Αιτίες και συνέπειες της Γαλλικής Επανάστασης

ο Γαλλική επανάσταση Ήταν ένα μεγάλο πολιτικό και κοινωνικό κίνημα που έλαβε χώρα στη Γαλλία το 1798 και οδήγησε στο τέλος της απολυταρχικής μοναρχίας στη χώρα αυτή, δημιουργώντας μια δημοκρατική κυβέρνηση φιλελεύθερου δικαστηρίου στη χώρα της θέση.

Καθοδηγούμενος από το σύνθημα του "ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα" οι μάζες των πολιτών αντιτάχθηκαν και ανέτρεψαν τη φεουδαρχική εξουσία, ανυπάκουσαν την εξουσία της μοναρχίας και με αυτόν τον τρόπο κόσμο το σημάδι του μέλλοντος: δημοκρατικό, δημοκρατικό, στο οποίο τα θεμελιώδη δικαιώματα όλων των όντων γίνονται ορατά του ανθρώπου.

Η Γαλλική Επανάσταση θεωρείται από όλους σχεδόν τους ιστορικούς ως κοινωνικοπολιτικό γεγονός που σηματοδοτεί την αρχή στην Ευρώπη των σύγχρονων εποχών. Ήταν ένα γεγονός που συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο και διέδωσε τις επαναστατικές ιδέες του Διαφωτισμού σε κάθε γωνιά.

Αιτίες της Γαλλικής Επανάστασης

Οι αιτίες της Γαλλικής Επανάστασης ξεκινούν με την έλλειψη ατομικές ελευθερίες, την τεράστια φτώχεια και την κοινωνική και οικονομική ανισότητα που υπήρχε στη Γαλλία της βασιλείας του Λουδοβίκου XVI και της Μαρίας Αντουανέτας. Μαζί με την Εκκλησία και τους κληρικούς, η αριστοκρατία κυβέρνησε με απεριόριστη δύναμη, καθώς οι θέσεις στο θρόνο ανακοινώθηκαν από τον ίδιο τον Θεό. Ο βασιλιάς αποφάσισε αυθαίρετες και χωρίς διαβουλεύσεις αποφάσεις, δημιουργώντας νέους φόρους, διάθεση των αγαθών των υποκειμένων, κήρυξη πολέμου και υπογραφή ειρήνης κ.λπ.

Είναι μεγάλη ανισότητα κατά του νόμου, ο οποίος, παρόλο που ήταν ο ίδιος, τιμωρούσε τους πλούσιους και τους φτωχούς με διαφορετικούς τρόπους, Με τον ίδιο τρόπο που ο απόλυτος έλεγχος του μονάρχη στην ελευθερία της έκφρασης μέσω μηχανισμών λογοκρισίας, κράτησαν το ο πληθυσμός πλειοψηφία σε σταθερή κατάσταση πλήξης και δυστυχίας. Αν προσθέσουμε σε αυτό το ποσό των κοινωνικών και οικονομικών προνομίων που οι αριστοκράτες και οι κληρικοί απολαμβάνουν εις βάρος των ανθρώπων, είναι κατανοητό ότι κατά τη διάρκεια της επιδημίας ήταν το αντικείμενο του μίσους δημοφιλής.

Εκτιμάται ότι από τους 23 εκατομμύρια κατοίκους της Γαλλίας εκείνη την εποχή, μόνο 300.000 ανήκαν σε αυτές τις άρχουσες τάξεις που είχαν όλα τα προνόμια. Τα υπόλοιπα ανήκαν στους «κοινούς ανθρώπους», με εξαίρεση ορισμένους εμπόρους και μια συνεσταλμένη αστική τάξη.

Συνέπειες της Γαλλικής Επανάστασης

Οι συνέπειες της Γαλλικής Επανάστασης είναι περίπλοκες και έχουν παγκόσμια εμβέλεια που θυμόμαστε ακόμα και σήμερα.

1. Η φεουδαρχική τάξη έληξε. Καταργώντας τη μοναρχία και τα προνόμια των κληρικών, οι Γάλλοι Επαναστάτες χτύπησαν ένα συμβολικό της φεουδαρχικής τάξης στην Ευρώπη και τον κόσμο, σπέρνοντας σε πολλές χώρες και περιοχές τον σπόρο του αλλαγή. Ενώ οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες σκέφτηκαν με τρόμο την αποκοπή των Γάλλων βασιλιάδων, σε άλλα μέρη, όπως στην Αμερική Ισπανόφωνος, οι αποικίες θα τρέφονται με αυτήν την ελευθεριακή ιδεολογία και χρόνια αργότερα θα ξεκινήσουν τις δικές τους Επανάσταση της Ανεξαρτησίας από το Στέμμα Ισπανικά.
2. Ανακοινώνεται η Γαλλική Δημοκρατία. Η εμφάνιση μιας νέας πολιτικής και κοινωνικής τάξης θα αλλάξει για πάντα τις σχέσεις οικονομίας και εξουσίας στη Γαλλία. Αυτό θα περιλαμβάνει διάφορες εποχές αλλαγής, μερικές πιο αιματηρές από άλλες, και τελικά θα οδηγήσει σε διάφορες εμπειρίες δημοφιλούς οργανισμού που, ωστόσο, θα βυθίσουν τη χώρα σε χάος. Στην αρχή, στην πραγματικότητα, πρέπει να αντιμετωπίσουν πόλεμο με τους Πρώσους γείτονές τους, οι οποίοι ήθελαν να αποκαταστήσουν τον βασιλιά στο θρόνο του με βία.
3. Εφαρμόζεται μια νέα κατανομή της εργασίας. Το τέλος της κρατικής κοινωνίας θα φέρει επανάσταση στον τρόπο παραγωγής των Γάλλων και θα επιτρέψει την εισαγωγή των νόμων της προσφορά και ζήτηση, καθώς και τη μη παρέμβαση του κράτους σε οικονομικές υποθέσεις. Αυτό θα διαμορφώσει μια νέα φιλελεύθερη κοινωνία, που θα προστατεύεται πολιτικά από την ψηφοφορία της απογραφής.
4. Τα δικαιώματα του ανθρώπου διακηρύσσονται για πρώτη φορά. Το σύνθημα που φώναξε στα αρχικά στάδια της Επανάστασης, «Ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα ή θάνατος», προκάλεσε κατά τη διάρκεια της Εθνικής Συνέλευσης έως την πρώτη Διακήρυξη των Παγκόσμιων Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ένα προοίμιο και έμπνευση για το Ανθρώπινα δικαιώματα της εποχής μας. Για πρώτη φορά, θεσμοθετήθηκαν ίσα δικαιώματα για όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από την κοινωνική τους προέλευση, το δόγμα τους ή τη φυλή τους. Οι σκλάβοι ελευθερώθηκαν και η φυλακή χρέους καταργήθηκε.
5. Εμφανίζονται νέοι κοινωνικοί ρόλοι. Αν και δεν ήταν μια φεμινιστική Επανάσταση, έδωσε στις γυναίκες έναν διαφορετικό ρόλο, πιο ενεργός στην οικοδόμηση της νέας κοινωνικής τάξης, μαζί με την κατάργηση του mayorazgo και πολλών άλλων. παραδόσεις φεουδαρχικός. Αυτό σήμαινε την εκ νέου ίδρυση των θεμελίων της κοινωνικής και οικονομικής τάξης, που σήμαινε επίσης την εξάλειψη των προνομίων του κληρικού, την απαλλοτρίωση των περιουσιακών στοιχείων της Εκκλησίας και των πλούσιων αριστοκρατών.
6. Η αστική τάξη ανεβαίνει στην Ευρώπη. Οι έμποροι, η αρχική μπουρζουαζία που αργότερα ξεκίνησε τη Βιομηχανική Επανάσταση, τυχαίνει να καταλαμβάνει την κενή θέση της αριστοκρατίας ως άρχουσας τάξης, προστατευόμενη από τη συσσώρευση κεφαλαίου και όχι γης, ευγενών καταγωγών ή εγγύτητας με Θεός. Αυτό θα προκαλέσει τη μετάβαση στην Ευρώπη στον εκσυγχρονισμό, κατά τα επόμενα χρόνια, όταν τα φεουδαρχικά καθεστώτα αρχίζουν την αργή παρακμή τους.
7. Διακηρύσσεται το πρώτο γαλλικό σύνταγμα. Αυτό το σύνταγμα, εγγυητής των δικαιωμάτων που αποκτήθηκαν από την επαναστατική δύναμη και αντικατοπτρίζει το φιλελεύθερο πνεύμα οικονομία και η κοινωνία της νέας τάξης της χώρας, θα χρησιμεύσει ως παράδειγμα και θεμέλιο για τα μελλοντικά δημοκρατικά συντάγματα του κόσμου.
8. Ανακοινώνεται ο διαχωρισμός μεταξύ Εκκλησίας και Κράτους. Αυτός ο διαχωρισμός είναι θεμελιώδης για την είσοδο στον εκσυγχρονισμό της Δύσης, καθώς επιτρέπει μια πολιτική χωρίς θρησκεία. Αυτό συνέβη μέσω της απαλλοτρίωσης των περιουσιακών στοιχείων της Εκκλησίας και του κληρικού, με τη μείωση της εξουσίας τους κοινωνική και πολιτική, και πάνω απ 'όλα τη μεταφορά στο κράτος των ενοικίων που η Εκκλησία συγκέντρωσε από τους ανθρώπους Για Δημοσιες ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ. Οι ιερείς, λοιπόν, θα λάμβαναν μισθό από το κράτος όπως κάθε αξιωματούχος. Τα εδάφη και τα αγαθά της Εκκλησίας και της αριστοκρατίας πωλήθηκαν σε πλούσιους αγρότες και αστική τάξη, διασφαλίζοντας την αφοσίωση στην Επανάσταση.
9. Ένα νέο ημερολόγιο και νέες εθνικές ημερομηνίες επιβλήθηκαν. Αυτή η αλλαγή προσπάθησε να καταργήσει όλα τα απομεινάρια της προηγούμενης φεουδαρχικής τάξης, βρήκε μια νέα συμβολική σχέση και κοινωνικό που δεν χαρακτηρίστηκε από το θρησκευτικό και έτσι χτίστηκε μια πιο δημοκρατική κουλτούρα για το Γαλλική γλώσσα.
10. Η άνοδος του Ναπολέοντα Βοναπάρτη ως αυτοκράτορα. Ένα από τα υπέροχα ειρωνεία της Γαλλικής Επανάστασης είναι ότι κορυφώθηκε και πάλι σε μια μοναρχική κυβέρνηση. Μέσω πραξικοπήματος γνωστού ως το 18ο Brumaire, ο στρατηγός Napoleon Bonaparte, ο οποίος επέστρεφε από την Αίγυπτο, θα αναλάβει το ηγεσία ενός έθνους σε κοινωνική κρίση, μετά από καιρούς αιματηρών επαναστατικών διώξεων στα χέρια των Ιακωβίνων. Αυτή η νέα Ναπολέοντα Αυτοκρατορία θα είχε αρχικά μια δημοκρατική εμφάνιση, αλλά απολυταρχικές διαδικασίες και θα ξεκινήσει τη Γαλλία για να κατακτήσει τον κόσμο. Μετά από μια σειρά πολέμων, η αυτοκρατορία θα τερματίσει το 1815 με την ήττα της Μάχης του Βατερλώ (Βέλγιο) εναντίον ενός ευρωπαϊκού στρατού συνασπισμού.