20 Παραδείγματα ποίησης

Ποίηση

ο ποίηση είναι ένα από τα κύρια λογοτεχνικά είδη και ίσως το πιο ελεύθερο από την άποψη των αισθητικών ιδιοτήτων. Τα ποιητικά κείμενα ονομάζονται "ποιήματα", τα οποία μπορούν να γραφτούν σε στίχο (γενικά) ή σε πεζογραφία.

Οι καλλιτέχνες αυτού του είδους ονομάζονται ποιητές και μια ιδιαίτερη ευαισθησία αποδίδεται συνήθως σε αυτούς. Ωστόσο, δεν είναι αλήθεια ότι η ποίηση ασχολείται μόνο με συναισθήματα, συναισθήματα, αγάπη ή χαρά ή θλίψη: οποιοδήποτε θέμα αξίζει τις προσοχές του ποιητή.

Χαρακτηριστικά της ποίησης

Πολλά ποιήματα γράφονται με βάση πολύ συγκεκριμένους κανόνες του μετρητή και του ρυθμού. Στην πιο κλασική αντίληψη της ποίησης, ποιήματα (Το οποίο μπορεί να είναι σύμφωνα ή παρήχηση) μεταξύ των τελικών λέξεων κάθε στίχου. Και αυτοί οι στίχοι, με τη σειρά τους, συνθέτουν συνήθως stanzas (ισοδύναμο με την παράγραφο του συνηθισμένου κειμένου).

Ωστόσο, ο ελεύθερος στίχος χωρίς ποιήματα θεωρείται επί του παρόντος το απόλυτο μέτρο της ποίησης, επιτρέποντας σε κάθε άτομο να εκφραστεί από τις τυπικές, θεματικές και υγιείς εκτιμήσεις που προτιμώ. Όσον αφορά τους κανονισμούς, η ποίηση χρησιμοποιεί πόρους που μπορούν να αλλάξουν τη γραμματική και τη σύνταξη λαμβάνοντας ορισμένες «ποιητικές άδειες».

Η ποίηση διακρίνεται ευρέως από τα αδερφή της είδη (la αφήγημα, πρόβα και θέατρο) λόγω ορισμένων ιδιαιτεροτήτων: η ποίηση δεν λέει μια ιστορία (όπως αφήγηση), δεν τρέχει σε ένα θέμα (όπως το δοκίμιο), ούτε αναπαράγει μια κατάσταση που συμβαίνει (όπως η δραματουργία).

Υπό αυτήν την έννοια, είναι ένα είδος υποκειμενική περιγραφή, το οποίο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μεταφορές και άλλοι λογοτεχνικοί πόροι με σκοπό τον εξωραϊσμό της γλώσσας και τη μετάδοση της συναισθηματικής πρόθεσης του συγγραφέα.

Παραδείγματα ποίησης

1. "Οι έξι χορδές" του Federico García Lorca

Κιθάρα
κάνει τα όνειρα να κλαίνε.
Ο λυγμός των ψυχών
απώλειες
δραπετεύει από το στόμα του
γύρος.
Και όπως το ταραντούλα,
υφαίνει ένα μεγάλο αστέρι
να κυνηγούν αναστεναγμοί,
που επιπλέουν στο μαύρο σου
ξύλινη δεξαμενή

1. "Μπουκάλι στη θάλασσα" από τον Mario Benedetti

Έβαλα αυτά τα έξι στίχους στο μπουκάλι μου στη θάλασσα
με το μυστικό σχέδιο που μια μέρα
Ήρθα σε μια σχεδόν ερημική παραλία
και ένα παιδί το βρίσκει και το ανακαλύπτει
και αντί για στίχους, εξάγετε βότσαλα
και βοήθεια και ειδοποιήσεις και σαλιγκάρια.

1. "Ο θανατηφόρος" του Rubén Darío

Μακάριο είναι το δέντρο, το οποίο είναι πολύ ευαίσθητο,
και περισσότερο η σκληρή πέτρα γιατί δεν αισθάνεται πλέον,
γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από τον πόνο του να είσαι ζωντανός,
ούτε μεγαλύτερη θλίψη από τη συνειδητή ζωή.

Να είσαι και να μην γνωρίζεις τίποτα, και να είσαι άσκοπος
και ο φόβος να είναι και ένας μελλοντικός τρόμος ...
Και ο σίγουρος τρόμος του να είναι νεκρός αύριο,
και να υποφέρετε για τη ζωή και για τη σκιά και για

αυτό που δεν γνωρίζουμε και δεν υποπτευόμαστε,
και η σάρκα που δελεάζει με τα φρέσκα τσαμπιά της,
και τον τάφο που περιμένει με τα κηδεία της ανθοδέσμες,

Και μη γνωρίζοντας πού πηγαίνουμε,
ή από πού προερχόμαστε! ...

1. "Aspect" της Alfonsina Storni

Ζω μέσα σε τέσσερις μαθηματικούς τοίχους
ευθυγραμμισμένο με το μετρητή. Ο απαθής με περιβάλλει
ψυχές που δεν έχουν καν γεύση
αυτού του μπλε πυρετού που τρέφει τη χίμαιρά μου.

Φοράω μια ψεύτικη γούνα με ανοιχτό γκρι χρώμα.
Το κοράκι που κάτω από την πτέρυγα κρατάει μια φούστα ντε Λις.
Το άγριο και ζοφερό ράμφος με κάνει να γελάω
ότι πιστεύω ότι είμαι ντροπή και εμπόδιο.

1. "Το φεγγάρι" του Jorge Luis Borges

Υπάρχει τόση μοναξιά σε αυτόν τον χρυσό.
Το φεγγάρι των νύχτων δεν είναι το φεγγάρι
που το πρώτο είδε ο Αδάμ. Οι μεγάλοι αιώνες
το έχουν γεμίσει με ανθρώπινη αφύπνιση
της παλιάς κλάμα. Κοίτα την. Είναι ο καθρέφτης σας.

1. Τα παπούτσια του Charles Bukowski

όταν είσαι νέος
ένα ζεύγος
παπουτσιών
θηλυκός
ψηλοτάκουνα
ακίνητος
μοναχικός
στην ντουλάπα
μπορούν να ενεργοποιηθούν
τα οστά σας
όταν είσαι μεγάλος
είναι απλά
ένα ζευγάρι παπούτσια
χωρίς
Κανένας
σε αυτούς
Γ
επίσης.

1. "To the night star" του William Blake

Εσείς, ξανθός άγγελος της νύχτας,
Τώρα, καθώς ο ήλιος ακουμπά στα βουνά, ανάβει
το λαμπερό τσάι αγάπης σας! Φορέστε τη λαμπερή κορώνα
και χαμόγελο στο νυχτερινό κρεβάτι μας!
Χαμόγελο στις αγάπης μας και, ενώ τρέχεις
μπλε κουρτίνες του ουρανού, σπέρνετε την ασημένια δροσιά σας
πάνω από όλα τα λουλούδια που κλείνουν τα γλυκά μάτια τους
στο κατάλληλο όνειρο. Είθε ο δυτικός άνεμος να κοιμηθεί
η λίμνη. Πες τη σιωπή με το έντονο φως των ματιών σου
και πλύνετε τη σκόνη με ασήμι. Presto, presto,
σταματήσατε? και στη συνέχεια ο λύκος γαβγίζει παντελώς
και το λιοντάρι ρίχνει φωτιά στα μάτια του στο σκοτεινό δάσος.
Το μαλλί των προβάτων μας καλύπτεται με
η ιερή σας δροσιά προστατέψτε τα με την εύνοια σας.

1. «Η τελευταία αθωότητα» της Alejandra Pizarnik

Παρεκκλίνω
στο σώμα και την ψυχή
παρεκκλίνω.

Παρεκκλίνω
ξεφορτωθείτε τα βλέμματα
καταπιεστικές πέτρες
που κοιμούνται στο λαιμό.

Πρέπει να φύγω
δεν υπάρχει πλέον αδράνεια κάτω από τον ήλιο
όχι περισσότερο αναισθητοποιημένο αίμα
δεν υπάρχει πλέον ουρά για να πεθάνει.

Πρέπει να φύγω

Αλλά χτύπησε, ταξιδιώτη!

1. "Το παιχνίδι με το οποίο περπατάμε" από τον Juan Gelman

Εάν μου δόθηκε μια επιλογή, θα επέλεγα
αυτήν την υγεία γνωρίζοντας ότι είμαστε πολύ άρρωστοι,
είναι χαρούμενη που είναι τόσο δυσαρεστημένη.
Εάν μου δόθηκε μια επιλογή, θα επέλεγα
αυτή την αθωότητα του να μην είσαι αθώος,
αυτήν την αγνότητα στην οποία περπατώ για ακάθαρτα.
Εάν μου δόθηκε μια επιλογή, θα επέλεγα
αυτή την αγάπη με την οποία μισώ,
αυτή η ελπίδα που τρώει απελπισμένο ψωμί.
Εδώ συμβαίνει, κύριοι,
ότι ποντάρω το θάνατο.

1. "Mirar" του Rafael Cadenas

Βλέπω μια άλλη διαδρομή, τη διαδρομή της στιγμής, τη διαδρομή της προσοχής, ξύπνιος, διαχωριστικός, Τοξότης! Κορυφή Viscera, Extreme Diamond, Falcon, Lightning Path, Thousand-Eyed Path, Magnificence Path, Sun Line Path, Reflection της επαγρύπνησης των ακτίνων, της ακτίνας τώρα, της ακτίνας αυτής, της βασιλικής διαδρομής με τη λεγεώνα των ζωντανών καρπών της οποίας η κορυφή είναι εκείνη η θέση παντού και κανένας.

1. "Μπροστά στη θάλασσα" του Octavio Paz

1

Το κύμα δεν έχει σχήμα;
Σε μια στιγμή σμιλεύει
και σε ένα άλλο καταρρέει
στο οποίο αναδύεται, στρογγυλό.
Η κίνησή του είναι η μορφή της.

2
Τα κύματα υποχωρούν
Αγκάθια, πλάτες, ύπνοι;
αλλά τα κύματα επιστρέφουν
Στήθη, στόματα, αφροί;

3
Η θάλασσα πεθαίνει από δίψα.
Στροβιλίζει, χωρίς κανέναν,
στο βάθος του.
Πέθανε από δίψα για αέρα.

1. "La poesía" του Eugenio Montejo

Η ποίηση διασχίζει τη γη μόνη της,
στηρίξτε τη φωνή σας στον πόνο του κόσμου
και τίποτα δεν ρωτά
ούτε καν λόγια.

Προέρχεται από μακριά και χωρίς χρόνο, δεν προειδοποιεί ποτέ.
Έχει το κλειδί για την πόρτα.
Η είσοδος πάντα σταματά να μας παρακολουθεί.
Τότε ανοίγει το χέρι του και μας δίνει
ένα λουλούδι ή ένα βότσαλο, κάτι μυστικό,
αλλά τόσο έντονο που η καρδιά χτυπά
πολύ γρήγορα. Και ξυπνήσαμε.

1. "Μερικές φορές μου φαίνεται ..." από τον Roberto Juarroz

Μερικές φορές μου φαίνεται
ότι είμαστε στο κέντρο
από το πάρτι
Ωστόσο
στο κέντρο του πάρτι
Κανένας
Στο κέντρο του πάρτι
υπάρχει κενό
Αλλά στο κέντρο του κενού
υπάρχει ένα άλλο πάρτι.

1. "Silencio" του Πάμπλο Νερόδα

Εγώ που μεγάλωσα μέσα σε ένα δέντρο
Θα ήθελα να πω πολλά
αλλά έμαθα τόση σιωπή
ότι έχω πολλά να κλείσω
και αυτό είναι γνωστό ότι αυξάνεται
χωρίς άλλη χαρά από το να μεγαλώνεις,
με όχι περισσότερο πάθος από την ουσία,
χωρίς άλλη δράση εκτός από την αθωότητα,
και μέσα στο χρυσό χρόνο
έως ότου το καλέσει το ύψος
για να το μετατρέψετε σε πορτοκαλί.

1. "Γράμματα σε έναν ξένο" του Nicanor Parra

Όταν περνούν τα χρόνια, όταν περνούν
τα χρόνια και ο αέρας έσκαψαν ένα λάκκο
ανάμεσα στην ψυχή και τη δική μου? όταν περνούν τα χρόνια
Και είμαι απλώς ένας άνθρωπος που αγαπούσε
ένα ον που σταμάτησε για μια στιγμή μπροστά στα χείλη σου,
ένας φτωχός που κουράζεται να περπατά στους κήπους,
Που θα είσαι Οπου
θα είσαι, ω κόρη των φιλιών μου!

1. "Μετά τον πόλεμο" του Jotamario Arbeláez

μια μέρα
Μετά τον πόλεμο
αν υπάρχει πόλεμος
αν μετά τον πόλεμο υπάρχει μια μέρα
Θα σε πάρω στην αγκαλιά μου
μια μέρα μετά τον πόλεμο
αν υπάρχει πόλεμος
αν μετά τον πόλεμο υπάρχει μια μέρα
αν μετά τον πόλεμο έχω όπλα
και θα σε κάνω αγάπη με αγάπη
μια μέρα μετά τον πόλεμο
αν υπάρχει πόλεμος
αν μετά τον πόλεμο υπάρχει μια μέρα
αν μετά τον πόλεμο υπάρχει αγάπη
και αν υπάρχει κάτι για να ερωτευτείς

1. "Γυμνό σώμα" του José Lezama Lima

Γυμνό σώμα στη βάρκα.
Το ψάρι κοιμάται δίπλα στο γυμνό
που έφυγε από το σώμα χύνει
μια νέα ασημένια κουκκίδα.

Ανάμεσα στο άλσος και το σημείο
Η στατική εκπνοή του σκάφους.
Το αεράκι τρέμει στο λαιμό μου
και το πουλί εξατμίστηκε.

Ο μαγνήτης μεταξύ των φύλλων
υφαίνει μια διπλή κορώνα.
Μόνο ένα πεσμένο κλαδί

αβλαβής το σκάφος επιλέγει
το δέντρο που θυμάται
ονειρεύομαι ένα φίδι στη σκιά.

1. "Το νησί σε βάρος" (θραύσμα) από τον Virgilio Piñera

Η καταραμένη κατάσταση του νερού παντού
Με αναγκάζει να καθίσω στο τραπεζάκι του καφέ.
Αν δεν πίστευα ότι το νερό με περιβάλλει σαν καρκίνο
Θα μπορούσα να κοιμηθώ ήσυχα.
Καθώς τα αγόρια ρίχνουν τα ρούχα τους για κολύμπι
δώδεκα άνθρωποι πέθαναν σε ένα δωμάτιο από συμπίεση.
Όταν ο ζητιάνος γλιστρά στο νερό την αυγή
την ακριβή στιγμή που πλένεται μία από τις θηλές της,
Συνηθίζω τη μυρωδιά του λιμανιού,
Συνηθίζω στην ίδια γυναίκα που αυνανίζεται πάντα,
νύχτα μετά το βράδυ, ο στρατιώτης που φρουρούσε στη μέση του ονείρου του ψαριού
Ένα φλιτζάνι καφέ δεν μπορεί να αφαιρέσει τη σταθερή μου ιδέα
Ζούσα Adamally.
Τι προκάλεσε τη μεταμόρφωση;

1. "Καθισμένος στους νεκρούς" (Θραύσμα) του Μιγκέλ Χερνάντεζ

Κάθονται στους νεκρούς
που έχουν σιωπήσει σε δύο μήνες,
φιλί κενά παπούτσια
και ασκεί έντονα
το χέρι της καρδιάς
και την ψυχή που τη διατηρεί.

Είθε η φωνή μου να ανέβει στα βουνά
και κατεβείτε στη γη και τη βροντή,
αυτό ρωτάει ο λαιμός μου
από τώρα και για πάντα

1. "Γδύνεις το ίδιο ..." του Jaime Sabinas

Γδύνεις το ίδιο σαν να ήσουν μόνος
και ξαφνικά ανακαλύπτετε ότι είστε μαζί μου.
Πώς σε αγαπώ τότε
ανάμεσα στα σεντόνια και το κρύο!

Αρχίζεις να με φλερτάρει σαν ξένος
και σε κάνω το τελετουργικό και χλιαρό γήπεδο.
Νομίζω ότι είμαι ο σύζυγός σου
και ότι με εξαπατάς.

Και πώς αγαπάμε ο ένας τον άλλον και μετά στο γέλιο
να βρεθούμε μόνοι στην απαγορευμένη αγάπη!
(Αργότερα, όταν συνέβη, σε φοβάμαι
και νιώθω ψύχρα.)

Περισσότερα παραδείγματα σε: