Έννοια στον ορισμό ABC

Ίσως ένα από τα πιο υποτιμημένα καλλιτεχνικά στυλ, ο Mannerism έλαβε χώρα στη Δυτική Ευρώπη το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα, όταν τα κύρια στοιχεία του αναγέννηση άρχισαν να μπαίνουν σε κρίση. Ενώ διατηρούσε ακόμα πολλά από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά του τέχνη Η αναγέννηση, ο μαντερισμός σήμαινε μια προοδευτική εγκατάλειψη του ποσοστό απο αριθμοί, απο προοπτική χωρική, η χρήση καθαρών και καθορισμένων γραμμών και οι μετρημένες και γλυκές εκφράσεις των χαρακτήρων της Αναγέννησης. Για πολλούς ειδικούς, ο Mannerism είναι μια περίοδος μετάβασης μεταξύ της αναγεννησιακής τέχνης και της μπαρόκ τέχνης των επόμενων αιώνων.

Το όνομα του Mannerism έχει να κάνει με την ιδέα ότι οι ζωγράφοι αυτής της περιόδου άρχισαν αργά να ζωγραφίζουν «με τον δικό τους τρόπο», ακολουθώντας τους γενικούς κανόνες του ζωγραφική αλλά ερμηνεύοντας τα σκίτσα τους και αυτό που παρατήρησαν για την πραγματικότητα με μοναδικό και προσωπικό τρόπο. Σε πολλές περιπτώσεις, ο όρος Mannerism χρησιμοποιήθηκε με ορισμένο υποτιμητικό τόνο, καθώς θεωρήθηκε ότι οι ζωγράφοι αυτού του στυλ Δεν αντιπροσώπευαν την πραγματικότητα όπως θα έπρεπε να αντιπροσωπεύεται, αλλά έκαναν ανακριβή αντίγραφα των συγγραφέων Αναγέννηση.

Ο mannerism είναι αναμφίβολα ένα στυλ καλλιτεχνικός από μόνη της και, ως τέτοια, δεν πρέπει να συγκρίνεται με άλλους, καθώς πολλά από τα χαρακτηριστικά στοιχεία του είχαν λόγο να είναι. Όπως και με όλα τα καλλιτεχνικά στιλ, ο Mannerism αντιπροσώπευε μια περίοδο κρίσης όχι μόνο καλλιτεχνική αλλά και κοινωνική και πολιτική στην οποία αναταραχή, απελπισία, αμφισβήτηση των αναγεννησιακών αξιών και διαφορετικές συγκρούσεις συνέβαλαν στη δημιουργία μιας αλλαγμένης αναπαράστασης της πραγματικότητας.

Για τον Mannerism δεν ήταν πλέον σημαντικό να απεικονίσουμε αυτό που παρατηρήθηκε με πραγματικό και επαρκή τρόπο. Υπό αυτήν την έννοια, αυτό το καλλιτεχνικό στιλ θα καταφύγει στη χρήση ακατάλληλων ή παράξενων χρωμάτων (ειδικά πράσινου και κιτρινωπού για το δέρμα ή πολύ επισημαίνονται σε όλη τη δουλειά), σε απρόσκοπτες αναλογίες που έκαναν τους ανθρώπους άνισα ψηλούς και κοκαλιάρους, σε εκφράσεις που υποφέρουν σαφώς και σε ορισμένους βία στο θεματικός των έργων.

Μερικοί από τους πιο αναγνωρισμένους Mannerist ζωγράφους και καλλιτέχνες ήταν οι El Greco, Tintoretto, Arcimboldo, Vasari, Fiorentino και μερικά από τα τελευταία έργα του Μιχαήλ Αγγέλου στα οποία άρχισαν να είναι τα χαρακτηριστικά στοιχεία της αναγεννησιακής τέχνης εγκαταλειμμένος.