Ορισμός της αποδόμησης (στη Φιλοσοφία)

Λιλέν Γκόμεζ | Οκτ. 2021
Εκπαίδευση φιλοσοφίας

Ο όρος είναι μια μετάφραση σε σχέση με την έννοια του Destruktion που επεξεργάστηκε ο Martin Heidegger. Όταν εργάζεται πάνω σε αυτή την ιδέα, ο Derrida επισημαίνει ότι η ανάγνωση που θέλει να προτείνει δεν υπονοεί τόσο την ιδέα μιας «καταστροφής» όσο κατεδάφιση της προηγούμενης μεταφυσικής τάξης, αλλά αυτή η αποδόμηση θα έδειχνε μια επιχείρηση διάλυσης με την έννοια της διάλυσης ενός κατασκευή (γραμματική, εννοιολογική) για να δείξει πώς συναρμολογούνται τα μέρη του.

της κατασκευής, στρουκτουραλισμός, μεταστρουκτουραλισμός

Η αποδόμηση έχει συνδεθεί με το στρουκτουραλιστικό ρεύμα, δεδομένου του έργου του για τις δομές της γλώσσας. Ωστόσο, προϋποθέτει, με τη σειρά του, μια αντιστρουκτουραλιστική χειρονομία, επειδή πρόκειται για αφοπλισμό τέτοιων δομές, όχι μόνο γλωσσικές, αλλά και κοινωνικές, θεσμικές, πολιτικές, πολιτιστικές και φιλοσοφικός. Για το λόγο αυτό, οι ντερρινικές εξελίξεις, σε ορισμένα πλαίσια, περιλαμβάνονται στη «μεταστρουκτουραλιστική» παράδοση, της οποίας ο Ντερριντά θα ήταν μια από τις κύριες αναφορές της. Η επιχείρηση διάλυσης, στην οποία αναφερθήκαμε αρχικά, στοχεύει λοιπόν να κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο χτίστηκε μια φιλοσοφική-πολιτιστική σκαλωσιά σε όλη την ιστορία της Δύσης. Επομένως, αν και προτείνει τον «αφοπλισμό» ορισμένων δομών, συνεπάγεται, ταυτόχρονα, τη δυνατότητα «ανοικοδόμησής» τους.

Σχετικά με την (im) δυνατότητα ενός ορισμού

Αν αποδοθεί στην ίδια τη Δερριδιανή θεωρία, είναι δύσκολο να δοθεί ένας θετικός ορισμός της αποδόμησης, επειδή, σύμφωνα με τον συγγραφέα, η ίδια η αποδόμηση διαφεύγει κάθε ορισμού. Κατά συνέπεια, μπορούμε να προσεγγίσουμε την κατανόηση της αποδόμησης μέσα από μια αρνητική διαδρομή: Περιορίζεται σε ένα γραμματικό γλωσσικό μοντέλο, δεν είναι τεχνική ή μέθοδος ανάλυσης, ούτε ανασκόπηση. Δεν θα ήταν ανάλυση γιατί δεν επιδιώκει να αποσυνθέσει τις δομές στα απλά στοιχεία τους, σε μια προέλευση δεν μπορούν να αποσυντεθούν, αλλά τα στοιχεία που σχετίζονται με μια υποτιθέμενη προέλευση θα υπόκεινται, τα ίδια, στη λειτουργία αποδομητικός.

Το πρόβλημα της προέλευσης θα είναι ένας θεμελιώδης πυρήνας αποδόμησης, ο οποίος αντικαθιστά κάθε αναφορά σε μια αρχική παρουσία με την ιδέα του ένα ίχνος ενός σήματος: κάθε σήμα στη γλώσσα αναφέρεται πάντα σε ένα άλλο σήμα, αλλά ποτέ σε μια απόλυτη παρουσία, όπως υποστηρίζει η παράδοση μεταφυσική. Από αυτή την οπτική γωνία, κάθε γλωσσικό ζώδιο λειτουργεί, λοιπόν, ως ένα ίχνος που δεν αναφέρεται ποτέ σε μια πρωτότυπη παρουσία, αλλά σε μια αλυσίδα από εξαρθρωμένα νοήματα. Από την άλλη, η αποδόμηση δεν θα μπορούσε να αναχθεί, λοιπόν, σε κριτική με την έννοια Καντιανό του όρου, γιατί ο καντιανός κριτικός μηχανισμός είναι, και ο ίδιος, υποκείμενο που πρέπει να είναι αποδομημένο.

Για το λόγο αυτό, έχει επιβεβαιωθεί ότι η αποδόμηση θα ήταν μια «αρνητική θεολογία», δηλαδή ένας λόγος που θα αναφερόταν σε ένα μη αναπαραστάσιμο πέρα ​​στη γλώσσα. Μπροστά σε αυτήν την ερμηνεία, ο Derrida επισημαίνει ότι, σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν σχετικά με την έννοια του αποτυπώματος, δεν υπάρχει πρωτότυπο νόημα που να βρίσκεται πέρα ​​από τη γλώσσα. Εξ ου και η ιδέα ότι δεν θα υπήρχε, σύμφωνα με τον συγγραφέα, ένα «outside the κείμενο”.

Τέλος, ο Ντεριντά θα πει ότι η αποδόμηση δεν είναι καν μια «επιχείρηση» ή μια «πράξη» που μπορεί εκτελέσει ένα θέμα, εφαρμόζοντάς το σε ένα συγκεκριμένο "αντικείμενο", αλλά ανταποκρίνεται στην ιδέα ενός "αυτό" απρόσωπος. Με αυτό, ο φιλόσοφος εστιάζει στον τρόπο με τον οποίο, από την αποδομητική σκοπιά, είναι απαραίτητο να αμφισβητηθεί ο σύγχρονος διαχωρισμός μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου. Επί συμπέρασμα, επισημαίνει ο φιλόσοφος, οποιαδήποτε δήλωση που βεβαιώνει «η αποδόμηση είναι Χ», με τη λογική μορφή «το S είναι Ρ», θα ήταν άσχετη, γιατί δεν θα υπήρχε, σε καμία περίπτωση, μια οριοθετημένη ουσία.

Η αποδόμηση ως αλυσίδα

Όπως είπαμε, η αποδόμηση δεν μπορούσε να οριστεί. Ωστόσο, είναι μια λέξη που μπορεί να αντικατασταθεί από μια σειρά, μια αλυσίδα νοημάτων, στην οποία ο Derrida συνήθως επαναλαμβάνεται σε όλο του το θεωρητικό σώμα: «γραφή», «ίχνος», «διαφορά», «συμπλήρωμα», «υμένας», «φάρμακο"," Περιθώριο "," περιφέρεια "," parergon ", και ούτω καθεξής. Η λίστα αποτελεί μια πάντα ανοιχτή αλυσίδα, γιατί καμία λέξη δεν μπορεί να της δώσει ένα κλειστό, —συνολικό— νόημα. Μάλλον, η λογική του νοήματος εδώ θα αναφέρεται πάντα σε ένα άλλο ανοιχτό νόημα, μέσα σε μια άπειρη αλυσίδα αντικαταστάσεων.

Συμπερασματικά, αξίζει να αναφέρουμε ότι η φιλοσοφική αποδόμηση έχει επηρεάσει τόσο τεράστιες περιοχές που κυμαίνονται από αρχιτεκτονική μέχρι το γαστρονομία.

Συμβουλευτείτε τη βιβλιογραφία

DERRIDA, J. (1997) «Γράμμα στον α φίλος Ιαπωνικά". Μετάφραση από την Cristina de Peretti, στο El tiempo de una thesis: Deconstruction and conceptual implications, Proyecto A Ediciones, Barcelona, ​​pp. 23-27. Ψηφιακή έκδοση Derrida στα Ισπανικά.