Αιτίες και συνέπειες της μεξικανικής επανάστασης

ο Μεξικανική Επανάσταση Ήταν μια ένοπλη σύγκρουση που ξεκίνησε το 1910 και έληξε το 1920, η οποία αντιπροσώπευε το σημαντικότερο κοινωνικό και πολιτικό γεγονός του 20ου αιώνα του Μεξικού. Ήταν μια σειρά από ένοπλες εξεγέρσεις ενάντια στις διαδοχικές κυβερνήσεις προς την δικτατορική εντολή του Πορφυρίου Díaz, που διήρκεσε μέχρι τη δεύτερη ή τρίτη δεκαετία του αιώνα, όταν διακήρυξε τελικά το Σύνταγμα Μεξικάνικος.

Κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης, στρατεύματα πιστά στην δικτατορική κυβέρνηση της Porfirio Diaz, ο οποίος κυβέρνησε τη χώρα από το 1876, ενάντια στους αντάρτες με επικεφαλής τον Φρανσίσκο Ι. Κούτσουρο, ο οποίος είδε τη δυνατότητα να ξεκινήσει ένα κίνημα για την ανάκτηση της Δημοκρατίας. Ήταν επιτυχημένοι το 1910, μέσω του σχεδίου San Luis, στο οποίο προχώρησαν από το βορρά του Μεξικού από το Σαν Αντόνιο (Τέξας).

Οι εκλογικές εκλογές πραγματοποιήθηκαν το 1911 και το Ο Μαντέρο εξελέγη πρόεδρος. Αλλά οι διαφωνίες του με άλλους επαναστάτες ηγέτες, όπως ο Pascual Orozco και ο Emiliano Zapata, οδήγησαν στην εξέγερση εναντίον των πρώην συμμάχων του. Η ευκαιρία εκμεταλλεύτηκε μια ομάδα στρατιωτών που σήμερα είναι γνωστή ως «Tragic Ten», η οποία, με επικεφαλής τον Ο Félix Díaz, ο Bernardo Reyes και ο Victoriano Huerta πραγματοποίησαν πραξικόπημα και δολοφόνησαν τον πρόεδρο, τον αδερφό του και αντιπρόεδρος. Έτσι, η Χουέρτα ανέλαβε την εντολή της χώρας.

Επαναστάτες ηγέτες, όπως ο Βενουστιάνο Καρράντζα ή ο Φρανσίσκο "Πάντσο" Βίλα, δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να αντιδράσουν. πολέμησε την de facto κυβέρνηση μέχρι την παραίτηση της Χουέρτα το 1912, μετά την εισβολή της Βόρειας Αμερικής Βερακρούζ. Τότε, μακριά από την επίτευξη ειρήνης, το συγκρούσεις μεταξύ των διαφόρων φατριών Είχαν εκδώσει την Χουέρτα, οπότε η Καρράνζα κάλεσε τη Σύμβαση Aguascalientes να ορίσει έναν μόνο ηγέτη, ο οποίος ήταν ο Eulalio Gutiérrez, διορισμένος πρόεδρος. Ωστόσο, ο ίδιος ο Carranza θα αγνοούσε τη συμφωνία και θα συνεχιστούν οι εχθροπραξίες.

Τέλος, τα πρώτα βήματα λήφθηκαν για τη θέσπιση α νέο σύνταγμα της χώρας το 1917 και φέρτε την Carranza στην εξουσία. Όμως, οι εσωτερικοί αγώνες θα διαρκούσαν μερικά ακόμη χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων θα δολοφονήθηκαν αυτοί οι ηγέτες: Zapata το 1919, Carranza το 1920, Villa το 1923, και Obregón το 1928.

Αλλά ήδη το 1920 ο Adolfo de la Huerta είχε αναλάβει την εντολή, και το 1924 ο Plutarco Elías Calles, παραχωρώντας τη δημοκρατική ιστορία της χώρας και έβαζε τέλος στη Μεξικανική Επανάσταση.

Αιτίες της μεξικανικής επανάστασης

Συνέπειες της Μεξικανικής Επανάστασης

Ακολουθήστε με: