15 Παραδείγματα εισαγωγικών

Προφορικό απόσπασμα

ΕΝΑ κατά λέξη φράση Είναι μια μορφή δανεισμού περιεχομένου που χρησιμεύει στο να καταστήσει σαφές στον αναγνώστη ότι αυτό που λέγεται είναι τα λόγια κάποιου άλλου. Αυτή η ενέργεια ονομάζεται παραπομπή και επιτρέπει στον αναγνώστη να γνωρίζει πότε διαβάζει έναν συγγραφέα και πότε διαβάζει τα κείμενα που ο συγγραφέας. Ο συγγραφέας ερεύνησε και σας δίνει επίσης κλειδιά πληροφοριών, ώστε να μπορείτε να μεταβείτε στο αρχικό βιβλίο για να συνεχίσετε εμβάθυνση.

Όποτε παίρνουμε μια ιδέα που έχει ήδη δημοσιευτεί και τη χρησιμοποιούμε, ή την οποία ερευνούμε για να δημιουργήσουμε δικές μας ιδέες, πρέπει να λάβουμε υπόψη από πού προέρχεται κάθε πράγμα και να διαφοροποιήσουμε το σωστό από αυτό που είναι εξωγήινο. Διαφορετικά, θα υποστούν α λογοκλοπή, μια μορφή πνευματικής ανεντιμότητας που μπορεί να οδηγήσει σε κυρώσεις και προβλήματα. Η λογοκλοπή είναι μια μορφή κλοπής.

Τόσο οι αναφορές κειμένου όσο και η τελική βιβλιογραφία ενός κειμένου προετοιμάζονται σύμφωνα με τυποποιημένα μεθοδολογικά μοντέλα. Τα πιο γνωστά είναι

ΑΠΑ (από τα Αγγλικά: American Psychological Association) και MLA (από Αγγλικά: Ένωση Σύγχρονων Γλωσσών).

Τύποι παραπομπών κειμένου

• • Έτος έκδοσης του βιβλίου. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό εάν υπάρχουν πολλά βιβλία που αναφέρονται από τον ίδιο συγγραφέα, καθώς μπορούν να διακριθούν ανά έτος.
  • Αριθμός των σελίδων που αναφέρονται. Συνήθως προηγείται η συντομογραφία "p". ή "σ." Στην περίπτωση πολλών σελίδων, η πρώτη και η τελευταία θα αναφέρονται, διαχωρισμένες με μια σύντομη παύλα: σελ. 12-16. Σε περίπτωση που είναι ξεχωριστές αλλά ασυνεχείς σελίδες, θα χρησιμοποιηθούν κόμματα: σελ. 12, 16.
  • Επώνυμο συγγραφέα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, εάν το επώνυμο έχει ονομαστεί πριν από την αναφορά ή είναι σαφές σε ποιον ανήκει, αυτές οι πληροφορίες ενδέχεται να παραλειφθούν στις παρενθέσεις.

Ειδικές πινακίδες

Και στις δύο περιπτώσεις παραπομπής κειμένου, ενδέχεται να εμφανιστούν μερικά από τα ακόλουθα σημεία, συντομογραφίες ή χαρακτήρες:

Παραδείγματα σύντομων εισαγωγικών

1. Όπως μπορούμε να δούμε στην έρευνα του Foucault (2001), η έννοια της τρέλας είναι αναπόσπαστο μέρος της λογικής, αφού «δεν υπάρχει πολιτισμός χωρίς τρέλα» (σελ. 45).
2. Επιπλέον, «η πολιτιστική κατανάλωση στη Λατινική Αμερική φτάνει στο μέγιστο βαθμό σε σχέση με τη ροή των συζητήσεων πολιτικό και εμπορικό, και όχι, όπως στην Ευρώπη, αρθρωτό από έθνη-κράτη »(Jorrinsky, 2015, Π. 8).
3. Υπό αυτήν την έννοια, είναι βολικό να στραφούμε στην ψυχανάλυση: "Το δόγμα του να εκδηλώνεται ως αποτέλεσμα της ενδοπροβολής [ευνουχισμός] της γλώσσας στο άτομο" (Tournier, 2000, σ. 13).
4. Αυτό επιβεβαιώνει η Έλενα Βινέλι στον πρόλογό της στο έργο, όταν επιβεβαιώνει ότι «Είναι η κοινωνικοπολιτισμική κατασκευή των φύλων που διαφοροποιεί το θηλυκό από την αρσενική υποκειμενικότητα» (2000, σελ. 5), δίνοντάς μας να καταλάβουμε τη φεμινιστική ομοιότητα που βασίζεται στο μυθιστόρημα της Sara Gallardo.
5. Όχι πολύ περισσότερα από αυτές τις έρευνες, εκτός από τη «σύντομη απογοήτευση που δίνουμε με την ανυποψίαστη αλήθεια »όπως δήλωσε ο Evers (2005, σελ. 12) στο διάσημο ερευνητικό του περιοδικό.

Παραδείγματα παρατεταμένων κειμένων

1. Έτσι, μπορούμε να διαβάσουμε στο μυθιστόρημα του Gallardo (2000):

… Αλλά οι γυναίκες περνούν πάντα σε ομάδες. Κρύφτηκα και περίμενα. Η Λα Μαυρίκια πέρασε με την κανάτα της και την έσυρα μακριά. Κάθε μέρα αργότερα έτρεχε να με βρει, τρέμει με τον φόβο του συζύγου της, μερικές φορές νωρίς και μερικές φορές αργά, σε εκείνο το μέρος που ξέρω. Στο σπίτι που έφτιαξα με το χέρι μου, για να ζήσω με τη γυναίκα μου, στην αποστολή του νορβηγικού gringo ζει με τον σύζυγό της. (Π. 57)

1. Σε αυτό είναι βολικό να αντιπαραβάλουμε το όραμα του Γάλλου συγγραφέα:

Σε καθολικές θρησκείες, όπως ο Χριστιανισμός και ο Βουδισμός, ο φόβος και η ναυτία προέρχονται από μια φλογερή πνευματική ζωή. Τώρα, αυτή η πνευματική ζωή, η οποία βασίζεται στην ενίσχυση των πρώτων απαγορεύσεων, έχει ωστόσο το νόημα του κόμματος... (Bataille, 2001, σελ. 54)

1. Το γράψιμο αποτελεί σημείο συνάντησης και διαφωνία μεταξύ των πιο θετικών και των περισσότερων ρομαντικές εκδηλώσεις γύρω από το λογοτεχνικό γεγονός, που μπορούν να εξυπηρετήσουν διακρίσεις όπως αυτές που έκανε ο Sontag (2000):

Εδώ είναι η μεγάλη διαφορά μεταξύ της ανάγνωσης και της γραφής. Η ανάγνωση είναι μια επάγγελμα, ένα εμπόριο στο οποίο, με την πρακτική, κάποιος προορίζεται να γίνει όλο και πιο ειδικός. Ως συγγραφέας, αυτό που συσσωρεύεται είναι πρώτα απ 'όλα αβεβαιότητες και ανησυχίες. (Π. 7)

1. Αυτή η έννοια του «να γίνει» μπορεί να βρεθεί διασκορπισμένη σε όλο το έργο του φιλόσοφου. Ωστόσο, η αποσαφήνισή του φαίνεται να είναι ένα περίπλοκο θέμα:

Το να γίνεις ποτέ δεν μιμείται, ή μοιάζει, ή προσαρμόζεται σε ένα μοντέλο, είτε αυτό είναι δικαιοσύνης ή αλήθειας. Δεν υπάρχει ποτέ ένας όρος για να ξεκινήσετε, ή να φτάσετε ή να φτάσετε. Ούτε δύο όροι που ανταλλάσσονται. Το ερώτημα, ποια είναι η ζωή σας; Είναι ιδιαίτερα ανόητο, καθώς καθώς γίνεται κάποιος, αυτό που γίνεται αλλάζει όσο αυτός (…) Οι δυαδικές μηχανές έχουν τελειώσει: ερώτηση-απάντηση, αρσενικό-θηλυκό, άντρα-ζώο, και τα λοιπά. (Deleuze, 1980, σελ. 6)

