15 Παραδείγματα αυταρχισμού, ολοκληρωτισμού και δημοκρατίας

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κυβέρνηση εθνών. Ανάλογα με το πόσες ελευθερίες εγγυώνται στους πολίτες τους, πόσο πληθυντικός είναι η αντιπροσωπευτικότητα των διαφορετικών κυρίαρχοι τομείς και σε ποιο βαθμό υποταγής σε σχέση με το υπόλοιπο κυβερνητικό σύστημα, μπορούμε να μιλήσουμε από Δημοκρατία, ο αυταρχισμός και ο ολοκληρωτισμός.

Αν και τα όριά του είναι ασαφή και συχνά δεν είναι τόσο απλό να διακρίνουμε το ένα από το άλλο, θα μπορούσαμε να τα ορίσουμε ως εξής:

Παραδείγματα αυταρχισμού

1. Η κυβέρνηση Μουγκάμπε. Αυτό το στρατιωτικό καθεστώς, κυβερνήθηκε με μια σιδερένια γροθιά από τον Robert Mugabe από το 1987, πολιτικό και ήρωα της ανεξαρτησίας της χώρας του Η προσωπική κυβέρνηση έχει καταδικάσει τη χώρα της σε σοβαρές οικονομικές συνθήκες και η ίδια κυβέρνηση υποστήριξε δόλια για 30 χρόνια.
2. Το trujillato. Μία από τις πιο φρικτές δικτατορίες στη Λατινική Αμερική, η οποία έλαβε χώρα στη Δομινικανή Δημοκρατία μεταξύ 1930 και 1961, η χρονιά κατά την οποία ο μόνος ηγέτης της, ο στρατιωτικός αξιωματικός Ραφαέλ Λενονίδας Τρουτζίλο, ήταν δολοφονήθηκε. Ήταν γνωστός ως "El Chivo" και οι υπερβολές του έχουν παρουσιαστεί σε λογοτεχνικά έργα από συγγραφείς όπως ο Vargas Llosa ή ο Junot Díaz.
   instagram story viewer
3. Η κουβανική επανάσταση. Φρούτα της επανάστασης σοσιαλιστής με επικεφαλής τον στρατιωτικό Fidel Castro ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία του Fulgencio Batista (1952-1959), ένα καθεστώς που ονομάζεται «κουβανική επανάσταση» ιδρύθηκε στο νησί της Καραϊβικής. Ο Κάστρο κυβερνά την Κούβα από το 1959 έως σήμερα και κατηγορείται για πολλές εκτελέσεις, αναγκαστικούς εξόριστους και παραβιάσεις ανθρώπινα δικαιώματα.
4. Pinochetism. Αυτό είναι το όνομα που δόθηκε στη στρατιωτική δικτατορία που ανέτρεψε τη σοσιαλιστική κυβέρνηση του Σαλβαδόρ Αλιέντε στη Χιλή το 1973 και κυβέρνησε τη χώρα με ένα καθεστώς τρόμου μέχρι το 1990. Ο ανώτατος ηγέτης του ήταν ο Augusto Pinochet, πρόεδρος στρατιωτικής χούντας υπεύθυνος για σχεδόν 30 χιλιάδες θύματα πολιτικής φυλάκισης και βασανιστηρίων, σχεδόν 2300 εκτελέστηκαν και περίπου 1200 εξαφανίστηκαν.
5. Φραγκισμός. Το 1936 ξεκίνησε μια ταραχώδης περίοδος στην ισπανική ιστορία, γνωστή ως εμφύλιος πόλεμος, όταν μια συντηρητική στρατιωτική ηγεσία με επικεφαλής τον Φρανσίσκο Φράνκο έδωσε πραξικόπημα κατά της Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας και οδήγησε σε μια κοινωνική και στρατιωτική αντιπαράθεση που θα διαρκούσε τρία χρόνια και θα κόστιζε τις ζωές σχεδόν μισού εκατομμυρίου Ανθρωποι. Από αυτήν τη σύγκρουση ο Φράνκο θα αναδυόταν ως ηγέτης και κακαλί της Ισπανίας, και έτσι κυβέρνησε μέχρι το 1975.

