα, το Πακιστάν, η Σομαλία, το Αφγανιστάν, η Συρία ή το Σουδάν.

Υπολογίζεται ότι πάνω από 200 εκατομμύρια Χριστιανοί διώκονται σε όλο τον κόσμο.

Φωτογραφία: Fotolia - nikiteev