1. Έτσι, στην αλληλογραφία μεταξύ του Φρόιντ και του Άλμπερτ Αϊνστάιν, είναι δυνατό να διαβάσετε τα εξής:

… Είστε πολύ νεότερος από εμένα και μπορώ να ελπίζω ότι όταν φτάσετε στην ηλικία μου θα είστε μεταξύ των «υποστηρικτών» μου. Δεδομένου ότι δεν θα είμαι σε αυτόν τον κόσμο για να το αποδείξω, μπορώ μόνο να προβλέψω αυτήν την ικανοποίηση τώρα. Ξέρετε τι σκέφτομαι τώρα: «Με υπερηφάνεια αναμένοντας τόσο μεγάλη τιμή, απολαμβάνω τώρα…» [Αυτό είναι ένα απόσπασμα από το Goethe's Faust] (1932, σελ. 5).

Παράθεση ή κατά λέξη φράση;

ο παράφραση Είναι η επανερμηνεία ενός ξένου κειμένου, που εκφράζεται με τα λόγια του νέου συγγραφέα. Σε αυτήν την περίπτωση, ένας ερευνητής διαβάζει τις ιδέες ενός άλλου συγγραφέα και στη συνέχεια τις εξηγεί με δικά του λόγια, χωρίς να σταματήσει να αποδίδει την ιδιοκτησία στον οποίο αντιστοιχεί.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, το όνομα του συγγραφέα παραφράζεται σε παρένθεση για να διευκρινιστεί ότι οι ιδέες δεν είναι δικές τους.

Από την άλλη πλευρά, μια αναφορά κειμένου είναι ένα δάνειο από το αρχικό κείμενο, στο οποίο το αναφερόμενο κείμενο δεν παρεμβαίνει ούτε τροποποιείται καθόλου. Και στις δύο περιπτώσεις, τηρείται η αρχή του αρχικού κειμένου: η λογοκλοπή δεν είναι ποτέ έγκυρη επιλογή.

Παραδείγματα παραφράσεων

1. Όπως έχει ειπωθεί αρκετά σε πολλά βιβλία για την κβαντική φυσική, οι απόλυτοι νόμοι του σύμπαντος με τους οποίους ο άνθρωπος προσπάθησαν να το εξερευνήσουν και να το καταλάβουν, αποδεικνύονται πολύ πιο ευέλικτο και σχετικό (Einstein, 1960) από υποτιθεμένος.
2. Δεν είναι, ωστόσο, ότι τα νέα εθνικά ιδανικά προέρχονται από την πιο συντηρητική πτέρυγα της κοινωνίας, αλλά μάλλον παίζει στην Αμερική. Η σημερινή Λατίνα έχει έναν παράδοξο εναλλακτικό ρόλο στο πρόσωπο των αριστερών λαϊκισμών (Vargas Llosa, 2006) που την πολιορκούν κατά τη διάρκεια της λεγόμενης «μακράς δεκαετίας».
3. Πρέπει να σημειωθεί ότι, ωστόσο, μερικές φορές ένα πράγμα είναι κάτι και τίποτα περισσότερο (Freud, cit.), οπότε είναι βολικό να γνωρίζουμε πώς να ακυρώσουμε την ψυχαναλυτική ερμηνεία της τέχνης στο χρόνο, προτού πέσουμε στον βιογραφικό ντετερμινισμό.
4. Οι ανθρωπολογικές τάσεις της Νοτιοανατολικής Ασίας, όπως έχουν ήδη επισημάνει πολλοί ανθρωπολόγοι, περιέχουν τα στοιχεία του πολιτιστική διέλευση μειονοτήτων που την καθιστά ελκυστική για τους επισκέπτες από μια ηγεμονική κουλτούρα (Coites et. al., 1980), αλλά όχι τόσο για τους γείτονές τους.
5. Επιπλέον, ο Bataille ήταν ξεκάθαρος για αυτό, απομακρύνοντας τη θέση του από την τυπική γοητεία του νεκροταφείου του μετα-ρομαντισμός, αντίθετη εργασία ως παραγγελία και καταστολή στη γοητεία της βίας (Bataille, 2001).