50 Παραδείγματα Ρημάτων για παράθεση συγγραφέων

Ρήματα για παράθεση συγγραφέων

ο ρήματα για παράθεση συγγραφέων χρησιμοποιούνται σε α κείμενο γράφεται όταν θέλετε να εισαγάγετε μια ιδέα ενός άλλου συγγραφέα ή τις λέξεις που είπε ένα άλλο άτομο. Για παράδειγμα: εξηγώ, υποθέτω, πρόταση.

Οι αναφορές χρησιμοποιούνται για να αναφέρουν τι είπε ή έγραψε κάποιος άλλος, για να δικαιολογήσουν και να παραδειγματίσουν μια έννοια ή θεωρία και να αναλύσουν ή να σχολιάσουν ένα κείμενο. Αυτός ο τύπος αναφορών μπορεί να είναι:

Και στους δύο τύπους ραντεβού μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το ίδιο ρήματα, τα οποία είναι κυρίως ρήματα που μιλούν, δηλαδή ρήματα που αναφέρονται σε ενέργειες επικοινωνίας.

Ρήματα για παράθεση συγγραφέων

Προτάσεις με ρήματα για παράθεση συγγραφέων

1. Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, ο Αργεντινός συγγραφέας, στο δοκίμιό του "Η θέση της πραγματικότητας" καθιερώνει ότι "η ανακρίβεια είναι ανεκτή ή αληθοφανής στη λογοτεχνία, επειδή την τείνουμε στην πραγματικότητα".
2. Τσάπλιν λαμβάνονται υπόψη ότι όλοι οι άνθρωποι έπρεπε να πιστεύουν στον εαυτό τους, γιατί χωρίς εμπιστοσύνη, ο κόσμος θα ήταν καταδικασμένος.
3. Στον πρόλογο του βιβλίου ο συγγραφέας εκτεθειμένος ότι «η πραγματικότητα είναι εντελώς ιστορική, και αυτή η πραγματικότητα, και όχι το μέλλον, πρέπει να διαβαστεί και να γίνει κατανοητή σύμφωνα με τους νόμους που αναπτύσσονται αργά».
4. Επί Η Δημοκρατία Πλάτων κρατά ότι δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να έχουν πρόσβαση στον κόσμο των ιδεών.
5. Ζαν-Λικ Γκοντάρ εξπρές στην αρχή του Ιστορία (-ές) του κινηματογράφου μια ιδέα που θα είναι κεντρική σε όλη τη δουλειά του: «μην πηγαίνετε για να δείξετε / όλες τις πτυχές των πραγμάτων / επιφυλάξτε τον εαυτό σας / ένα περιθώριο / απροσδιοριστίας».
6. Ο Αμερικανός σκηνοθέτης καταλήγει ότι χάρη στο διαλογισμό, είναι πιο ήρεμος και καλύτερα σε θέση να εκτελέσει καθημερινές εργασίες.
7. Alain Badiou, ο Γάλλος φιλόσοφος, αξιώ ότι για να αναλύσουμε τον εικοστό αιώνα είναι απαραίτητο να ρωτήσουμε "(...) ποια είναι η στιγμή της εξαίρεσης που διαγράφει τον εικοστό αιώνα;".
8. Ο Σίγκμουντ Φρόιντ, ο πατέρας της ψυχανάλυσης, δηλώνει «Ανακάλυψα μια μέρα ότι δεν ήταν η ιατρική σύλληψη του ονείρου, αλλά η δημοφιλής, ακόμα μισή ρίζα σε δεισιδαιμονία, η πιο κοντινή στην αλήθεια».
9. Ο Γκάντι Ισχυρίστηκε ότι «Την ημέρα που η δύναμη της αγάπης ακυρώνει την αγάπη για δύναμη, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη».
10. Αριστοτέλης τόνισε ότι "Δεν ξέρεις τι ξέρεις μέχρι να μπορέσεις να διδάξεις έναν άλλο".
11. Wittgenstein, ο μαθηματικός και φιλόσοφος, τονισμένο ότι «για ό, τι δεν μπορεί να ειπωθεί τίποτα, είναι καλύτερα να σιωπήσουμε».
12. Ο αρχηγός της μπάντας είπε ότι αυτή θα ήταν η τελευταία του περιοδεία.
13. Ο κριτικός λογοτεχνίας πιστεύω ότι κάθε μυθοπλαστικό κείμενο είναι κατά κάποιο τρόπο ένα ταξίδι, μια Ιλιάδα ή μια Οδύσσεια.
14. Προς το παρόν, υπάρχουν πολλές αναλύσεις σχετικά με τη φράση ότι δηλωμένος Ντεκάρτ: «Νομίζω, άρα είμαι».
15. Αθλητικός δημοσιογράφος άφησε να εννοηθεί ότι ο διαιτητής είχε κάνει λάθος το φάουλ.
16. Μισέλ Φουκώ κρατά ότι "η σειρά από την οποία πιστεύουμε ότι δεν έχει τον ίδιο τρόπο ύπαρξης με αυτή των κλασικών", είναι Με άλλα λόγια, η σχέση γλώσσας και σκέψης έχει αλλάξει σημαντικά από τότε Αρχαιότητα.
17. Στο "Δεύτερο μανιφέστο" της ομάδας λογοτεχνικών πειραματισμών OULIPO, περιγράφει στην ποίηση ως «μια απλή τέχνη που κατοικεί εξ ολοκλήρου στην εκτέλεση».
18. Werner Herzog, σκηνοθέτης, διαβεβαιώνει ότι «τα σενάρια ήταν πάντα λογοτεχνικά έργα που στέκονται από μόνα τους».
19. Roland Barthes στον "Πρόλογο της Πρώτης Έκδοσης" του Μυθολογίεςπροειδοποιεί ότι «εκείνη την εποχή κατάλαβα τη λέξη με παραδοσιακή έννοια. αλλά ήμουν ήδη πεπεισμένος για κάτι από το οποίο προσπάθησα αργότερα να εξαγάγω όλες τις συνέπειές του: ο μύθος είναι μια γλώσσα ».
20. Ζακ Ρανσιέρ συγκρίνω ζωγραφική με κινηματογράφο, σχετικά με το πώς αναπαρίστανται τα θέματα: «Μόνο το μηχάνημα δεν κάνει καμία διαφορά. Δεν γνωρίζει ότι υπάρχουν πίνακες ειδών και πίνακες ιστορίας. Πάρτε τους μεγάλους και τους ταπεινούς. πάρτε τα μαζί ».
21. Saussure θεωρεί ότι το σημείο αποτελείται από δύο μέρη: το σημαίνον και το σημαίνον.
22. Ο συγγραφέας Προσθήκη ότι για να πραγματοποιήσει την έρευνά του «δεν είναι θέμα αντιμετώπισης των κοινωνικών γεγονότων ως πραγμάτων αλλά ανάλυσης πώς τα κοινωνικά γεγονότα γίνονται πράγματα, πώς και από ποιον στερεώνονται και προικίζονται με διάρκεια και σταθερότητα".
23. Ο συγγραφέας διαφορά η ειρωνεία της σάτιρας, γιατί θεωρεί ότι μόνο το τελευταίο είναι "η λογοτεχνική μορφή που στοχεύει στη διόρθωση, τη γελοιοποίησή τους, κάποιες κακίες και ανακρίβειες συμπεριφοράς".
24. Ο ιστορικός προτείνει ότι ένα ιστορικό κείμενο είναι επίσης μια ιστορία.
25. Μπόρις γκρόυς προτείνει τη διαφοροποίηση η ανάλυση που γίνεται σε ένα έργο από αισθητική σκοπιά, όπως η στάση του θεατής-καταναλωτής, της ανάλυσης που γίνεται από μια ποιητική σκοπιά, όπως η στάση που το συγγραφέας-παραγωγός του έργου.

Πώς αναφέρεται σε ερευνητικές εργασίες ή μονογραφίες

Όταν οι παραπομπές περιλαμβάνονται σε αυτόν τον τύπο κειμένου, πρέπει να αναφέρονται οι πηγές, δηλαδή ποιος παρήγαγε την αναφερόμενη έννοια και σε ποιο κείμενο. Για αυτό, το Κανόνες APA, τα οποία θεωρούνται απαραίτητα τόσο για κατά λέξη όσο και για έμμεσες παραπομπές.

Ανάλογα με το ραντεβού, περιλαμβάνονται οι ακόλουθες πληροφορίες:

Ακολουθήστε με: