Ορισμός της χημικής ονοματολογίας

Στη φύση συνολικά υπάρχουν περισσότερα από εκατό διαφορετικά χημικά στοιχεία, συγκεκριμένα 118. Τα χημικά στοιχεία είναι ένας τύπος ύλης και αποτελούνται από άτομα του ίδιου είδους. Στην επιστήμη της χημείας χρησιμοποιείται ένας πίνακας για την ταξινόμηση και τη σειρά των διαφορετικών στοιχείων, των γνωστών Περιοδικός Πίνακας, στο οποίο εμφανίζεται το όνομα κάθε στοιχείου μαζί με την αντίστοιχη συντομογραφία του ή σύμβολο, καθώς και άλλα δεδομένα ενδιαφέροντος (ατομικός αριθμός και ατομική μάζα). Για να αναφερθείτε στα στοιχεία και να μπορείτε να τα συνδυάσετε μεταξύ τους, έναν τύπο ονομασίας και Γλώσσα συγκεκριμένη, δηλαδή μια χημική ονοματολογία.

Ταξινόμηση του περιοδικού πίνακα

Μεταλλικά στοιχεία εμφανίζονται στην αριστερή πλευρά και στο κέντρο του πίνακα, μη μεταλλικά στοιχεία βρίσκονται στο πλάι σωστά και τα μεταλλοειδή επίσης στα δεξιά αλλά σχηματίζουν μια σπασμένη γραμμή.

Ο πίνακας χωρίζεται σε 18 διαφορετικές κάθετες ομάδες, επειδή κάθε γραμμή στοιχείων έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Ομοίως, ο πίνακας παρουσιάζει 7 διαφορετικά επίπεδα.

Κατά την παρατήρηση του περιοδικού πίνακα εκτιμάται ότι τα στοιχεία ταξινομούνται από το λιγότερο στο μεγαλύτερο σε σχέση με τον ατομικό τους αριθμό.

Πώς να διαβάσετε τη χημική ονοματολογία

Για να ονομάσετε ένα στοιχείο του περιοδικού πίνακα χρησιμοποιείται μια συντομογραφία με τα μεγάλα γράμματα στο κέντρο του το αντίστοιχο κουτί του (για παράδειγμα, είναι γραμμένο Αυτός και στο κάτω μέρος το πλήρες όνομά του είναι γραμμένο, Ήλιο). Στην επάνω αριστερή γωνία του στοιχείου είναι ο ατομικός του αριθμός, ο οποίος στην περίπτωση του ηλίου θα είναι 2. Στη δεξιά γωνία βρίσκουμε τον αριθμό της ατομικής του μάζας (4 σε ήλιο).

Από το ΑΝΑΓΝΩΣΗ του α χημικό στοιχείο είναι πλέον δυνατό να χειριστεί μια ονοματολογία που επιτρέπει την ανάγνωση του συνδυασμού των διαφόρων στοιχείων. Υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τρόποι για να ονομάσετε χημικά στοιχεία: συστηματικό, απόθεμα και παραδοσιακός, είναι η συστηματική ονοματολογία που χρησιμοποιείται περισσότερο, καθώς είναι η πιο απλή.

Εάν πάρουμε τη συστηματική ονοματολογία ως αναφορά, συνίσταται στη χρήση μιας σειράς προθεμάτων ανάλογα με τον αριθμό των ατόμων (mono, bi, di, tetra κ.λπ.). Έτσι, εάν στο μόριο χημεία υπάρχει ένα άτομο που θα χρησιμοποιήσουμε το πρόθεμα μονο. Ένα πολύ γνωστό παράδειγμα είναι το CO2 ή το διοξείδιο του άνθρακα (εδώ το πρόθεμα di αναφέρεται στα δύο άτομα οξυγόνου).

Όσον αφορά την ονοματολογία των αποθεμάτων, συνίσταται στην τοποθέτηση του σθένους του χημικού στοιχείου σε παρένθεση και σε λατινικούς αριθμούς, για παράδειγμα το FeH2 είναι ένα υδρίδιο σιδήρου (ll). Η παραδοσιακή ονοματολογία είναι ίσως η πιο περίπλοκη και αποτελείται από την παρακολούθηση ενός πίνακα με προθέματα και επίθημα ανάλογα με τον αριθμό οξείδωσης του χημικού στοιχείου (τα προθέματα hypo ή per και τα επιθήματα φέρουν και ico). Για παράδειγμα, υποχλωριούχο οξύ (Cl2O) ή θειικό νικέλιο (NiSO4).

Φωτογραφίες: iStock - Dvougao / Nerthuz