Ο μύθος του Νάρκισσου

Μύθος του Νάρκισσου

Ο μύθος αφηγείται την ιστορία του Νάρκισσου (Νάρκισσος, στα ελληνικά), ενός νεαρού Θεσπιέα, γιου της νύμφης Λυριόπης και του θεού του ποταμού Κέφυσου. Η μητέρα του, φοβισμένη για το μέλλον, τον πήγε στη γέννηση στον μάντη Τειρεσία, ο οποίος προέβλεψε στη νύμφη ότι το παιδί θα ζούσε πολύ, όσο «δεν γνώριζε ποτέ τον εαυτό του».

Ήταν έτσι που ο Νάρκισσος μεγάλωσε και έγινε ένας άνθρωπος του οποίου η φυσική ομορφιά ήταν η απόλαυση όλων όσοι τον είδαν. Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες τον ερωτεύτηκαν. Αλλά ο Νάρκισσος ήταν ματαιόδοξος και περήφανος και απέρριπτε τους θαυμαστές του με τον πιο περιφρονητικό τρόπο, τη λογική για το οποίο τιμωρήθηκε από τους θεούς, που τον καταδίκασαν να ερωτευτεί παράφορα τους δικούς του αντανάκλαση.

Κουρασμένοι από τα βάσανα για την αγένειά του, οι εραστές του παρακάλεσαν τη θεά Νέμεση, αυτή που παρέχει την άξια τιμωρίας στους θνητούς, να κάνει τον Νάρκισσο να νιώσει το ίδιο βάσανα. Και έτσι έγινε, όντας στο ΔάσοςΜια μέρα ο Νάρκισσος συλλογίστηκε την αντανάκλασή του στο νερό και ερωτεύτηκε παράφορα τον εαυτό του. Τόσο πολύ, που δεν μπόρεσε να χωριστεί από τις όχθες του ποταμού, και έμεινε εκεί, προσκολλημένος στην εικόνα του, μέχρι που πέθανε από παρακμή, πείνα και εγκατάλειψη. Και έτσι, από το αίμα που έχυσε ο Νάρκισσος όταν πέθανε, γεννήθηκαν τα λουλούδια που φέρουν ακόμα και σήμερα το όνομά του, οι νάρκισσοι (

Narcisseae).

Για τον μύθο του Νάρκισσου

Ο μύθος του Νάρκισσου είναι μια από τις πιο δημοφιλείς ιστορίες που έχουμε κληρονομήσει από την ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα, δηλαδή από την ελληνική και τη ρωμαϊκή μυθολογία. Και όπως συμβαίνει με πολλούς άλλους ελληνικούς και ρωμαϊκούς μύθους, υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές και εξηγήσεις σχετικά με αυτό: οι εκδοχές του ελληνικού Conón (1ος αιώνας π.Χ.) είναι γνωστές. Γ.), του Ρωμαίου ποιητή Οβίδιου (43 π. ΝΤΟ. - 17 ημ. Γ.) και ο περιηγητής και γεωγράφος Παυσανίας (περ. 110 - 180 d. Γ.), καθώς και αρχαίες εκδόσεις που ανακαλύφθηκαν μεταξύ των περίφημων παπύρων Oxyrhynus, που βρέθηκαν στην Αίγυπτο το 1897. Θεωρείται ότι θα μπορούσε να είναι μια ηθικολογική ιστορία με την οποία μορφώθηκαν οι νέοι της αρχαίας Ελλάδας.

Οι εραστές του Νάρκισσου ποικίλλουν στις διαφορετικές εκδοχές του μύθου, που κυμαίνονται από θεότητες όπως η νύμφη Ηχώ, μέχρι άνδρες και γυναίκες που υπέφεραν πάρα πολύ από την περιφρόνηση και την αδιαφορία του. Ανάμεσά τους, σύμφωνα με κάποιες ελληνικές εκδοχές, ήταν και ο νεαρός Αμινίας, ο οποίος παρά το κακό πήγε να αυτοκτονήσει με το δικό του σπαθί στο τις πόρτες του σπιτιού του Νάρκισσου και λίγες στιγμές πριν πεθάνει ζήτησε από τη θεά Νέμεση, θεά της εκδίκησης, να τιμωρήσει τον Νάρκισσο κατάλληλος. Σε άλλες εκδοχές είναι η Αφροδίτη που ασκεί την τιμωρία.

Υπάρχουν επίσης διαφορετικές εκδοχές για τον θάνατο του Νάρκισσου. Σε ορισμένες περιπτώσεις ο Νάρκισσος πνίγεται όταν προσπαθεί να φιλήσει τα χείλη του στην επιφάνεια του νερού, ενώ άλλοι πεθαίνουν με το δικό τους στιλέτο, ανίκανοι να ζήσουν παρότι δεν μπορούν να είναι για πάντα μαζί τους αντανάκλαση.

Ο μύθος της Ηχούς και του Νάρκισσου

Ο ελληνικός μύθος του Νάρκισσου είναι στενά σε επαφή με αυτόν της Ηχούς, μιας από τις ορεινές νύμφες (ορεάδες) που, σύμφωνα με το ιστορία, είχε ανατραφεί ως νέα γυναίκα από τις μούσες, με τέτοιο τρόπο ώστε τα πιο όμορφα λόγια του κόσμος. Εκμεταλλευόμενος αυτό ταλέντοΟ Δίας, ο πατέρας θεός του Ολύμπου, του ανέθεσε να αποσπάσει την προσοχή της γυναίκας του, Ήρας, ώστε να μπορέσει να δραπετεύσει για να φροντίσει τους πολυάριθμους εραστές του. Μέχρι που η θυμωμένη θεά συνειδητοποίησε το σχέδιο και τιμώρησε την Έκο αφαιρώντας το φωνή και αναγκάζοντάς την να πει μόνο τις τελευταίες λέξεις που της είπαν οι άλλοι, κάνοντάς την δηλαδή τον απόηχο των φωνών των άλλων.

