Κατάλογος Βοηθητικών Επιστημών Ιστορίας

ο βοηθητικές επιστήμες ή βοηθητικοί κλάδοι είναι εκείνοι που, χωρίς να αφιερώνονται πλήρως σε έναν συγκεκριμένο τομέα σπουδών, συνδέονται με αυτήν και τη βοηθούν, καθώς οι πιθανές εφαρμογές τους συμβάλλουν στην ανάπτυξη της εν λόγω περιοχής μελέτης.

Οι περισσότερες από τις βοηθητικές επιστήμες του Ιστορία έχουν να κάνουν με συγκεκριμένους τομείς στους οποίους μπορεί να ενδιαφέρονται, όπως Βιβλιογραφία, μια αυτόνομη και ανεξάρτητη περιοχή του να ξερω, του οποίου η συνάντηση με την Ιστορία οδηγεί στη γέννηση της Ιστορίας της Λογοτεχνίας: ένας ακριβής και συγκεκριμένος κλάδος.

Αυτός ο τύπος συνάντησης εξυπηρετεί το θέματα ενδιαφέροντος και στα περιεχόμενα που εξετάζει η Ιστορία, και μπορεί να αναγνωριστεί επειδή ανοίγουν νέα τμήματα της ιστορικής μελέτης, από τα οποία γίνονται αντικείμενο μελέτης.

Η άλλη πιθανή περίπτωση καταλήγει στο πειθαρχίες της ύπαρξης αδιαχώριστη από την Ιστορία καθεαυτή, και που ακολουθεί τις μεθόδους, έως τις μορφές της να κατανοήσετε την τεκμηρίωση ή να αντιμετωπίσετε ιστορικά γεγονότα ή ακόμα και τον τρόπο εγγραφής και καταγραφής αρχείο. Αυτή είναι η περίπτωση του

ιστορική αναδρομή, για παράδειγμα, του οποίου ο στόχος είναι να καθορίσει τη χρονική σειρά των ιστορικών γεγονότων σε ένα χρονοδιάγραμμα.

Το τελευταίο μπορεί συχνά να αναφέρεται ως ιστορικές επιστήμες.

Λίστα βοηθητικών επιστημών Ιστορίας

1. Οικονομία. Ακριβώς όπως αυτή η κοινωνική επιστήμη μελετά τους τρόπους με τους οποίους ο άνθρωπος μεταμορφώνει τη φύση προς όφελός του, δηλαδή τους τρόπους παραγωγής αγαθά και υπηρεσίες και ικανοποιεί τις ανθρώπινες ανάγκες μαζί τους, η σύνδεσή της με την ιστορία ανοίγει έναν ολόκληρο κλάδο μελέτης: το Ιστορία των Οικονομικών, η οποία ερευνά τις αλλαγές που έχει κάνει η κοινωνία σε οικονομικά θέματα από τότε που έχουμε η αρχη.
2. Βιβλιογραφία. Όπως έχουμε ξαναδεί, η λογοτεχνία και η ιστορία μπορούν να συνεργαστούν για να δημιουργήσουν την Ιστορία της Λογοτεχνίας, μια μορφή της Ιστορίας της Τέχνης. πολύ περισσότερο επικεντρωμένο στο αντικείμενο μελέτης του, αφού εστιάζει στην ιστορική εξέλιξη της λογοτεχνίας από τις πρώτες μυθικές μορφές της μέχρι σήμερα το ημέρα.
3. ιστορική αναδρομή. Όπως έχουμε πει, είναι μια υποδιαίρεση της Ιστορίας, επικεντρωμένη ειδικά στην χρονική σειρά των γεγονότων. Το όνομά του προέρχεται από την ένωση των ελληνικών λέξεων Χρόνος (ώρα) και Λογότυπα (γράφοντας, γνωρίζοντας).
4. Επιγραφή. Η επικουρική επιστήμη της ιστορίας και επίσης αυτόνομη από τη φύση, εστιάζει σε αρχαίες επιγραφές φτιαγμένο από πέτρα ή άλλα ανθεκτικά φυσικά στηρίγματα, μελετώντας τη συντήρησή τους, την ανάγνωση και αποκρυπτογράφηση. Σε αυτό, συνδέεται επίσης με άλλες επιστήμες όπως η παλαιογραφία, η αρχαιολογία ή η νομισματική.
5. Νομισματολογία. Ίσως το παλαιότερο από τις βοηθητικές επιστήμες στην ιστορία (γεννήθηκε τον 19ο αιώνα), ενδιαφέρεται αποκλειστικά για τη μελέτη και συλλογή κερμάτων και τραπεζογραμματίων που έχουν εκδοθεί επίσημα από οποιοδήποτε έθνος στον κόσμο σε μια δεδομένη στιγμή. Αυτή η μελέτη μπορεί να είναι θεωρητική και εννοιολογική (δογματική) ή ιστορική (περιγραφική).
6. Παλαιογραφία. Βοηθητική επιστήμη υπεύθυνη για την κριτική και συστηματική μελέτη αρχαίων γραπτών: τη διατήρηση, αποκρυπτογράφηση, ερμηνεία και χρονολόγηση του κείμενα γραμμένο σε οποιοδήποτε μέσο και από αρχαίους πολιτισμούς. Βρίσκεται συχνά σε στενή συνεργασία με τις Επιστήμες της Πληροφορίας, όπως η Βιβλιοθήκη.
7. Εραλντί. Βοηθητική πειθαρχία της ιστορίας που συστηματικά περιγράφει και αναλύει τις τυπικές μορφές και παραστάσεις των οικόσημων, πολύ συχνές σε οικογένειες γενεαλογίας στο παρελθόν.
8. Κωδικολογία. Πειθαρχία που εστιάζει τη μελέτη της σε αρχαία βιβλία, αλλά κατανοείται ως αντικείμενα: όχι τόσο το περιεχόμενό τους όσο και ο τρόπος δημιουργίας τους, εξέλιξη στην ιστορία, κ.λπ., δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στα αρχεία, τους κωδικούς, το papyri και άλλες μορφές υποστήριξης πληροφοριών του αρχαιότητα.
9. Διπλωμάτης. Αυτή η ιστορική επιστήμη εστιάζει την προσοχή της σε έγγραφα, όποια κι αν είναι ο συγγραφέας τους εγγενή στοιχεία γραφής: η υποστήριξη, η γλώσσα, η διατύπωση και άλλα στοιχεία που επιτρέπουν εκχύλισμα συμπεράσματα σχετικά με την αυθεντικότητά τους και επιτρέπουν τη σωστή ερμηνεία τους.
10. Σιγγογραφία. Ιστορική επιστήμη αφιερωμένη στα γραμματόσημα που χρησιμοποιούνται για την αναγνώριση των επιστολών και εγγράφων επίσημης προέλευσης: τη συγκεκριμένη γλώσσα τους, τους όρους δημιουργίας τους και την ιστορική τους εξέλιξη.
11. Ιστοριογραφία. Συχνά θεωρείται μετα-ιστορία, δηλαδή η Ιστορία της Ιστορίας, είναι μια πειθαρχία που διερευνά τον τρόπο με τον οποίο κατασκευάζει την επίσημη (γραπτή) ιστορία των εθνών και τον τρόπο με τον οποίο διατηρήθηκε σε έγγραφα ή σε κείμενα ορισμένων φύση.
12. Τέχνη. Η μελέτη της τέχνης είναι μια εντελώς αυτόνομη πειθαρχία, η οποία επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στα διάφορα μορφές εκδήλωσης της τέχνης στην ανθρώπινη κοινωνία και προσπαθεί να απαντήσει στο άπειρο ερώτημα του τι το πράγμα είναι. Ωστόσο, όταν συνδυάζονται με την ιστορία, παράγουν την Ιστορία της Τέχνης, η οποία μελετά μόνο την τέχνη. στο πέρασμα του χρόνου: οι αρχικές μορφές που είχε, η εξέλιξή του και ο τρόπος που αντικατοπτρίζει το πέρασμα του χρόνου, και τα λοιπά.
13. σωστά. Όπως και οι δύο προηγούμενες περιπτώσεις, η συνεργασία μεταξύ Ιστορίας και Νόμου δημιουργεί έναν κλάδο ιστορικής μελέτης που περιορίζει το αντικείμενο μελέτης του στους τρόπους με τους οποίους η ανθρωπότητα γνωρίζει πώς να νομοθετεί και να αποδίδει τη δικαιοσύνη, από την αρχαιότητα (ειδικά τη ρωμαϊκή εποχή, που θεωρείται ζωτικής σημασίας για την κατανόηση της δικαιοσύνης) έως την νεωτερισμός.
14. Αρχαιολογία. Επισήμως η Αρχαιολογία είναι η μελέτη των αρχαίων υπολειμμάτων εξαφανισμένων ανθρώπινων κοινωνιών, υπέρ της ανοικοδόμησης της ζωής των προγόνων λαών. Αυτό διευρύνει το αντικείμενο του ενδιαφέροντός σας, όπως μπορεί να είναι βιβλία, μορφές τέχνης, ερείπια, εργαλεία κ.λπ., καθώς και τρόποι ανάκτησής τους. Υπό αυτήν την έννοια, είναι μια αυτόνομη επιστήμη της οποίας η ύπαρξη θα ήταν αδύνατη χωρίς την Ιστορία και η οποία, ταυτόχρονα, παρέχει σημαντικές αποδείξεις σχετικά με τις θεωρητικές της διατυπώσεις.
15. Γλωσσολογία. Αυτή η επιστήμη, ενδιαφέρεται για τις γλώσσες του ανθρώπου, δηλαδή, στα διάφορα συστήματα σημείων που διατίθενται για αυτήν επικοινωνία, μπορεί συχνά να ενωθεί με την ιστορία για να αποτελέσει Ιστορική Γλωσσολογία ή Διαχρονική Γλωσσολογία: η μελέτη του μετασχηματισμού στο χρόνο των μεθόδων λεκτικής επικοινωνίας και των διαφορετικών γλωσσών που εφευρέθηκαν από το άνδρας.
16. Στρατογραφία. Αυτή η πειθαρχία είναι ένας κλάδος της γεωλογίας, του οποίου το αντικείμενο ενδιαφέροντος αποτελείται από τα διατάγματα από πύρινα, μεταμορφικά και ιζηματογενή πετρώματα στον φλοιό της γης, ορατά σε περιπτώσεις κοψίματος τεκτονικός. Συνεργαζόμενος με την Ιστορία, γεννά αρχαιολογική στρατηγική, η οποία χρησιμοποιεί αυτή τη γνώση σε πέτρες και στρώματα για να αποδείξει την ιστορία του σχηματισμού της επιφάνειας γη.
17. Χαρτογράφηση. Ένας κλάδος της γεωγραφίας, που ενδιαφέρεται για τις μεθόδους χωρικής αναπαράστασης του πλανήτη, δηλαδή την επεξεργασία χαρτών και ατλάντων ή πλανητών, μπορεί να συνεργαστεί με την ιστορία να διαμορφώσει την Ιστορία της Χαρτογραφίας: μια μικτή πειθαρχία που επιδιώκει να κατανοήσει την ιστορική εξέλιξη του ανθρώπου από τον τρόπο με τον οποίο εκπροσώπησε τον κόσμο στο χάρτες.
18. Εθνογραφία. Σε γενικές γραμμές, η εθνογραφία είναι η μελέτη και περιγραφή των λαών και των πολιτισμών τους, γι 'αυτό πολλοί το θεωρούν κλάδο της κοινωνικής ή πολιτιστικής ανθρωπολογίας. Η αλήθεια είναι ότι παρέχει στην ιστορία πολλές πληροφορίες, καθώς ένα από τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται περισσότερο από τους εθνογράφους είναι το Το ιστορικό της ζωής, στο οποίο τα άτομα παίρνουν συνέντευξη και η πορεία της ζωής τους χρησιμοποιείται ως προσέγγιση στον πολιτισμό στον οποίο ανήκει.
19. Παλαιοντολογία. Η παλαιοντολογία είναι η επιστήμη που μελετά τα απολιθώματα οργανικών όντων που κατοικούσαν σε μας κόσμος στο παρελθόν, με την επιθυμία να καταλάβουν πώς έζησαν και να κατανοήσουν καλύτερα το αίνιγμα της ζωής στο πλανήτης. Σε αυτό είναι πολύ κοντά στην ιστορία, καθώς αναφέρονται στους καιρούς πριν από την εμφάνιση του ανθρώπου, δίνοντας στους ιστορικούς την ευκαιρία να σκεφτούν την ιστορία πριν από την Ιστορία.
20. Φιλοσοφία. Η επιστήμη όλων των επιστημών, η Φιλοσοφία, υποτίθεται ότι είναι η επιστήμη που ασχολείται με την ίδια τη σκέψη. Σε συνδυασμό με την ιστορία, μπορούν να δημιουργήσουν την Ιστορία της Σκέψης, μια μελέτη του αλλαγές στον τρόπο σκέψης για τον εαυτό του και το σύμπαν του ανθρώπου από την αρχαιότητα έως σήμερα.

Ακολουθήστε με: