Παράδειγμα Γραμμικής ιστορίας

ΕΝΑ γραμμική ιστορία Είναι μια ιστορία, παραμύθι ή ανέκδοτο, που εκφράζεται χρονολογικά, επομένως αυτή η ιστορία είναι γνωστή και ως χρονολογική ιστορία.

Σε αυτές τις ιστορίες, οι ιδέες είναι συνεχείς και λογικές, έχουν αρχή και τέλος, σε γενικές γραμμές, αυτή είναι η πιο κοινή και πιο απλή ιστορία.

Παράδειγμα γραμμικής ιστορίας:

Ενας πραγματικός φίλος

Για να πιάσω την τωρινή μου δουλειά, πήγα για συνέντευξη τον περασμένο μήνα, και επειδή το είχα πολύ ανάγκη, έλαβα τις απαραίτητες προφυλάξεις, σε περίπτωση που είχα εξετάσεις.

Χρησιμοποίησα τις οικονομίες μου και αγόρασα το πιο ενημερωμένο υλικό στο Administration, για να είμαι ενημερωμένος, και πράγματι, έκανα πολύ καλή πρόοδο. Αλλά μια μέρα μετά τη συνέντευξη συνειδητοποίησα ότι δεν είχα ρούχα για την περίσταση, όλα τα πουκάμισά μου ήταν φορεμένα και το παντελόνι μου έδειχνε τη χρήση τους, τα κοστούμια που φορούσα στο σχολείο δεν πια παρέμεινε.

Απελπισμένος βγήκα έξω να ψάξω τους παλιούς μου σχολικούς φίλους, αλλά πολλοί είχαν ήδη μετακομίσει και άλλοι δεν ήταν εκεί.

Πήγα στο σπίτι του φίλου μου Ismael, του συμμαθητή μου στο γυμνάσιο, αλλά δεν υπήρχε κανείς, όταν έφυγα συνάντησα τον αδερφό του τον Έκτορ, ο οποίος έφτασε καλά ντυμένος με τη λευκή του BMW. Του είπα τι μου συνέβαινε και χωρίς λέξη μου έκανε σήμα να μπω στο αμάξι του. Δεδομένου ότι δεν τα πήγαμε ποτέ καλά, δεν μάλωνα, ένιωθα ότι δεν μου μιλούσε για το πόσο σκληρή ήμουν μαζί του όταν ήμουν μικρότερος.

Κάποια στιγμή με πήγε σε ένα εμπορικό κέντρο και μπήκαμε σε μια μπουτίκ, σε εκείνο το μέρος με φέρθηκαν όπως ποτέ άλλοτε Το είχαν κάνει, και σε μια στιγμή ο Έκτορας εξαφανίστηκε από τα μάτια μου, νόμιζα ότι με άφησε με το πακέτο με τα ρούχα.

Ήρθε η στιγμή που φορούσα το κοστούμι, και όταν ο υπάλληλος έφυγε για να μου κάνει το σημείωμα, εμφανίστηκε ο Έκτορ. Μου έδωσε πέντε χιλιάδες πέσος και αποσύρθηκε σχεδόν αμέσως, απλώς έκανε ένα σημάδι με το χέρι του λέγοντας να τον περιμένω λίγο.

Πλήρωσα τα ρούχα και μου έμειναν πεντακόσια πέσος σε μετρητά, η κοπέλα στο ταμείο άργησε να με παρακολουθήσει και όταν βγήκα να ψάξω για τον Έκτορα δεν τον βρήκα.

Βγήκα εκεί που ήταν το αυτοκίνητο και κοίταξα από το παράθυρο, αλλά από τη μια στιγμή στην άλλη όταν σήκωσα το βλέμμα μου είχε ήδη μπει στο αυτοκίνητο.

Ανέβηκα και του είπα ότι θα του τα πληρώσω όλα με την πρώτη πληρωμή που θα πάρω, αν με προσλάβουν, και χωρίς να το καταλάβω ήμασταν ήδη μπροστά στο σπίτι μου.

Βγήκα από το αυτοκίνητο, απλώς με χαιρέτησε βγάζοντας το χέρι του από το παράθυρο.

Δεν θέλει να μου μιλήσει, σίγουρα θα μου χρεώσει τη χάρη, καλύτερα να μην πειράξω τα ρούχα για να τα επιστρέψω την επόμενη μέρα, αλλά θα πάω σπίτι του να τον ενημερώσω.

Ήρθε η συνέντευξη, ήταν Παρασκευή, και μετά τη συνέντευξη πήγα κατευθείαν στο σπίτι του, τώρα βρήκα τον Ισμαήλ και του είπα ότι ήθελα να δω τον Έκτορα.

Ο Ισμαήλ απάντησε ότι χθες το πρωί ήταν η κηδεία του και σήμερα ήταν η πρώτη μέρα της νουβέλας που θα προσευχόταν σε αυτόν.

Τι συνέβη?

Λοιπόν, πέθανε στη μάχη, μην ξεχνάτε ότι ανήκε στην λεγεώνα των ξένων, και πέθανε σε μια στρατιωτική εισβολή πριν από τέσσερις ημέρες.

Δεν μπορούσα να το πιστέψω, και είχα μόνο ένα νόμισμα από τα χρήματα που μου δάνεισε, ήρθα να του πω ότι πήρα το μέρος και ότι στην πρώτη πληρωμή θα επέστρεφα ό, τι μου δάνεισε.

Δεν καταλαβαίνω τίποτα, ήμουν μαζί του και πήρα τα χρήματα.

Με πέρασαν και μια γυναίκα έκλαιγε και έλεγε, «… αλλά μόλις χθες ήμουν μαζί του, με βοήθησε να πάω τον γιο μου στο νοσοκομείο και πλήρωσε όλα τα έξοδα, είναι αλήθεια! Πληρώνω για όλα, νόμιζα ότι δεν μου μιλούσε γιατί τον άφησα...»

Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα τα πράγματα και αποφάσισα να βοηθήσω χωρίς να περιμένω αντάλλαγμα.

Το τέλος.