Παραδείγματα Πολιτικής Προστασίας

ο πολιτική προστασία Είναι ένας τύπος σχέσης μεταξύ ηγεμόνων ή αξιωματούχων και πολιτικών ομάδων. Αυτή η σχέση χαρακτηρίζεται από ανταλλαγή ευνοιών μεταξύ των δύο ομάδων, δηλαδή, δίδεται αμοιβαίο όφελος.

Σε αυτόν τον τύπο σχέσης, οι αξιωματούχοι καταλαμβάνουν το ρόλο του προστάτη, ενώ οι πολιτικές ομάδες καταλαμβάνουν το ρόλο του πελάτης. Γι 'αυτό λέγεται επίσης προστασία.

Ομάδες πολιτών ή ατόμων επωφελούνται από προνόμια, εξαιρέσεις ή ακόμη και συμβάσεις με το κράτος. Σε αντάλλαγμα για αυτές τις εύνοιες, η κυβέρνηση τυπικά λαμβάνει το όφελος των ψήφων την ώρα των εκλογών. Όταν πρόκειται για σχέσεις με μεσο ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣΜπορούν να δείξουν μια θετική εικόνα με τους αξιωματούχους με τους οποίους υπάρχει σχέση προστασίας.
Επομένως, ο πελατισμός είναι μια σχέση ανταλλαγές ευνοιών. Ωστόσο, ένα βασικό χαρακτηριστικό είναι ότι αυτές οι εύνοιες δεν γίνονται ποτέ ρητές. επισήμως, όπως θα συνέβαινε με σύμβαση ή συμφωνία μεταξύ των μερών, αλλά βασίζεται σε συμφωνίες προφορικός

Αν και οι δύο ομάδες ωφελούνται, υπάρχει μια σχέση

κυριαρχία, λόγω της άνισης πρόσβασης σε κρατική ή οικονομική δύναμη.

Η ανάπτυξη της πελατείας εξαρτάται εν μέρει από το μονοπώλιο εξουσιών: όσο περισσότερη δύναμη έχει μια ομάδα ή άτομο, τόσο περισσότερες δυνατότητες έχει να ασκήσει την προστασία με τους πολίτες.

Η προστασία εξαρτάται επίσης από τη φτώχεια του πληθυσμός, αφού οι εργοδότες εκμεταλλεύονται ανάγκες των για τους δικούς τους σκοπούς. Από την άλλη πλευρά, η πολιτική συμμετοχή του πληθυσμού έρχεται σε αντίθεση με τον πελατειακό χαρακτήρα, καθώς οι πολιτικές πεποιθήσεις εμποδίζουν τα άτομα να επιλέγονται ως πελάτες.

Παραδείγματα πολιτικής προστασίας

1. Επίσημη προπαγάνδα στα ΜΜΕ. Ένα μέρος του κρατικού προϋπολογισμού χρησιμοποιείται για τη διάδοση των κυβερνητικών πράξεων. Με άλλα λόγια, το κράτος πληρώνει μια μορφή επίσημης προπαγάνδας σε διάφορα μέσα ενημέρωσης. Η κατανομή αυτών των κεφαλαίων είναι σπάνια δίκαιη, αλλά πολλές κυβερνήσεις προσλαμβάνουν περισσότερους χώρους σε μέσα που είναι ευνοϊκά για αυτούς. Αυτή είναι η πιο δύσκολη μορφή πελατειακής παρακολούθησης, επειδή τα ίδια μέσα είναι υπεύθυνα για την απόκρυψη των σχέσεών τους με διαφορετικές κυβερνήσεις.
2. Κατά το τέλος του έτους πολλοί ιδιωτικοί οργανισμοί διανέμουν ειδικά γεύματα στο κοινό. Εάν αυτό γίνεται από ένα σούπερ μάρκετ ή οποιοδήποτε άλλο επιχείρηση, με τα δικά του κεφάλαια, είναι μια στρατηγική προώθησης. Ωστόσο, εάν γίνεται από έναν υπάλληλο, με κεφάλαια, προσωπικό ή μεταφορά ανήκει στη δημόσια διοίκηση, είναι μια περίπτωση προστασίας. Για αυτόν τον λόγο, η χρήση δημόσιων πόρων αποφασίζεται επίσημα κατά τον καθορισμό του προϋπολογισμού για κάθε τοποθεσία στις αρχές του έτους.
3. Δώρα με αντάλλαγμα την εμφάνιση σημάτων. Τα πολιτικά κόμματα έχουν μεγάλο αριθμό συμμετεχόντων και ψηφοφόρων που τους υποστηρίζουν στις διάφορες διαδηλώσεις και έργα τους. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι είναι μέρος ενός πολιτικού κόμματος ή υποστηρίζουν τις πρωτοβουλίες του χωρίς πεποίθηση, πιστεύοντας ότι αυτές οι πρωτοβουλίες θα είναι επωφελείς για κοινότητα. Ωστόσο, ορισμένα πολιτικά κόμματα μπορεί να προσφέρουν δώρα (βενζίνη, φαγητό, χρήματα κ.λπ.) για να φορούν διακριτικά κόμματος ή να συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις του.
4. Στη Λατινική Αμερική, ο όρος «πελατισμός» άρχισε να χρησιμοποιείται για να αναφέρεται στις σχέσεις με τους πελάτες-πελάτες σε σχέση με τη γη. Οι γαιοκτήμονες παραχώρησαν επισφαλή θητεία ορισμένων οικόπεδων. Αυτό έγινε επίσημα σε αντάλλαγμα για εργασία ή Υπηρεσίες, αλλά ανεπίσημα του αφοσίωση.
5. Πελάτης καπιταλισμός: Υποτίθεται ότι στις καπιταλιστικές οικονομίες η επιτυχία του επιχείρηση εξαρτάται αποκλειστικά από την αγορά. Ωστόσο, οι στενές σχέσεις μεταξύ εταιρειών και υπαλλήλων αναιρούν αυτήν την υπόθεση. Στην πράξη, η επιτυχία εξαρτάται από τη διανομή νόμιμων αδειών, κρατικών επιχορηγήσεων, ειδικών φορολογικών ρυθμίσεων, μεταξύ άλλων παροχών. Αυτός ο τύπος πελατείας εμφανίζεται σε όλες τις οικονομίες, ακόμη και στους πιο συμπαγείς στον κόσμο, όπως η Ιαπωνία ή η Νότια Κορέα.