Παραδείγματα από τις Κοινωνικές Επιστήμες

Το σύνολο των λεγόμενων κοινωνικές επιστήμες αποτελείται από μια σειρά επιστημονικών κλάδων που αναλαμβάνουν, από επιστημονική άποψη ή περισσότερο επιστημονική δυνατή, η μελέτη των ανθρώπινων ομάδων και των υλικών και άυλων σχέσεών τους στο κοινωνία. Στόχος του είναι να ανακαλύψει τους κοινωνικούς νόμους που είναι εγγενείς στα διάφορα ανθρώπινα ιδρύματα και οργανισμούς, βάσει των γνώσεων της ατομικής και συλλογικής συμπεριφοράς. Για παράδειγμα: κοινωνιολογία, γεωγραφία, αρχαιολογία.

Δεδομένου τους μεθοδολογικά προβλήματα μοναδικό, αυτό το σύνολο μελετών διακρίνεται, με τη σειρά των τομέων της γνώσης, από το επίσημη επιστήμη ή φυσικός, υπεύθυνος για τη μελέτη των νόμων που διέπουν τη φύση (όπως μαθηματικά, φυσική, χημεία κ.λπ.) μέσω μιας επαγωγικής ή αφαιρετικής μεθοδολογίας.
Ενώ επιδιώκουν την κατάσταση του πλήρεις επιστήμες, Οι Κοινωνικές Επιστήμες περιλαμβάνουν λογική και επιχειρηματολογική συζήτηση, οπότε υπάρχει μια μακρά συζήτηση για το τι είναι οι Κοινωνικές Επιστήμες και ακόμη και τι είναι πραγματικά επιστήμη, ή ποιες απαιτήσεις πρέπει να θεωρηθεί ως πεδίο γνώσης ως τέτοιος.

Η αλήθεια είναι ότι η μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς δεν συμμορφώνεται με τη μεθοδολογία και τους κανόνες μέτρησης του φυσικές επιστήμες και απαιτούν το δικό τους σύστημα αξιολόγησης και κατανόησης.

Τύποι Κοινωνικών Επιστημών

Σε γενικές γραμμές, οι Κοινωνικές Επιστήμες μπορούν να ταξινομηθούν ανάλογα με τον τομέα ενδιαφέροντος, δηλαδή:

Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει ταξινόμηση Αδιαμφισβήτητο και αδιαμφισβήτητο των Κοινωνικών Επιστημών, αλλά μάλλον ένα σύνολο πεδίων γνώσεων που είναι ευάλωτα στην αναδιάταξη και σε συνεχή συζήτηση.

Παραδείγματα από τις Κοινωνικές Επιστήμες

Από τον πρώτο τύπο:

1. σωστά. Η επιστήμη υποστήριξε τη μελέτη των μεθόδων παραγγελίας και της νομικής διαδικασίας που καθορίζουν τον κώδικα συμπεριφοράς με τον οποίο διέπονται διαφορετικές κοινωνίες.
2. Οικονομία. Μελέτη των μεθόδων διαχείρισης, διανομής, ανταλλαγής και κατανάλωσης εμπορεύματα και την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών από ένα πεπερασμένο σύνολο στοιχείων.
3. Ανθρωπολογία. Πειθαρχία που φιλοδοξεί να μελετήσει τον άνθρωπο από μια ολοκληρωμένη προοπτική, χρησιμοποιώντας χαρακτηριστικά εργαλεία τόσο των Κοινωνικών όσο και των Φυσικών Επιστημών.
4. Επιστήμη Βιβλιοθήκης (και Επιστήμη Βιβλιοθήκης). Επίσης γνωστό ως Επιστήμες Πληροφοριών, προτείνεται να μελετηθούν οι μέθοδοι αρχειοθέτησης και ταξινόμησης διαφορετικών τύπων τεκμηριωτικού υλικού, όχι μόνο βιβλίων και περιοδικών.
5. Εθνογραφία. Πειθαρχία αφιερωμένη στη συστηματική μελέτη πολιτισμών και διαφορετικών κοινωνικών ομάδων, που θεωρείται σε πολλές περιπτώσεις ως κλάδος της κοινωνικής ανθρωπολογίας ή της πολιτιστικής ανθρωπολογίας. Θεωρείται επίσης ερευνητική μέθοδος εθνολογίας.
6. Εθνολογία. Είναι επίσης αφιερωμένο στη μελέτη λαών και ανθρώπινων εθνών, αλλά στη δημιουργία συγκριτικών σχέσεων μεταξύ σύγχρονων και αρχαίων κοινωνιών.
7. Κοινωνιολογία. Επιστήμη αφιερωμένη στη μελέτη των δομών και των λειτουργικών συστημάτων των διαφόρων ανθρώπινων κοινωνιών, λαμβάνοντας πάντα υπόψη τις στο ιστορικό και πολιτιστικό τους πλαίσιο.
8. Εγκληματολογία. Επίσης γνωστό ως εγκληματικές επιστήμες, επικεντρώνεται στη μελέτη των συμπεριφορών που σχετίζονται με έγκλημα και εγκληματικότητα, δηλαδή, το σπάσιμο του νομικού πλαισίου μιας δεδομένης ανθρώπινης κοινωνίας.
9. Πολιτικές επιστήμες. Μερικές φορές αναφέρεται ως Πολιτική Επιστήμη ή Πολιτική Θεωρία, είναι μια κοινωνική επιστήμη που μελετά τα διαφορετικά συστήματα διακυβέρνησης και την ανθρώπινη νομοθεσία, τόσο στην αρχαιότητα όσο και στη νεωτερικότητα.

Του δεύτερου τύπου:

1. Γλωσσολογία. Σε πολλές χώρες που θεωρείται ανθρωπιστική επιστήμη ή πεδίο ανθρωπιστικών επιστημών, είναι μια πειθαρχία αφιερωμένο στη μελέτη και την κατανόηση των διαφορετικών μεθόδων ανθρώπινης επικοινωνίας: τόσο λεκτική όσο και μη λεκτική προφορικός
2. Ψυχολογία. Επιστήμη αφιερωμένη στη μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς και της συγκρότησης της ψυχής, τόσο από την κοινωνική όσο και από την κοινοτική της οπτική, καθώς και από ατομικές και ενδοσκοπικές. Πολλά από τα εργαλεία της προέρχονται από την Ιατρική.
3. Εκπαίδευση. Το αβοκάντο στη μελέτη των τρόπων απόκτησης γνώσεων και των μεθόδων ή ιδρυμάτων για αυτό αναπτύχθηκε από τον άνθρωπο.

Τρίτου τύπου:

1. Γεωγραφία. Επιστήμη που είναι υπεύθυνη για τη γραφική αναπαράσταση της επιφάνειας της γης, καθώς και την περιγραφή του ανθρώπινου, φυσικού και βιολογικού της περιεχομένου. Αφιερώνεται στη μελέτη των πραγματικών ή φανταστικών σχέσεων που υπάρχουν μεταξύ των διαφόρων περιοχών στις οποίες ο πλανήτης χωρίζεται. Συχνά κρατείται και από τις ανθρωπιστικές επιστήμες.
2. Αρχαιολογία. Στόχος του είναι να μελετήσει συστηματικά τις αλλαγές που έχουν συμβεί στην πορεία των αρχαίων κοινωνιών, βάσει των υλικών υπολειμμάτων που διατηρούνται ακόμη από αυτές.
3. Δημογραφία. Επιστήμη της οποίας σκοπός είναι η στατιστική κατανόηση των δομών και της δυναμικής που ενυπάρχουν στο ανθρώπινες κοινότητες, συμπεριλαμβανομένων των διαδικασιών σχηματισμού, διατήρησης και εξαφάνισής του.
4. Ανθρώπινη οικολογία. Πειθαρχία που μελετά τις οικολογικές και κοινωνικές σχέσεις μεταξύ της ανθρώπινης κοινωνίας και του περιβάλλοντος. Συχνά θεωρείται κλάδος της Κοινωνιολογίας.
5. Ιστορία. Υπάρχει μια πολύ τρέχουσα συζήτηση σχετικά με την ύπαρξη ή όχι της Ιστορίας στις Κοινωνικές Επιστήμες. Σε κάθε περίπτωση, είναι υπεύθυνη για τη μελέτη των ανθρώπινων κοινωνιών και των μορφών αλληλεπίδρασης, των διαδικασιών τους και των γεγονότων που τις χαρακτήριζαν.