Παραδείγματα ολοκληρωτισμού

1. Μαοϊκή Κίνα. Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας ανακηρύχθηκε το 1949 από τον αρχηγό του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, Μάο Τσε Τουνγκ, μετά από εμφύλιο πόλεμο. Και αυτή η ολοκληρωτική τάξη, της έντονης παρέμβασης του κράτους στη ζωή των πολιτών και της τάξης ολόκληρης της κοινωνίας γύρω από την κομμουνιστική ιδεολογία, είναι παραμένει σε ισχύ, αν και υπήρξαν αλλαγές στην ηγεσία του ενιαίου κόμματος από τις βίαιες καταπιεσμένες διαμαρτυρίες το 1989, οι οποίες κόστισαν τη ζωή εκατοντάδων Ανθρωποι.
2. Γερμανία των ναζί. Το πιο γνωστό παράδειγμα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, με επικεφαλής τον Adolf Hitler στη Γερμανία το 1933, καθώς ξεκίνησε την εμφάνιση του λεγόμενου III Reich και αργότερα στις αρχές του Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος. Αυτό το καθεστώς στρατιωτικοποίησε σχεδόν ολόκληρη την κοινωνία, διακρίνοντας πολίτες από τη φυλή τους και την προσήλωσή τους στο Εθνικό Σοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (το ναζιστικό κόμμα), το μόνο υπάρχον κόμμα, και κατέφυγε στην υποδούλωση και το γενοκτονία συστηματοποιημένη των «κατώτερων φυλών» ως κρατικής πολιτικής.
3. Φασιστική Ιταλία. Η δικτατορική φύση, η κυβέρνηση του Μπενίτο Μουσολίνι (γνωστή ως Duce) που ξεκίνησε στην Ιταλία το 1922 είναι ένα παράδειγμα φασισμού που χαρακτηρίζεται από εθνικισμό, μιλιταρισμό και αγώνα ενάντια στον κομμουνισμό και τον φιλελευθερισμό. Χρησιμοποίησε ημι-κρυφά στρατεύματα σοκ, τα «μαύρα πουκάμισα», για να εκφοβίσει και να επιτεθεί στους πολιτικούς του αντιπάλους, καθιερώνει μέσω της «φασιστικής επανάστασης» τη de facto κυβέρνησή του που διήρκεσε μέχρι το 1945, όταν πυροβολήθηκε δημοσίως.
4. Καμπότζη του Χμερ Ρουζ. Το Khmer Rouge ήταν μια ομάδα ανταρτών της Καμπότζης που κατέλαβε την εξουσία στη χώρα το 1975, μετά την ανατροπή της στρατιωτικής δικτατορίας που την κυβέρνησε από το 1970 και τον πόλεμο του Βιετνάμ. Με επικεφαλής τον δικτάτορα Πολ Ποτ, ίδρυσαν ένα μαοϊκό μοντέλο κράτους που προσπάθησε να εκκενώσει τις πόλεις και να αναγκάσει την εμφάνιση ενός ριζοσπαστικού αγροτικού μοντέλου. Ήταν οι δράστες της γενοκτονίας της Καμπότζης, στην οποία περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια των τεσσάρων χρόνων του.
5. Chavista Βενεζουέλα. Το Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας (PSUV) ήταν το προϊόν της αντι-αποικιοκρατικής, εθνικιστικής κυβέρνησης, στρατιωτικός και δημοφιλής Χούγκο Τσάβες, ο οποίος επιχείρησε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα κατά της πετρελαϊκής δημοκρατίας το 1992. Κατά τη διάρκεια των κυβερνητικών ετών του Τσάβες, τα οποία ήταν ιδιαίτερα δύσκολα για την κοινωνία της Βενεζουέλας, υπήρξε μια ριζική πόλωση που οδήγησε σε απόπειρα πραξικοπήματος και μαζικές λαϊκές διαμαρτυρίες, στις οποίες το PSUV ανταποκρίθηκε ενισχύοντας τον έλεγχό του σε όλους τους κρατικούς θεσμούς, τροποποιώντας το Σύνταγμα να επιτρέψει την άπειρη επανεκλογή και την κατάσχεση δημοσίων εξουσιών που δεν απέδωσαν λίγες υποψίες για την εκλογή του διαδόχου του, Νικολά Μαντούρο το 2013, αφού ο Τσάβες πέθανε από καρκίνο ίδιο έτος.

Παραδείγματα δημοκρατίας

1. Σκανδιναβικό μοντέλο ευεξίας. Γνωστή για τη σταθερότητα και το υψηλό βιοτικό επίπεδο, τις δημοκρατικές δημοκρατίες της Δανίας, της Νορβηγίας, Η Σουηδία, η Φινλανδία και η Ισλανδία συχνά προσφέρονται ως παραδείγματα λειτουργικών δημοκρατιών με υψηλές επενδύσεις. Κοινωνικός.
2. Αμερικανική δημοκρατία. Αντί να είναι ένα ιδανικό μοντέλο, είναι ένα διμερές δημοκρατικό σύστημα (Δημοκρατικοί εναντίον δημοκρατικοί) με βαθιές καπιταλιστικές και φιλελεύθερες ρίζες, που λειτουργεί στο κατανάλωση διατηρήθηκε και στην οικονομική ώθηση ως αποτέλεσμα των πολυάριθμων διεθνών πολεμικών παρεμβάσεών της.
3. Ευρωπαϊκές δημοκρατίες. Ενωμένοι γύρω από ένα σχέδιο οικονομικής συνύπαρξης, τα έθνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι όλα δημοκρατικά από τότε εκλέγουν τις αρχές τους μέσω ελεύθερων εκλογών, με μεγάλη κομματική πολυφωνία και έλεγχο των υπόλοιπων εξουσιών δημόσιο.
4. Λατινοαμερικανικές δημοκρατίες. Ατελής, ξετυλιγμένος, εξακολουθεί να φέρει τις δυσκολίες των αποτυχημένων κρατών μετά την ανεξαρτησία και τις πολυάριθμες δικτατορίες του Ψυχρού Πολέμου, Οι Λατινοαμερικάνικες δημοκρατίες αγωνίζονται να συγκροτήσουν σύγχρονα και λίγο πολύ πληθυντικά κράτη, εν μέσω μεγάλων ανισοτήτων και επαναλαμβανόμενων τάσεων αυταρχικός.
5. Καναδάς. Ενώ η μορφή της διακυβέρνησής του είναι μια ομοσπονδιακή κοινοβουλευτική μοναρχία, είναι μια με ισχυρές δημοκρατικές παραδόσεις, το εύρος των κομμάτων και απλές και άμεσες εκλογές για τα μέλη της Βουλής των Κοινοτήτων που απαρτίζουν το κοινοβούλιο.

Ακολουθήστε με: