Ορισμός του διαλεκτικού υλισμού

Υλισμός Γ διαλεκτική είναι δύο βασικοί όροι στην ιστορία του φιλοσοφία δυτικός. Και οι δύο συγχωνεύτηκαν στο μαρξιστικό δόγμα και έγιναν το φιλοσοφικό σύστημα που οδήγησε στο κομμουνιστικό μοντέλο που αναπτύχθηκε τον 20ο αιώνα.

Πριν ο Μαρξ και ο Ένγκελς

Ήδη στην Αρχαία Ελλάδα αναπτύχθηκε ένα υλιστικό δόγμα. Δημόκριτος των Αβδήρων τον 5ο αιώνα π.Χ. Ο Γ ισχυρίστηκε ότι η φύση ως σύνολο μπορεί να εξηγηθεί από έναν συνδυασμό ατόμων. Με την πάροδο του χρόνου, η σύγχρονη επιστήμη ανέπτυξε ένα υλιστικό μοντέλο του μηχανιστικού τύπου σύμφωνα με το οποίο η φύση είναι ένα διατεταγμένο σύστημα που λειτουργεί σαν να ήταν μηχανή.

Η έννοια της διαλεκτικής χρονολογείται από τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα. Και οι δύο στοχαστές κατάλαβαν ότι η διαδικασία της γνώσης υπόκειται σε μια συνεχή κριτική κριτική των εννοιών και μια τέτοια διαδικασία είναι η αρχή της διαλεκτικής.

Από την άλλη πλευρά, για τον Χέγκελ η διαλεκτική γίνεται ο μηχανισμός που εξηγεί τις διαδικασίες αλλαγής στην ιστορία (μια διατριβή

σύγκρουση με μια αντίθετη ιδέα ή αντίθεση και τα δύο ξεπερνιούνται από μια νέα ιδέα ή σύνθεση).

Η Hegelian διαλεκτική έχει μια ιδεαλιστική και επομένως μη υλιστική προσέγγιση.

Διαλεκτικός υλισμός στη μαρξιστική φιλοσοφία

Ο Μαρξ και ο Ένγκελς κατάλαβαν ότι ο άνθρωπος μπορεί να μεταμορφώσει την κοινωνία. Υπό αυτήν την έννοια, η κοινωνική πραγματικότητα υπόκειται σε αλλαγές. Στην πραγματικότητα, το καπιταλιστικό σύστημα είναι το αποτέλεσμα μιας ιστορικής διαδικασίας μετασχηματισμού (της τάξης Η αστική τάξη υπερισχύει της αριστοκρατίας και ανέπτυξε ένα καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής βασισμένο στο εκμετάλλευση).

Για να ξεπεραστούν οι κοινωνικές ανισορροπίες που χαρακτηρίζουν αυτό το σύστημα, ο Μαρξ πρότεινε ένα κίνηση χειραφέτηση στο οποίο ένα νέο κοινωνική τάξη, το προλεταριάτο, θα επιβληθεί οριστικά στο αστική τάξη.

Για τον Μαρξ αυτή η διαδικασία αλλαγής έχει μια διαλεκτική αίσθηση του Hegelian τύπου (οι θέσεις του προλεταριάτου αντιτίθενται στις θέσεις της αστικής τάξης και καταλήγουν σε μια αταξική κοινωνία). Η διαλεκτική διάσταση του Μαρξ δεν είναι ιδεαλιστική, δεδομένου ότι βασίζεται στα υλικά στοιχεία που απαρτίζουν το κοινωνική πραγματικότητα (μηχανές, το καπιταλιστικό μοντέλο παραγωγής και η επακόλουθη ταξική διαφορά κοινωνικός).

Εν ολίγοις, ο διαλεκτικός υλισμός του Μαρξ προβάλλεται στην ιστορική πραγματικότητα της ανθρωπότητας. Ομοίως, αυτή η κοσμοθεωρία της πραγματικότητας είναι η θεωρητικό πλαίσιο που επιτρέπει την προώθηση της επαναστατικής αλλαγής προς ένα νέο κοινωνικό μοντέλο. Το φιλοσοφικό όραμα του μαρξισμός Δεν είναι κερδοσκοπικός ή περιγραφικός στη φύση, αλλά προορίζεται να επιφέρει μια πραγματική αλλαγή στην κοινωνική τάξη.

Φωτογραφία Fotolia: nalidsa

Θέματα διαλεκτικού υλισμού