Αιτίες και συνέπειες του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου

ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος Ήταν μια πολιτική και στρατιωτική σύγκρουση σε παγκόσμια κλίμακα που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1939 και 1945, στην οποία συμμετείχαν οι περισσότερες χώρες του κόσμου και η οποία αντιπροσωπεύει ένα από τα ιστορικά ορόσημα και πιο τραυματικά και σημαντικά πολιτιστικά γεγονότα του εικοστού αιώνα, δεδομένης της κατάστασης του Συνολικού Πολέμου (απόλυτη οικονομική, κοινωνική και στρατιωτική δέσμευση των εθνών) που ανέλαβαν και οι δύο πλευρές του εμπλεγμένος.

Η σύγκρουση κόστισε τη ζωή του 50 και 70 εκατομμύρια άνθρωποι, τόσο πολιτικοί όσο και στρατιωτικοί, εκ των οποίων 26 εκατομμύρια ανήκαν στην ΕΣΣΔ (και μόνο 9 εκατομμύρια ήταν στρατιωτικοί). Μια συγκεκριμένη υπόθεση αποτελείται από τα εκατομμύρια ανθρώπων που εκτελέστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης, που υποβλήθηκαν σε απάνθρωπες συνθήκες ύπαρξη ή ακόμη και ιατρικά και χημικά πειράματα, όπως τα σχεδόν 6 εκατομμύρια Εβραίοι που εξοντώθηκαν συστηματικά από το Εθνικό Σοσιαλιστικό καθεστώς Γερμανός. Το τελευταίο ονομάστηκε Ολοκαύτωμα.

Σε αυτό πρέπει να προστεθούν οι πολυάριθμοι θάνατοι που οικονομικές συνέπειες της σύγκρουσης που προκλήθηκε σε όλο τον κόσμο, όπως ο λιμός στη Βεγγάλη που σκότωσε τη ζωή σχεδόν 4 εκατομμυρίων Ινδών, και αυτό συχνά αγνοούνται από το επίσημο ιστορικό της σύγκρουσης, του οποίου ο συνολικός αριθμός των θανάτων μπορεί να είναι περίπου 100 εκατομμύρια Ανθρωποι.

Οι πλευρές που αντιμετώπισαν κατά τη διάρκεια του πολέμου ήταν δύο: η Συμμαχικές χώρες, με επικεφαλής τη Γαλλία, την Αγγλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Σοβιετική Ένωση · και το Δυνάμεις άξονα, με επικεφαλής τη Γερμανία, την Ιταλία και τη Γαλλία. Αυτές οι τελευταίες χώρες αποτελούσαν τον λεγόμενο άξονα Βερολίνου-Ρώμης-Τόκιο, του οποίου τα αντίστοιχα κυβερνητικά καθεστώτα έτειναν σε διαφορετικούς βαθμούς φασισμός και ορισμένες κοινωνικές-Δαρβινικές ιδεολογίες που πρότειναν την υπεροχή των «αγνών» φυλών έναντι των καθορισμένων "Κατώτερος".

Αιτίες του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου

Οι αιτίες της σύγκρουσης είναι ποικίλες και περίπλοκες, αλλά μπορούν να συνοψιστούν ως:

1. Οι όροι της Συνθήκης των Βερσαλλιών. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, επιβλήθηκε στη Γερμανία μια συνθήκη άνευ όρων παράδοσης καταπιεστικών όρων, η οποία εμπόδισε την καταστροφή έθνος για να ξαναγίνει στρατό, πήρε τον έλεγχο των αφρικανικών αποικιών του και επέβαλε ένα πρακτικά ανυπέρβλητο χρέος με τις χώρες νικηφόρος. Αυτό είχε γεννήσει ευρεία λαϊκή απόρριψη και τη θεωρία ότι το έθνος μαχαιρώθηκε στην πλάτη και ήταν υπό τον έλεγχο ξένων δυνάμεων όπως η ΕΣΣΔ.

1. Η εμφάνιση του Αδόλφου Χίτλερ και άλλων χαρισματικών ηγετών. Αυτοί οι πολιτικοί ηγέτες ήξεραν πώς να εκμεταλλευτούν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να χτίσουν ριζοσπαστικά εθνικιστικά κινήματα, των οποίων τα κύρια σκοπός ήταν η ανάκαμψη του παρελθόντος εθνικού μεγαλείου μέσω της στρατιωτικοποίησης ευρέων κοινωνικών τομέων, της επέκτασης των εθνικών εδαφών και της δημιουργίας του ολοκληρωτικές κυβερνήσεις (μονό πάρτι). Αυτή είναι η περίπτωση του Γερμανικού Εθνικού Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (Ναζί), ή του Ιταλικού Φάσσι με επικεφαλής τον Μπενίτο Μουσολίνι.

1. Η μεγάλη κατάθλιψη της δεκαετίας του 1930. Αυτή η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση που επηρέασε ιδιαίτερα τις ευρωπαϊκές χώρες που επλήγησαν από τον Μεγάλο Πόλεμο Κόσμος), κατέστησε αδύνατο για τα καταθλιπτικά έθνη να αντισταθούν στην άνοδο του φασισμού και στην κατάρρευση της τάξης δημοκρατικός. Επιπλέον, ώθησε περαιτέρω το πληθυσμοί Οι Ευρωπαίοι σε μια κατάσταση απελπισίας που συνέβαλε στην εμφάνιση ριζικών προτάσεων.

1. Ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος (1936-1939). Η αιματηρή ισπανική σύγκρουση στην οποία το γερμανικό εθνικό σοσιαλιστικό κράτος παρενέβη υπέρ των μοναρχικών στρατευμάτων του Φρανσίσκο Ο Φράνκο, σε κατάφωρη παραβίαση διεθνών συνθηκών ξένης μη επέμβασης, χρησίμευσε ταυτόχρονα με αποδεικτικά στοιχεία ιδρύθηκε Luftwaffe Γερμανικά (αεροπορία), και ως απόδειξη της συνεκτικότητας των συμμαχικών χωρών, οι οποίες ανέστειλαν την επερχόμενη σύγκρουση στο περιθώριο της παθητικότητας και οι οποίες εξακολουθούσαν να ενθαρρύνουν τον τόλμο των Γερμανών.

1. Σινο-ιαπωνικές εντάσεις. Μετά τους πρώτους σινο-ιαπωνικούς πολέμους (1894-1895), οι εντάσεις μεταξύ της αυξανόμενης ασιατικής δύναμης της Ιαπωνίας και των ανταγωνιστικών γειτόνων της όπως η Κίνα και η ΕΣΣΔ ήταν συνεχείς. Η αυτοκρατορία του Χίρο Χίτο εκμεταλλεύτηκε το 1932 την κατάσταση της αδυναμίας στην οποία ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ Οι Κομμουνιστές και οι Ρεπουμπλικάνοι είχαν εγκαταλείψει την Κίνα, για να ξεκινήσουν τον Δεύτερο Σινο-Ιαπωνικό Πόλεμο και να καταλάβουν Μαντσουρία. Αυτή θα ήταν η αρχή της επέκτασης της Ιαπωνίας (ειδικά στη Μικρά Ασία), η οποία θα οδηγούσε στον βομβαρδισμό της βάσης Περλ Χάρμπορ της Βόρειας Αμερικής και στην επίσημη είσοδο των Ηνωμένων Πολιτειών στη σύγκρουση.

1. Η γερμανική εισβολή στην Πολωνία. Αφού προσχώρησε ειρηνικά στους Γερμανούς της Αυστρίας και του Σουδεντίν στην Τσεχοσλοβακία, η γερμανική κυβέρνηση σύναψε σύμφωνο με την ΕΣΣΔ για τη διάσπαση του πολωνικού εδάφους. Παρά την ενεργή στρατιωτική αντίσταση που προσφέρει αυτό το έθνος της Ανατολικής Ευρώπης, τα γερμανικά στρατεύματα την προσάρτησαν στο νεοσύστατο Τρίτο Ράιχ. Γερμανικά την 1η Σεπτεμβρίου 1939, προκαλώντας την επίσημη κήρυξη πολέμου από τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, ξεκινώντας έτσι επίσημα το σύγκρουση.

Συνέπειες του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου

Ενώ όλοι οι πόλεμοι τείνουν να έχουν τρομερές συνέπειες στον πληθυσμό των εμπλεκόμενων χωρών, εκείνοι του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ιδιαίτερα απαίσιοι και σημαντικοί από την άποψη ιστορικός:

1. Σχεδόν ολική καταστροφή της Ευρώπης. Ο εκτεταμένος και καταστροφικός βομβαρδισμός των ευρωπαϊκών πόλεων και από τις δύο πλευρές, ως η πρώτη blitzkrieg Ο Γερμανός (blitzkrieg) επέκτεινε τον έλεγχο του άξονα σε ολόκληρο τον μισό πλανήτη, και αφού οι σύμμαχοι απελευθέρωσαν το έδαφος, αυτό σήμαινε η σχεδόν ολική καταστροφή του ευρωπαϊκού αστικού πάρκου, το οποίο αργότερα απαιτούσε μεγάλες οικονομικές επενδύσεις για τη σταδιακή ανοικοδόμησή του. Μία από αυτές τις οικονομικές πηγές ήταν το λεγόμενο σχέδιο Marshall που πρότειναν οι Ηνωμένες Πολιτείες.

1. Έναρξη ενός διπολικού παγκόσμιου πανοράματος. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος άφησε τις ευρωπαϊκές δυνάμεις, τόσο τους Συμμάχους όσο και τον Άξονα, τόσο εξασθενημένες που το η παγκόσμια πολιτική εμπροσθοφυλακή πέρασε στα χέρια των δύο νέων αντίπαλων υπερδυνάμεων: των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ένωσης Σοβιέτ. Και οι δύο άρχισαν αμέσως να ανταγωνίζονται για την επιρροή των κυβερνητικών τους συστημάτων, καπιταλιστικών και κομμουνιστικών αντιστοίχως, στις υπόλοιπες χώρες, προκαλώντας έτσι τον Ψυχρό Πόλεμο.

1. Γερμανία. Ο έλεγχος των συμμαχικών χωρών στο γερμανικό έδαφος οφείλεται στον ιδεολογικό διαχωρισμό μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των Ευρωπαίων συμμάχων και της ΕΣΣΔ. Έτσι, η χώρα χωρίστηκε σταδιακά σε δύο εντελώς διαφορετικά έθνη: την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, καπιταλιστές και υπό τον ευρωπαϊκό έλεγχο, και η Κομμουνιστική, υποδιοικούμενη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας Σοβιέτ. Αυτή η διαίρεση ήταν ιδιαίτερα αισθητή στην πόλη του Βερολίνου, στην οποία χτίστηκε ένα τείχος για να χωρίσει τα δύο μισά και να αποτρέψει τη διαφυγή πολιτών από το κομμουνιστικό στην καπιταλιστική επικράτεια και διήρκεσε μέχρι την ημέρα της γερμανικής επανένωσης το 1991.

1. Έναρξη του τρόμου του ατομικού πολέμου. Ο ατομικός βομβαρδισμός της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι από αμερικανικές δυνάμεις, μια τραγωδία που προκάλεσε το Η άνευ όρων παράδοση της Ιαπωνίας λίγες μέρες αργότερα, εξαπέλυσε επίσης τον τρόμο του ατομικού πολέμου που θα χαρακτήριζε το Ψυχρός πόλεμος. Αυτή η σφαγή θα ήταν, μαζί με το ατύχημα του Τσερνομπίλ το 1986, η χειρότερη τραγωδία στην ανθρώπινη ιστορία που αφορά την ατομική ενέργεια.

1. Έναρξη της φιλοσοφίας της ευρωπαϊκής απελπισίας. Οι επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις κατά τη διάρκεια των σκληρών μεταπολεμικών ετών από ευρωπαίους διανοούμενους σχετικά με το πώς ήταν δυνατή μια σύγκρουση τόσο σκληρών και απάνθρωπων διαστάσεων. Αυτό οδήγησε στη γέννηση μιας φιλοσοφίας μηδενισμού και απελπισίας, η οποία αμφισβήτησε τη θετικιστική πίστη στη λογική και την πρόοδο.

1. Αργότερα πόλεμοι. Το κενό εξουσίας που άφησε μέχρι το τέλος της σύγκρουσης οδήγησε στην αντιπαράθεση μεταξύ της Γαλλίας και πολλών ασιατικών αποικιών της, η οποία παρουσίαζε έντονα αυτονομιστικά κινήματα. Εμφύλιοι πόλεμοι ξέσπασαν επίσης στην Ελλάδα και την Τουρκία για παρόμοιους λόγους.

1. Νέα παγκόσμια νομική και διπλωματική τάξη. Μετά το τέλος του πολέμου, τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ) δημιουργήθηκαν ως υποκατάστατο του υπάρχοντος Συνδέσμου Εθνών, και ήταν ανέθεσε το καθήκον της αποφυγής μελλοντικών συγκρούσεων τέτοιου μεγέθους, στοιχημάτων σε διπλωματικά κανάλια και διεθνούς δικαιοσύνης.

1. Αρχή της αποικιοποίησης. Η απώλεια της ευρωπαϊκής πολιτικής εξουσίας και επιρροής οδήγησε στην απώλεια του ελέγχου των αποικιών της στο Τρίτος κόσμος, επιτρέποντας έτσι την έναρξη πολλών διαδικασιών ανεξαρτησίας και το τέλος της ευρωπαϊκής παγκόσμιας κυριαρχίας.

Ακολουθήστε με: