Ορισμός της Βοηθητικής Μνήμης

Η δευτερεύουσα ή βοηθητική μνήμη βρίσκεται σε υπολογιστή το σύνολο των συσκευών που επιτρέπουν την αποθήκευση συμπληρωματικών δεδομένων σε αυτές που αρχειοθετούνται στην κύρια μνήμη.

Επί χρήση υπολογιστή Και για έναν τυπικό υπολογιστή, υπάρχουν δύο τύποι μνήμης: πρωτεύουσα και δευτερεύουσα. Θεωρείται κύρια μνήμη που είναι συνήθως εγγενές μέρος του συστήματος, αποτελείται από έναν σκληρό ή σκληρό δίσκο που βρίσκεται μέσα στο ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΗΣ o Κεντρική μονάδα επεξεργασίας και μπορεί (ή όχι) να επεκταθεί κατά την κρίση του χρήστη. Αυτές οι μνήμες έχουν χωρητικότητα άνω των 100 GB και επιτρέπουν την αποθήκευση ενός μεγάλου μέρους των αρχείων και των δεδομένων που συνήθως χρησιμοποιεί ένας χρήστης.

Από την άλλη πλευρά, η δευτερεύουσα μνήμη λειτουργεί ως συμπληρωματική συσκευή και βρίσκεται συνήθως έξω από το υπολογιστή, όπως ένα ή περισσότερα περιφερειακά που έχουν επιπλέον χώρο για την αποθήκευση περισσότερων δεδομένων από όσα εισάγει στο HDD απο υπολογιστή

. Ενώ αυτές είναι συχνά πιο αργές ή λιγότερο ικανές αναμνήσεις, είναι μια καλή επιλογή πρόσθετου κατά την επέκταση της μνήμης. διαθεσιμότητα χώρο οποιουδήποτε υπολογιστή.

Εάν μιλάτε για βοηθητική μνήμη, μπορείτε να ανατρέξετε στις παλιές δισκέτες, σε δίσκο ή μονάδα οπτικού δίσκου, DVD, flash drive, Zip disk και άλλες εναλλακτικές λύσεις. Κάθε ένα από αυτά έχει διάφορα χαρακτηριστικά που το καθιστούν κατάλληλο για έναν ή τον άλλο σκοπό. Επιπλέον, στις περισσότερες περιπτώσεις μπορούν να αγοραστούν σε διαφορετικά μεγέθη, ανάλογα με τις ανάγκες του χρήστη.

Οι βοηθητικές συσκευές μνήμης συνδέονται στον υπολογιστή μέσω θυρών USB ή σε περιπτώσεις που σχετίζονται άμεσα με την κύρια μνήμη, σχηματίζοντας ένα υποσύστημα. Επιπλέον, πολλά από αυτά επιτρέπουν την κινητικότητα της συσκευής, μεταφέροντας πληροφορίες από έναν υπολογιστή σε άλλο με ευκολία και Ταχύτητα. Έτσι, το εμπειρία του χρήστη στη δικτύωση.

Θέματα στη Βοηθητική Μνήμη