Οι ισπανικές γυναίκες δεν διαβιβάζουν την εθνικότητα

Ναι, οι ισπανικές γυναίκες δεν μετέδωσαν την εθνικότητά τους πριν από το 1978, αφού τα παιδιά τους ακολούθησαν το ιθαγένεια του πατέρα και μόνο σε περίπτωση που γεννήθηκε από άγνωστο πατέρα, η μητέρα απέκτησε την πατρίδα εξουσία:

Άρθρο 154
Ο πατέρας, και ελλείψει αυτού, η μητέρα, έχει την εξουσία στα νόμιμα, μη χειραφετημένα παιδιά τους.

Πολλοί μας ρώτησαν γιατί οι ισπανικές γυναίκες δεν μεταδίδουν την εθνικότητά τους και γιατί είναι τα ισπανικά εγγόνια εξαιρείται από το νόμο της ιστορικής μνήμης και όχι μόνο αυτό, η γυναίκα έχασε την ισπανική υπηκοότητά της παντρεύοντας ένα Ξένο. Μόνο μέχρι το σύνταγμα του 1978, σε αυτό που είναι γνωστό ως μετάβαση στη δημοκρατία, οι γυναίκες μεταβίβασαν την εθνικότητά τους στα παιδιά τους. Είναι κρίμα, αλλά είναι αλήθεια και είναι πολύ macho.

Όταν τα παιδιά μιας ισπανικής μητέρας γεννήθηκαν από έναν ξένο πατέρα, τα παιδιά ακολούθησαν την ιθαγένεια του πατέρα, γι 'αυτό τα παιδιά μιας ισπανικής μητέρας δεν γεννήθηκαν Ισπανικά. Επομένως, παρόλο που μπορούν πλέον να έχουν πρόσβαση στην εθνικότητα με επιλογή, δεν μπορούν να ανακάμψουν. Φαίνονται σαν νόμοι από τον περασμένο αιώνα και μάλιστα είναι.

Το άρθρο 22 του ισπανικού αστικού κώδικα που ισχύει από το 1889 έως το 1954 ορίζει:

Άρθρο 22
Η παντρεμένη γυναίκα ακολουθεί το καθεστώς και την εθνικότητα του συζύγου της.

Ακόμη χειρότερα, πολλές γυναίκες έμειναν χωρίς εθνικότητα και δεν το γνώριζαν ποτέ. Είναι αδικία και τα αποκλεισμένα εγγόνια απαιτούν ηθική αποκατάσταση για τέτοια αυθαιρεσία. Ας ευχαριστήσουμε το PSOE για την έγκριση ενός ελλιπούς και διακριτικού νόμου για τα εγγόνια γιαγιά και επίσης ένα γενικό πλεονέκτημα για την απόρριψη της πρότασης του PP για επέκταση του νόμου σε όλους εγγονια. Ελάτε Ζαπατέρο, περιμένουμε μια αληθινή ηθική επανόρθωση και όχι μόνο ένα έμπλαστρο για τις αδικίες.