Παραδείγματα λογοτεχνικού κειμένου

Λογοτεχνικό κείμενο

ΕΝΑ λογοτεχνικό κείμενο Είναι μια μορφή προφορικής ή γραπτής παραγωγής που παρέχει προνομιακή αισθητική, ποιητική και παιχνιδιάρικη φόρμα πάνω από το ενημερωτικό ή αντικειμενικό περιεχόμενο του μηνύματος.

Τα λογοτεχνικά κείμενα προτείνουν υποκειμενικές και ελεύθερες προσεγγίσεις ενός ανακλαστικού, βιωματικού ή στοχαστικού περιεχομένου της πραγματικότητας, με σκοπό τη δημιουργία συναισθημάτων στον αναγνώστη.

Στην πραγματικότητα, ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά οποιουδήποτε λογοτεχνικού κειμένου, καθώς και άλλων καλλιτεχνικών μορφών, είναι ότι στερείται σαφούς λειτουργίας ή συγκεκριμένου στόχου. Με άλλα λόγια, δεν έχει πρακτική χρήση και αυτή είναι η κύρια διαφορά από τα μη λογοτεχνικά κείμενα.
Στην αρχαία Ελλάδα, που θεωρήθηκε το λογοτεχνικό λίκνο της Δύσης, η τραγωδία (ο πρόδρομος του σύγχρονου θεάτρου) ήταν απαραίτητη στον συναισθηματικό και πολιτικό σχηματισμό του πολίτη, καθώς μεταδίδει πολιτικές, θρησκευτικές και ηθικές αξίες που θεωρούνται απαραίτητες. Ταυτόχρονα, το

έπος (πρόδρομος της τρέχουσας αφήγησης) ήταν το μέσο μετάδοσης των μεγάλων ιδρυτικών μύθων του ελληνικού πολιτισμού, όπως αυτά που περιέχονται στο Η Ιλιάδα Γ οΟδύσσεια.

Προς το παρόν, τα λογοτεχνικά κείμενα θεωρούνται μέρος των δραστηριοτήτων αναψυχής, αναψυχής και κατάρτισης, δεδομένου του ευρέος ανθρώπινου περιεχομένου τους, που εκφράζεται ως αναφορές και κουνάει σε ιστορικά γεγονότα, λαϊκές ιστορίες, σύμβολα και αρχέτυπα του πολιτισμού, καθώς και πραγματικές εμπειρίες που μεταμορφώθηκαν ή εξωραΐστηκαν μέσω του μυθιστόρημα.

Δείτε επίσης:

Τύποι λογοτεχνικών κειμένων

Προς το παρόν, τα λογοτεχνικά κείμενα ταξινομούνται σύμφωνα με τη συγκεκριμένη χρήση της γλώσσας, σε ένα σύνολο παραγγελιών που ονομάζονται λογοτεχνικά είδη. Αυτά είναι:

Παραδείγματα λογοτεχνικού κειμένου

1. "La poesía" του Eugenio Montejo (ποίημα)

Η ποίηση διασχίζει τη γη μόνη της,
στηρίξτε τη φωνή σας στον πόνο του κόσμου
και τίποτα δεν ρωτά
- ούτε καν λέξεις.

Προέρχεται από μακριά και χωρίς χρόνο, δεν προειδοποιεί ποτέ.
Έχει το κλειδί για την πόρτα.
Η είσοδος πάντα σταματά να μας παρακολουθεί.
Τότε ανοίγει το χέρι του και μας δίνει
ένα λουλούδι ή ένα βότσαλο, κάτι μυστικό,
αλλά τόσο έντονο που η καρδιά χτυπά
πολύ γρήγορα. Και ξυπνήσαμε.

1. Το "The World" του Augusto Monterroso (μικρο-ιστορία)

Ο Θεός δεν έχει δημιουργήσει ακόμη τον κόσμο. το φαντάζεται μόνο, ανάμεσα στα όνειρα. Έτσι ο κόσμος είναι τέλειος, αλλά μπερδεμένος.

1. Το "The Miser" του Moliére (δραματουργία)

VALERIO. Πώς, υπέροχη Έλισσα, νιώθεις μελαγχολία μετά τις ευγενικές διαβεβαιώσεις ότι ήσασταν αρκετά καλοί για να με δώσεις για την ευτυχία σου! Σε βλέπω να αναστενάζεις, δυστυχώς, στη μέση της χαράς μου. Λυπάσαι, πες μου, ότι με έκανες χαρούμενο; Και λυπάσαι για αυτήν την υπόσχεση, στην οποία το πάθος μου μπόρεσε να σε αναγκάσει;

ΕΛΙΣΑ. Όχι, Valerio; Δεν μπορώ να μετανιώσω ό, τι κάνω για σένα. Με συγκινεί μια πολύ γλυκιά δύναμη, και δεν έχω καν τη δύναμη να ευχηθώ ότι τα πράγματα δεν συνέβησαν έτσι. Αλλά για να σας πω την αλήθεια, το καλό τέλος με προκαλεί ανησυχία, και φοβάμαι πολύ να σας αγαπώ περισσότερο από όσο θα έπρεπε.

VALERIO. Γεια! Τι μπορείτε να φοβάστε, Elisa, για την καλοσύνη που είχατε μαζί μου;

1. "La trama celeste" του Adolfo Bioy Casares (διηγήματα, κομμάτι)

Όταν ο καπετάνιος Ireneo Morris και ο Dr. Carlos Alberto Servian, ομοιοπαθητικός γιατρός, εξαφανίστηκαν από το Μπουένος Άιρες στις 20 Δεκεμβρίου, οι εφημερίδες δύσκολα σχολίασαν το γεγονός. Λέγεται ότι υπήρχαν εξαπατημένοι άνθρωποι, περίπλοκοι άνθρωποι και ότι μια επιτροπή ερευνά. Λέγεται επίσης ότι η μικρή ακτίνα δράσης του αεροπλάνου που χρησιμοποιούσαν οι φυγάδες επέτρεψε να επιβεβαιωθεί ότι δεν είχαν πάει πολύ μακριά. Εκείνες τις ημέρες έλαβα μια παραγγελία. Περιείχε: τρεις τόμους σε quarto (τα πλήρη έργα του κομμουνιστικού Luis Augusto Blanqui). ένα δαχτυλίδι μικρής αξίας (μια γαλαζοπράσινη με το ομοίωμα μιας θεάς με άλογο στο παρασκήνιο) · μερικές τυπογραφικές σελίδες - Οι περιπέτειες του Captain Morris - υπέγραψαν τον C. ΠΡΟΣ ΤΗΝ. ΜΙΚΡΟ. Θα μεταγράψω αυτές τις σελίδες. (…)

1. "Lolita" του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ (μυθιστόρημα, κομμάτι)

Lolita, το φως της ζωής μου, η φωτιά των ενδυμάτων μου. Η αμαρτία μου, η ψυχή μου. Lo-li-ta: η άκρη της γλώσσας πραγματοποιεί ένα ταξίδι τριών βημάτων από την άκρη του ουρανίσκου για να ξεκουραστεί, στο τρίτο, στην άκρη των δοντιών. Το. Λι. Τα. Ήταν Lo, ακριβώς Lo, το πρωί, πέντε πόδια τέσσερα σε γυμνά πόδια. Ήταν η Λόλα με παντελόνι. Ήταν η Ντόλυ στο σχολείο. Ήταν η Ντολόρες όταν υπέγραψε. Αλλά στην αγκαλιά μου ήταν πάντα Lolita. (…)

1. "Paseando mi cerro" του Gay Talese (λογοτεχνικό χρονικό, απόσπασμα)

Κάθε βράδυ μετά το δείπνο βγαίνω με τα δύο σκυλιά μου στην Park Avenue για μια βόλτα με το πούρο μου. Το πούρο μου έχει το ίδιο χρώμα με τα δύο σκυλιά μου και τα σκυλιά μου προσελκύονται επίσης από το άρωμά του: πηδούν τα πόδια μου όταν το ανάβω πριν αρχίσω να περπατώ, τα μουτζούκια τους είναι φαρδιά και τα μάτια εστιάζουν σφιχτά, με αυτό το λαμπερό βλέμμα που παίρνουν κάθε φορά που τους προσφέρω μπισκότα κατοικίδιων ζώων ή ένα δίσκο με πικάντικα καναπεδάκια που απομένουν από ένα κοκτέιλ (…)

1. "Ο Λαβύρινθος της Μοναξιάς" του Octavio Paz (δοκίμιο, κομμάτι)

Σε όλους μας, κάποια στιγμή, η ύπαρξή μας μας έχει αποκαλυφθεί ως κάτι ιδιαίτερο, μη μεταβιβάσιμο και πολύτιμο. Αυτή η αποκάλυψη είναι σχεδόν πάντα στην εφηβεία. Η ανακάλυψη του εαυτού μας εκδηλώνεται ως γνώση του εαυτού μας. μεταξύ του κόσμου και εμάς ανοίγει ένας ανυπόφορος, διαφανής τοίχος: αυτός της συνείδησης μας. Είναι αλήθεια ότι μόλις γεννηθούμε νιώθουμε μόνοι. αλλά τα παιδιά και οι ενήλικες μπορούν να ξεπεράσουν τη μοναξιά τους και να ξεχαστούν μέσω παιχνιδιού ή εργασίας. Από την άλλη πλευρά, ο έφηβος, που αιωρείται μεταξύ παιδικής ηλικίας και νεολαίας, αναστέλλεται για μια στιγμή πριν από τον άπειρο πλούτο του κόσμου. Ο έφηβος είναι έκπληκτος που είναι. (…)