Επιστημονικό Δοκίμιο για την Κλωνοποίηση

Επιστημονικό Δοκίμιο για την Κλωνοποίηση

Βιοηθικά διλήμματα της ανθρώπινης κλωνοποίησης. Κίνδυνοι και αρετές μιας αμφιλεγόμενης επιστημονικής έρευνας

Η συζήτηση γύρω από τους κινδύνους και τις δυνατότητες της ανθρώπινης αναπαραγωγικής κλωνοποίησης δεν είναι νέο θέμα στον τομέα της ανθρώπινης αναπαραγωγικής κλωνοποίησης. Επιστήμες ούτε στη βιοηθική και νομική συζήτηση ως προς αυτό. Ήδη από τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, οι φωνές των υποστηρικτών και των επικριτών του τεχνικές πράκτορες κλωνοποίησης, όπως ο Joshua Lederberg και ο Leon Krass, μίλησαν σε εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας για να συζητήσουν για το τι ο James D. Ο Watson προέβλεψε το 1971 ως «ο κλωνικός άνθρωπος».

Αλλά τίποτα από αυτά δεν σταμάτησε τριάντα χρόνια αργότερα, στις αρχές του 21ου αιώνα, καθηγητές στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Σεούλ να ανακοινώνουν Επιστήμη η επιτυχία τους στην απόκτηση ανθρώπινων πολυδύναμων βλαστοκυττάρων μέσω τεχνικών κλωνοποίησης (στην πραγματικότητα, πυρηνική μεταφορά του σωματικά κύτταρα). Το 2008 οι επιστήμονες υπεύθυνοι ενός έργου της εταιρείας

βιοτεχνολογία Η Stemagen ανακοίνωσε τη δημιουργία των πρώτων πέντε ώριμων ανθρώπινων εμβρύων χρησιμοποιώντας την ίδια τεχνική και, έκτοτε, οι εξελίξεις στον τομέα δεν έχουν σταματήσει να αναπτύσσονται.

Όλα δείχνουν ότι η ανθρώπινη κλωνοποίηση είναι ένα θέμα που συνεχίζει να βρίσκεται στο τραπέζι. Τόσο πολύ που τα Ηνωμένα Έθνη ανακοίνωσαν το 2021 το αίτημα για διεθνές βέτο για όλες τις μορφές ανθρώπινης κλωνοποίησης, είτε αναπαραγωγικό ή θεραπευτικό, ως ένα ολοκληρωμένο νομικό μέτρο για τη διαφύλαξη της επιστημονικής ηθικής σε μια εποχή επαναστατικών ανακαλύψεων στην ύλη.

Επιχειρήματα γύρω από την πολυπλοκότητα του θέματος

Ένας από τους φόβους που υπάρχουν κατά την αντιμετώπιση του ζητήματος της κλωνοποίησης είναι αυτός των απρόβλεπτων συνεπειών που μπορεί να επιφέρει η γενετική χειραγώγηση. Αυτό συνεπάγεται μια ηθική αμφισβήτηση σχετικά με την ευθύνη που έχουν τα ανθρώπινα όντα σε σχέση με οι επόμενες γενιές και το αμφισβητούμενο δικαίωμα χειραγώγησης -έστω και με καλές προθέσεις- της γενετικής μοίρας του το είδος.

Ωστόσο, η κλωνοποίηση δεν είναι μια άνευ προηγουμένου διαδικασία στη φύση. Πολυάριθμος ζωικά είδη, λαχανικά και του μικροοργανισμών (βακτήρια, για παράδειγμα) χρησιμοποιούν την κλωνοποίηση ως μηχανισμό του ασεξουαλική αναπαραγωγή, ειδικά σε περιόδους σπάνιων πόρων, όπου η γενετική ποικιλότητα που παρέχεται από τη σεξουαλική αναπαραγωγή θα μπορούσε να συνεπάγεται κίνδυνο για την επιβίωση του είδους.

Είναι σαφές, ωστόσο, ότι μια τέτοια διαδικασία είναι ξένη προς την αναπαραγωγική λογική του είδους μας. Στην πραγματικότητα, η κλωνοποίηση ανώτερων πρωτευόντων είναι δαπανηρή και δύσκολη, αφού η πρωτεΐνη ατρακτοειδή που υπάρχουν στα χρωμοσώματα του ωαρίου δεν βρίσκονται, όπως στην περίπτωση άλλων ειδών θηλαστικά (γάτες, κουνέλια, πρόβατα κ.λπ.), κατανεμημένα σε όλο το κύτταρο αλλά βρίσκονται σε μια πολύ καθορισμένη περιοχή του πυρήνα. Έτσι, με την αφαίρεση του πυρήνα για την εισαγωγή της επιθυμητής γενετικής πληροφορίας, χάνονται και οι πρωτεΐνες της ατράκτου που παίζουν βασικό ρόλο στην κυτταρική διαίρεση.

Η ανθρώπινη κλωνοποίηση, επομένως, απαιτεί πολύπλοκες τεχνολογικές διαδικασίες, των οποίων οι ιατρικές και βιομηχανικές εφαρμογές είναι ωστόσο τεράστιες. Η κλωνοποίηση γονιδίων, για παράδειγμα, δεν αναπαράγει ζωντανά θηλαστικά ή ανθρώπους, αλλά αναπαράγει συγκεκριμένα γονίδια που μπορούν να μεταμοσχευθούν από ένα είδος μικροοργανισμών ή φυτών σε άλλο, δίνοντας αφορμή για την ανάπτυξη από διαγονιδιακά τρόφιμα, για παράδειγμα.

Ομοίως, η κλωνοποίηση ορισμένων ειδών θηλαστικών θα μπορούσε να μας επιτρέψει να τα αφαιρέσουμε από την κόκκινη λίστα των ειδών που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Η εμπειρία με την κλωνοποίηση του ασιατικού βοδιού γκουάρ το 2001, για παράδειγμα, δημιούργησε ένα νέο άτομο ενός πρακτικά εξαφανισμένου είδους, αν και δεν επιβίωσε για περισσότερες από λίγες μέρες μετά από αυτό γέννηση. Το πρόβλημα, σε αυτή την περίπτωση, είναι η μικρή γενετική μεταβλητότητα που θα υπήρχε στο α πληθυσμός των κλώνων ζώων, που δεν θα εξασφάλιζε την επιβίωση του είδους, αν και θα εξασφάλιζε την επανάληψη των ίδιων ατόμων με την πάροδο του χρόνου.

συμπεράσματα

Από το 2005, πολλές από τις δραστηριότητες ανθρώπινης θεραπευτικής κλωνοποίησης βασίζονται στο γεγονός ότι δεν αναπαράγουν ολόκληρα άτομα - κάτι που είναι αντίθετο με το την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, όπως έχει καθιερώσει ο ΟΗΕ από το 2005 - αλλά αντίθετα χρησιμοποιεί πυρηνική μεταφορά και άλλες παρόμοιες τεχνικές για την παραγωγή βλαστοκυττάρων για γιατρούς.

Η αναπαραγωγική κλωνοποίηση, δηλαδή η κλωνοποίηση ενός εμβρύου και η εισαγωγή του σε βιώσιμη μήτρα, από την άλλη, θεωρείται ανήθικη και ξένη προς την αναπαραγωγική λογική του είδους. Αλλά για πόσο καιρό; Ποιος υπερασπίζεται τα συμφέροντα του είδους έναντι των ερευνών σε χώρες που δεν έχουν υπογράψει αυτές τις συμφωνίες του ΟΗΕ, όπως η Κίνα ή πολλές αφρικανικές χώρες στις οποίες δεν υπάρχει καν τοπική νομοθεσία στην ύλη?

Το πρόβλημα της κλωνοποίησης, επομένως, πρέπει να προσεγγιστεί από μια φιλοσοφική και νομική οπτική γωνία της οποίας τα σύνορα καθορίζονται από την επιστήμη, και αυτό απαιτεί μια πιο ηθική εξέταση της επιστημονικής έρευνας, συχνά σε αντίθεση με το επιχειρηματικό πνεύμα που ενθαρρύνουν και επιβραβεύουν ο ανθρώπινες βιομηχανίες. Ο κίνδυνος, όπως αναφέρει ο Antony Starza-Allen στο άρθρο του τον Νοέμβριο του 2007 στο BioNews, δεν επιβραδύνει τόσο την πρόοδο της επιστήμης πώς να προωθηθεί η φυγή αυτών των τεχνολογιών και των επιστημόνων που είναι πρόθυμοι να πειραματιστούν με αυτές σε περιοχές εκτός του κανονισμού Διεθνές.

Βιβλιογραφικές αναφορές:

• "Τι είναι μια επιστημονική έκθεση;" στο Εθνικό Πανεπιστήμιο του Τρουχίγιο (Περού).
• «Ανθρώπινη κλωνοποίηση» στο Βικιπαίδεια.
• «Κλωνοποίηση» σε Εθνικό Ινστιτούτο Ερευνών Ανθρώπινου Γονιδιώματος.
• «Ανθρώπινη κλωνοποίηση» στο Κέντρο Γενετικής και Κοινωνίας.
• «Επιστημονική γραφή» στο Το Βασιλικό Λογοτεχνικό Ταμείο (Ηνωμένο Βασίλειο).

Τι είναι ένα επιστημονικό δοκίμιο;

ΕΝΑ επιστημονικό δοκίμιο Είναι ένα είδος γραφής που πραγματεύεται ένα επιστημονικό θέμα, το διερευνά σε βάθος και υποστηρίζει τα ευρήματά του, υπόθεση και συμπεράσματα σε επιστημονικές αποδείξεις, δηλαδή σε δικές ή/και έρευνες άλλων ανθρώπων στην περιοχή. Είναι ο κύριος τύπος εγγράφων σε επιστημονικές και ενημερωτικές δημοσιεύσεις, με στόχο α εξειδικευμένο ή ευρύ κοινό και του οποίου ο θεμελιώδης σκοπός είναι η μετάδοση και διατήρηση της γνώσης επιστημονικός.

Ακολουθήστε με: