Ορισμός του ισολογισμού

Ο ισολογισμός είναι α κανω ΑΝΑΦΟΡΑ οικονομική κατάσταση που αντιπροσωπεύει την κατάσταση του οικονομία Γ χρηματοδότηση του α ίδρυμα σε μια στιγμή ή για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Ο ισολογισμός, επίσης γνωστός ως κατάσταση ιδίων κεφαλαίων ή ισολογισμός, είναι α σύνολο δεδομένων και πληροφοριών που παρουσιάζονται ως τελικό έγγραφο που περιλαμβάνει μια επισκόπηση του κατάσταση χρηματοοικονομική μιας οντότητας ή εταιρείας και αυτό συμβαίνει συχνά μία φορά το χρόνο. Ο ισολογισμός ή η κατάσταση θέσης συνδυάζει από μόνη της τις έννοιες των περιουσιακών στοιχείων, υποχρεώσεων και Κληρονομία καθαρό, ως τα τρία θεμελιώδη στοιχεία που απαρτίζουν το λογιστική ενός ιδρύματος.

Το πρώτο από αυτά, το περιουσιακό στοιχείο, ασχολείται με τους λογαριασμούς τίτλων που διαθέτει η εταιρεία, δηλαδή στοιχεία ικανά να αποφέρουν έσοδα μέσω της χρήσης, πώλησης ή μεταφοράς ανταλλαγή.
Οι υποχρεώσεις, από την άλλη πλευρά, αποτελούν τις υποχρεώσεις και απρόβλεπτα στις οποίες πρέπει να δοθεί προσοχή, όπως δάνεια, αγορές και άλλες μεσοπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες συναλλαγές. Τέλος, η καθαρή αξία αντιπροσωπεύει τα περιουσιακά στοιχεία μείον τις υποχρεώσεις, δηλαδή τις εισφορές μέτοχοι και άλλοι επενδυτές που, εν συντομία, συνειδητοποιούν την ικανότητα αυτοχρηματοδότησης που διαθέτουν η εταιρία.

Τα περιουσιακά στοιχεία περιλαμβάνουν όλους τους λογαριασμούς που αντικατοπτρίζουν τις τιμές που κατέχει η οντότητα. Όλα τα περιουσιακά στοιχεία είναι πιθανό να αποφέρουν χρήματα στην εταιρεία στο μέλλον, είτε μέσω χρήσης, πώλησης ή ανταλλαγής. Αντιθέτως, η υποχρέωση εμφανίζει όλες τις συγκεκριμένες υποχρεώσεις της οντότητας και τα ενδεχόμενα που πρέπει να καταχωρηθούν. Αυτές οι υποχρεώσεις είναι, φυσικά, οικονομικές: δάνεια, αγορές με αναβολή πληρωμής κ.λπ.

Με άλλα λόγια, η καθαρή αξία που θα είναι ο βασικός άξονας του ισολογισμού είναι α συμπέρασμα ανάμεσα σε αυτό που έχει η εταιρεία, σε τι οφείλει και, επομένως, σε αυτό που κατέχει αυθεντικά, δηλαδή την τελική κατάσταση της λογιστικής της.