20 Παραδείγματα δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών

Ονομάζεται στα οικονομικά αγαθά και υπηρεσίες στο σύνολο των διαδικασιών και των ανθρώπινων προσπαθειών που έχουν τον απώτερο στόχο να ικανοποιήσουν τις ανάγκες ενός ατόμου, μιας κοινότητας ή του είδος ολόκληρος. Για παράδειγμα: οδικές υποδομές, ηλεκτρική ενέργεια, δημόσια κεφάλαια.

Αντιμετωπίζονται συνήθως ως μια κατηγορία από κοινού σε μακροοικονομικό ή κοινωνικό σχεδιασμό, αλλά αντιπροσωπεύουν δύο ξεχωριστά τμήματα, αν και δεν αποσυνδέονται από την ανθρώπινη προσπάθεια στις κοινωνίες.

Διαφορά μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών αγαθών και υπηρεσιών

Δημόσια αγαθά και υπηρεσίες είναι αυτά που δεν είναι δεν ανήκουν σε καμία οντότητα ή οργάνωση συγκεκριμένα της κοινωνίας, αλλά μπορούν να απολαμβάνουν όλοι οι πολίτες και, ως εκ τούτου, διοικείται από το κράτος, δεδομένου ότι αποτελούν μέρος του βοδινό κρέας δημοσιεύει.

Σε αυτό διαφέρουν κυρίως από το ιδιωτικά αγαθά και υπηρεσίες, Τι είναι Κληρονομία οντότητες και ιδιωτικές ενώσεις ή άτομα ή, στην περίπτωση υπηρεσιών, προσφέρονται από αυτούς.

Στην πραγματικότητα, τα δημόσια περιουσιακά στοιχεία δεν είναι αλλοιωμένα, εκτός από πολιτικές αποφάσεις που έχουν συμφωνηθεί από κρατικούς φορείς (

ιδιωτικοποίηση). Και όμως είναι συνήθως κάτι που είναι δύσκολο για τους ανθρώπους να αποδεχτούν.

Είναι φυσιολογικό οι δημόσιες υπηρεσίες, για παράδειγμα, να έχουν τέλη κοινωνικής πρόσβασης ή δεν αποδεικνύεται με βάση τη συσσώρευση κεφαλαίου (κέρδος), αλλά στην απλή βιωσιμότητα της υπηρεσίας, ώστε να είναι πιο προσιτή σε όλους. Σε ορισμένες χώρες αυτές οι υπηρεσίες είναι ακόμη δωρεάν. Αντίθετα, οι ιδιωτικές υπηρεσίες προορίζονται να είναι οικονομικά κερδοφόρες: να εμπλουτίσουν όσους τις ασκούν και να τους επιτρέψουν να συσσωρεύσουν ατομικό κεφάλαιο.

Τύποι δημόσιων υπηρεσιών

Γίνεται διάκριση μεταξύ δύο τύπων δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών, και συγκεκριμένα:

Παραδείγματα δημόσιων αγαθών

1. Οδικές υποδομές. Οι δρόμοι, οι αυτοκινητόδρομοι και άλλες δημόσιες υποδομές που συνδέουν τις διαφορετικές γωνίες του α Η χώρα ανήκει συνήθως στο κράτος, ακόμη και όταν είναι η διοίκηση και η συντήρηση ένα ιδιωτική εταιρεία. Όμως είναι ιδιοκτησία, τα οποία δεν μπορούν να αφαιρεθούν, είναι δημόσια ιδιοκτησία και συνήθως υπάρχουν υπουργεία που είναι υπεύθυνα για αυτό.
2. Ραδιοηλεκτρικό φάσμα. Το ραδιοηλεκτρικό φάσμα μιας χώρας, μέσω της οποίας εκπέμπονται τα διάφορα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά κύματα, είναι καλό αμετάκλητα δημόσιο, του οποίου η εκμετάλλευση γίνεται όταν το κράτος δίνει παραχωρήσεις σε ιδιωτικές εταιρείες για τη διαβίβασή τους αντίστοιχα χρονοδιαγράμματα.
3. Πολεμικό υλικό. Οχήματα, όπλα πολέμου, στολές και άλλες προμήθειες που απαιτούνται από το στρατιωτικό ίδρυμα, υπεύθυνο για την υπεράσπιση της εδαφικής κυριαρχίας, είναι αναντικατάστατα περιουσιακά στοιχεία του κράτους.
4. Αστυνομικές περιπολίες και πυροσβέστες. Ακριβώς όπως αυτοί οι οργανισμοί αποτελούν συνήθως μέρος των δημόσιων υπηρεσιών, τα εργαλεία εργασίας τους και τα ειδικά οχήματα αποτελούν μέρος του εμπορεύματα του κράτους.
5. Εθνικός εναέριος χώρος. Κανένας σε καμία χώρα δεν μπορεί να αγοράσει τον αέρα ή τους ουρανούς, που είναι αγαθά, για να τα καλέσει κατά κάποιο τρόπο, που ανήκουν μόνο στο κράτος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όταν ένα αεροπλάνο εισέρχεται στον ουρανό μιας άλλης χώρας, υπόκειται στους νόμους αυτής της περιοχής.
6. Δημόσιοι χώροι. Οι μνημείο, οι πλατείες, η προεδρική κατοικία, τα δημόσια πάρκα και όλα τα περιουσιακά στοιχεία της εθνικής κοινότητας είναι δημόσια ιδιοκτησία.
7. Φυσικά αποθέματα. Δασικά αποθέματα και μεγάλα δασάκι προστατεύονται, τα εθνικά πάρκα και ολόκληρη η έκταση τους αποτελούν ιδιοκτησία του κράτους και συνήθως δεν πωλούνται ποτέ, καθώς σε πολλές περιπτώσεις είναι ακόμη και Παγκόσμια κληρονομιά.
8. Ίδια κεφάλαια δημοσίων εταιρειών. Ό, τι είναι η κληρονομιά μιας κρατικής εταιρείας θα είναι απαραίτητα και δημόσια ιδιοκτησία. Έτσι, όλα τα γραφεία ενός υπουργείου είναι συνήθως του κράτους και δεν ανήκουν σε μεμονωμένο άτομο.
9. Δημόσια κεφάλαια. Τα χρήματα (οι φυσικοί λογαριασμοί και νομίσματα) μιας χώρας, αν και αντιπροσωπεύουν δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο χωρίς διάκριση, είναι η υλική ιδιοκτησία του αποκλειστικού κράτους. Γι 'αυτό δεν μπορεί κανείς να εκδώσει τα δικά του τραπεζογραμμάτια, καθώς δεν ανήκουν μόνο σε εμάς αλλά σε ολόκληρη την κοινότητα της χώρας.
10. Πνευματική ιδιοκτησία. Μόλις περάσει μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, το μήκος της οποίας ποικίλλει ανάλογα με τη νομοθεσία των χωρών, τα πνευματικά δικαιώματα των έργων τέχνης, βιβλιογραφία, μουσική ή οποιοδήποτε είδος γίνονται μέρος της εθνικής κληρονομιάς και, κατ 'επέκταση, της ανθρωπότητας.

Παραδείγματα δημόσιων υπηρεσιών

1. Ηλεκτρική ενέργεια. Σε πολλές χώρες είναι φυσιολογικό η εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας να ανήκει εξ ολοκλήρου ή κατά πλειοψηφία στο κράτος. Έτσι, μπορούν να προσφερθούν πιο φιλικές τιμές ηλεκτρικής ενέργειας στον πληθυσμό και αυτή η βασική υπηρεσία που είναι απαραίτητη για τη σύγχρονη ζωή μπορεί να ελεγχθεί πολιτικά.
2. Ταυτοποίηση και μετανάστευση. Η έκδοση διαβατηρίων, εισιτηρίων ταυτότητας, καρτών και όλων των ειδών εγγράφων ταυτότητας για τους υπηκόους ή αλλοδαποί που διαμένουν ή βρίσκονται υπό διαμετακόμιση στο έδαφος μιας χώρας, είναι μια αποκλειστικά δημόσια υπηρεσία που διαχειρίζεται τα κρατικά γραφεία κατάλληλος.
3. Προξενική εκπροσώπηση. Όλοι οι πολίτες μιας χώρας που ζει σε ένα ξένο έθνος εκπροσωπούνται νομικά και λογικά από μια πρεσβεία, ένα προξενείο και διάφορα διπλωματικά όργανα που προσφέρουν γραφειοκρατικές και νομικές δημόσιες υπηρεσίες, ακόμη και βοήθεια σε εθνικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
4. Νομιμοποίηση τεκμηρίωσης. Η πιστοποίηση της πρωτοτυπίας ορισμένων νομικών εγγράφων, όπως συμβάσεις, ακαδημαϊκά πτυχία, κ.λπ., πραγματοποιείται υπό το βλέμμα του κράτους. Διάφοροι δημόσιοι φορείς είναι υπεύθυνοι για τη γραπτή πιστοποίηση της πρωτοτυπίας των εν λόγω εγγράφων ή για την πιστοποίηση της υπογραφής τους, ενεργώντας ως εγγυητής της δικαιοσύνης.
5. Δικαστικό έργο. Αστικές, ποινικές, συνταγματικές ή άλλες νομικές διαδικασίες αποτελούν αποκλειστική ευθύνη του κράτους, επομένως είναι α υπηρεσία που παρέχει στους πολίτες της, διασφαλίζοντας την εκπλήρωση των δικαιωμάτων και των καθηκόντων τους, για να διασφαλίσει το νομικό πλαίσιο και τους κανόνες του παιχνιδιού νομικός.
6. Τρεχούμενο νερό. Αυτή η υπηρεσία είναι επίσης δημόσια σε πολλές χώρες, εκτός από εκείνες που έχουν υποστεί κύματα ιδιωτικοποίησης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι βασικές υπηρεσίες για την αστική ζωή, όπως η ηλεκτρική ενέργεια ή το νερό, έχουν άμεσο αντίκτυπο στην ελάχιστη ευημερία του πληθυσμού και ανθρώπινα δικαιώματα, έτσι δεν πρέπει να βρίσκονται στα χέρια ιδιωτικών οργανισμών.
7. Δημοσίευση αλληλογραφίας. Όλες οι χώρες έχουν ταχυδρομικό ταχυδρομείο στα χέρια του κράτους, δηλαδή δημόσια, καθώς και ιδιωτικά ταχυδρομεία που ανταγωνίζονται με αυτό. Το κρατικό ταχυδρομείο, παρά την ειλικρινή χρήση του, θεωρείται συχνά και υπηρεσία πρώτης κατηγορίας. χρειάζομαι.
8. Δημόσια υγεία. Ένα καυτό θέμα σε ορισμένες χώρες, καθώς συχνά συζητείται εάν οι κρατικοί πόροι είναι αρκετοί Φροντίστε σε όλους τους κατοίκους που έχουν έκτακτη ανάγκη υγείας χωρίς να τους χρεώσουν ή να τους χρεώσουν τέλη κοινωνικός. Σε κάθε περίπτωση, αυτή η υπηρεσία ενεργοποιείται όταν υπάρχουν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία, όπως επιδημίες, και αποτελεί μέρος των κρατικών μηχανισμών για τη συγκράτησή της.
9. Αστυνομικός. Οι φύλακες δημόσιας ασφάλειας σχεδόν ποτέ δεν αποτελούν μέρος ιδιωτικών εταιρειών, αν και υπάρχουν και ορισμένοι αφιερωμένοι στον τομέα. Αλλά οι κρατικές αστυνομικές δυνάμεις αποτελούν μέρος μιας υπηρεσίας που παρέχεται στον πληθυσμό για να εγγυηθεί την ασφάλειά τους.
10. Πυροσβέστες. Όπως και η αστυνομία, οι πυροσβέστες είναι μέρος της δημόσιας υπηρεσίας έκτακτης ανάγκης και πυρόσβεσης που κάθε έθνος απαιτεί να προστατεύει τη ζωή των πολιτών του.

Ακολουθήστε με: