14 Αρχές Διαχείρισης (εξηγείται)

ο Διαχείριση είναι ένα κοινωνικές επιστήμες έργο του οποίου είναι η μελέτη των ανθρώπινων οργανώσεων και των διαφόρων τεχνικές για τον έλεγχο, την κατεύθυνση, την οργάνωση και τον προγραμματισμό των πόρων που εμπλέκονται σε αυτούς, όπως: ανθρώπινοι, οικονομικοί, υλικοί, τεχνολογικοί πόροι κ.λπ. Αυτό προκειμένου να μεγιστοποιηθούν τα οφέλη και η αποτελεσματικότητα του οργανισμού, σύμφωνα με τους καθορισμένους στόχους και τις φιλοδοξίες του.

Η χορήγηση συνήθως νοείται ως ο όμιλος του απαραίτητες διαδικασίες να συστηματοποιήσει ιδανικά μια ανθρώπινη οργάνωση, καθιστώντας δυνατή την εφαρμογή των αρχών της σε όλα τα είδη Επιχείρηση, χώρες, ιδρύματα, εταιρείες, νοικοκυριά και κοινωνικές οντότητες, τόσο δημόσιες όσο και ιδιωτικές, ανεξάρτητα από το ρόλο τους.

Στάδια της διοικητικής διαδικασίας

Για αυτό, η Διοίκηση ενσωματώνει τέσσερις κύριες διαδικασίες:

Χαρακτηριστικά διαχείρισης

Παρά την ύπαρξη πολλών τάσεων και θεωρητικών σχολών διοίκησης, αυτή η κοινωνική επιστήμη αναμένεται κανονικά να πληροί τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

Οι 14 αρχές διοίκησης

Οι έρευνες του μηχανικού και θεωρητικού της διοίκησης Henry Fayol σε διευθυντικά θέματα και επιχείρηση με στόχο την επίτευξη μιας συστημικής, παγκόσμιας και καθολικής προσέγγισης για τις εταιρείες, για τις οποίες σχεδίασε το δεκατέσσερις αρχές βασικές αρχές διοίκησης, η εφαρμογή των οποίων σε οποιαδήποτε εταιρεία ή ανθρώπινο ίδρυμα θα πρέπει να οδηγεί σε πολύ υψηλά ποσοστά αποτελεσματικότητας στο έργο της.

Αυτές οι αρχές έχουν ως εξής:

1. Κατανομή της εργασίας. Σε έναν οργανισμό, δεν μπορούν όλοι να εκτελέσουν το ίδιο έργο, καθώς είναι απαραίτητο να παρακολουθήσουν διαφορετικές πτυχές του και τον τρόπο για να φτάσουν στον στόχο. Ο διαχωρισμός των ευθυνών και ο καθορισμός των καθηκόντων κάθε μέλους ή υπαλλήλου επιτρέπουν την πρόοδο διαφορετικά μονοπάτια ταυτόχρονα και συγκεντρώνουν τις ενέργειες του καθενός στην αντίστοιχη εργασία του, κερδίζοντας έτσι χρόνο και αποτελεσματικότητα στο δουλειά.
2. Εξουσία. Από την παρουσία εξουσίας σε έναν οργανισμό, δηλαδή από την κατασκευή μιας αλυσίδας διοίκησης, την ευθύνη και τη δέσμευση να ανταποκριθούμε Οι ατομικές ή ομαδικές ενέργειες δεν θα αραιωθούν από την πιθανότητα ότι κάθε άτομο έχει διαφορετική γνώμη και αναλαμβάνει τις ενέργειες που θεωρεί μόνες του.
3. Πειθαρχία. Ο σεβασμός στην εξουσία και στην αλυσίδα διοίκησης είναι απαραίτητος χαρακτήρας για την ορθή λειτουργία μιας ανθρώπινης οργάνωσης. Αυτό δεν πρέπει απαραιτήτως να ερμηνευθεί ως στρατιωτική ή στρατιωτική σχέση, αλλά σίγουρα πρέπει να ακολουθηθούν οι οδηγίες που προέρχονται από φιγούρες με περισσότερη εξουσία και υπευθυνότητα.
4. Ενότητα διοίκησης. Κάθε άτομο στον οργανισμό πρέπει να λαμβάνει παραγγελίες από έναν μόνο ανώτερο, καθώς αντιφάσεις ή αντιπαραθέσεις σε παραγγελίες και οδηγίες θα τον έβαζε σε δύσκολη θέση, πρέπει να επιλέξει ποιος αρχηγός να ακούσει και ποιος όχι, που θα οδηγούσε στη διάσπαση της μονάδας από το επιχείρηση.
5. Τιμόνι. Η διεύθυνση του οργανισμού ως τέτοια πρέπει να ανταποκριθεί σε ένα ενιαίο σχέδιο δράσης, με επικεφαλής το υπεύθυνος διαχειριστής, και πρέπει να προχωρήσουν ως σύνολο στην ίδια κατεύθυνση, χωρίς αντιφάσεις, αποκλίσεις και αδέσποτα. Εάν όλα τα μέλη επιδιώξουν τον ίδιο γενικό στόχο, θα κινηθούν πιο γρήγορα και αποτελεσματικά προς την ίδια κατεύθυνση.
6. Υποταγή ατομικών συμφερόντων σε ομαδικά συμφέροντα. Αυτή η αρχή είναι θεμελιώδης για τη συγκρότηση μιας οργανωτικής μονάδας και ταυτότητας, ανεξάρτητα από τη φύση της, από τα άτομα που Η εργασία σε αυτό πρέπει να θέσει το όφελος του συνόλου, την επίτευξη των γενικών στόχων που είναι κοινά σε όλους, σε αυτούς που είναι προσωπικοί και προσωπικοί πρόγραμμα. Αυτό θα αποτρέψει τη διαφθορά, για παράδειγμα.
7. Αμοιβή. Κάθε άτομο του οποίου οι προσπάθειες συμβάλλουν στην επίτευξη του στόχου του οργανισμού λαμβάνει δίκαιη αποζημίωση για τις προσπάθειές τους, οι οποίες μεταφράζονται σε μισθούς, παροχές και άλλα δικαιώματα που αποκτήθηκαν για τους εργαζομένους μιας εταιρείας, για παράδειγμα.
8. Συγκέντρωση. Ο βέλτιστος βαθμός συγκέντρωσης σε έναν οργανισμό είναι αυτός που επιτρέπει στην αλυσίδα διοίκησης να λειτουργεί αποτελεσματικά χωρίς γραφειοκρατία ή κάντε "κορυφές μπουκαλιών" στη λήψη αποφάσεων, στην οποία θα πρέπει να περιμένετε την έγκριση του ανώτερου για το παραμικρό προσπάθεια.
9. Ιεραρχία. Η δομή διοίκησης του οργανισμού πρέπει να είναι ορατή, σαφώς καθορισμένη και να τηρείται. Από τα υψηλότερα έως τα χαμηλότερα σκαλοπάτια, κάθε άτομο πρέπει να γνωρίζει τη θέση του στην ιεραρχία και να το σέβεται.
10. Παραγγελία. Οι διαφορετικοί πόροι που απαιτούνται για τη λειτουργία του οργανισμού πρέπει να είναι στον τόπο και την ώρα που είναι απαραίτητα και όχι σε άλλο.
11. Μετοχικό κεφάλαιο. Η ηγεσία σε έναν οργανισμό πρέπει να ασκείται με δίκαιο και ανθρώπινο τρόπο, όχι δεσποτικό και εγωιστικό. Διαφορετικά, η δέσμευση των υφισταμένων θα χαθεί.
12. Σταθερότητα στο προσωπικό. Οι συνεχείς αλλαγές στο προσωπικό βλάπτουν τον οργανισμό καθώς κάθε νέο άτομο πρέπει να μάθει να κάνει τη δουλειά του πάλι και δεν θα αναπτυχθεί σε αυτό, αφού θα αντικατασταθεί από άλλο και ούτω καθεξής, εμποδίζοντας την ανάπτυξη του σειρά.
13. Πρωτοβουλία. ο Ελευθερία Οι υφισταμένοι είναι ζωτικής σημασίας για τους κίνητρο, επομένως ένας οργανισμός πρέπει να φιλοξενήσει νέες ιδέες, αυτοσχεδιασμό και πρωτοβουλία, από τότε Διαφορετικά, θα ευνουχούσε την επιχειρηματική επιθυμία του προσωπικού της και, παρεμπιπτόντως, θα χάσει πιθανό καλό ιδέες.
14. Συναδελφική αλληλεγγύη. Για να έχουμε ένα καλό εργασιακό περιβάλλον, η συνείδηση ​​της ομάδας πρέπει να καλλιεργηθεί και όλα τα μέλη που τη συνθέτουν πρέπει να θεωρηθούν απαραίτητα. Η συντονισμένη και ομότιμη εργασία είναι πάντα πιο παρακινητική παρά δεσποτική.