Ο Έκο επέστρεψε στο γήπεδο, για να ζήσει την υπόλοιπη δυστυχισμένη ύπαρξή του, μέχρι που ο όμορφος νεαρός Νάρκισσος διασταυρώθηκε από το δρόμο του. Η νύμφη, όπως τόσες άλλες, τον ερωτεύτηκε παράφορα. Όμως δεν είχε λόγια να εκφράσει τον έρωτά της, κι έτσι έμεινε κρυμμένη, μέχρι τη μέρα που πάτησε ένα ξερό κλαδί και αποκάλυψε την παρουσία της.

«Ποιος είναι εκεί;» ρώτησε ο νεαρός. «Εκεί», απάντησε ο Έκο. «Έλα από εδώ!» επέμεινε ο Νάρκισσος και η παράξενη φωνή απάντησε λίγο πολύ το ίδιο. Πιστεύοντας, λοιπόν, ότι ήταν κάποιος χαμένος στο δάσος, ο νεαρός αναφώνησε «Ακολούθησε τη φωνή μου για να μας ξαναενώσει!», κάτι που ο Eco ερμήνευσε ως μια δήλωση αμοιβαίας αγάπης, και άφησε την κρυψώνα του αναζητώντας τα χέρια της αγαπημένης του, αλλά βρήκε μόνο την περιφρόνηση και την απόρριψη του Νάρκισσου.

Ταπεινωμένη και ανίκανη να εκφράσει αυτό που ένιωθε, η Έκο γύρισε να κρυφτεί για πάντα. Καθώς περνούσε ο καιρός, μαράθηκε μέχρι θανάτου, αλλά η φωνή του, ό, τι πιο όμορφο είχε ποτέ στη δική του ζωή, παρέμεινε στη γη και έδωσε αφορμή για το ακουστικό φαινόμενο που γνωρίζουμε σήμερα με το όνομά του: το ηχώ.

Αυτή η εκδοχή του μύθου της Ηχούς και του Νάρκισσου προέρχεται από την εφευρετικότητα του Ρωμαίου ποιητή Οβίδιου, ο οποίος το έγραψε στο έργο του Μεταμόρφωση (8ος αιώνας μ.Χ.) ΝΤΟ.).

Τι είναι ένας μύθος;

Οι μύθοι είναι ιστορίες ή αφηγήσεις προγονικό, που ανήκει στο μυστικιστικό, θρησκευτικό, κοσμολογικό ή παραδοσιακό φαντασιακό ενός λαού, στο που πραγματεύεται μια σειρά από καταπληκτικά ή φανταστικά γεγονότα που επιδιώκουν να ανταποκριθούν σε διάφορα ζητήματα ανεξήγητος.

Πρόκειται για τις ιστορίες με τις οποίες οι αρχαίοι λαοί έδιναν μια περιγραφή του κόσμου γύρω τους και τον ιδιαίτερο τρόπο κατανόησης που διέθεταν.

Οι μύθοι αποτελούν μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς όλων των ανθρώπινων πολιτισμών και μαζί αποτελούν ένα μυθολογία, δηλαδή ένα σύνολο φανταστικών ιστοριών, εννοιών και εννοιών που εκφράζουν και περιέχουν την κοσμοθεωρία καθενός από αυτούς τους πολιτισμούς. Έτσι, υπάρχουν Σουμεριακή, Ελληνική, Αιγυπτιακή μυθολογία κ.ο.κ.

Καθε μυθολογία αφηγείται την ιστορία των θεών της και τη δημιουργία του κόσμου, καθώς και την ίδρυση των πόλεων της και τις περιπέτειες των μεγάλων ηρώων και βασιλιάδων της.

Γενικά, ήταν ιστορίες που μεταδόθηκαν προφορικά, οι οποίες όμως συγκεντρώθηκαν αργότερα σε διαφορετικές εκδοχές και παραδόσεις, πολλά από αυτά διαφορετικά μεταξύ τους, και αποτέλεσαν έμπνευση για μεταγενέστερα έργα, αφού σε πολλές περιπτώσεις, όπως το της ελληνικής μυθολογίας, οι μύθοι τους μνημονεύονται ακόμη στη Δύση και αποτελούν κεντρικό μέρος της κληρονομιάς μας κλασσικός.

Βιβλιογραφικές αναφορές:

• «Μύθος» στο Βικιπαίδεια.
• «Νάρκισσος (μυθολογία)» στις Βικιπαίδεια.
• "Eco (μυθολογία)" στο Βικιπαίδεια.
• «Νάρκισσος» στο Διοικητικό Συμβούλιο της Γαλικίας (Ισπανία).
• «Νάρκισσος» σε Εγκυκλοπαίδεια Παγκόσμιας Ιστορίας.
• «Νάρκισσος (ελληνική μυθολογία)» στο The Encyclopaedia Britannica.

Ακολουθήστε με: