Ορισμός της Πολιτικής Επιστήμης

ο Πολιτική επιστήμη είναι ένα κοινωνική πειθαρχία που εστιάζει στο θεωρητική και πρακτική μελέτη της πολιτικής, των πολιτικών συστημάτων, όπως η μοναρχία, η ολιγαρχία, Δημοκρατία, μεταξύ άλλων και πολιτικής συμπεριφοράς.

Πειθαρχία που μελετά την πολιτική θεωρητικά και πρακτικά

Πρέπει να σημειωθεί ότι είναι μια επιστήμη που βρίσκεται σε συνεχή σχέση με άλλες επιστήμες όπως:οικονομία, η ιστορία, το κοινωνιολογία, μεταξύ άλλων.

Βασικά, αυτό που κάνει η πολιτική επιστήμη είναι να παρατηρεί διάφορα γεγονότα της πολιτικής πραγματικότητας και στη συνέχεια να εκδίδει γενικές αρχές δραστηριότητας υπό αυτήν την έννοια.

Αν επρόκειτο να επιστρέψουμε στις ρίζες του, τότε πρέπει να βάλουμε τον εαυτό μας στην εμφάνιση του ανθρώπου, αφού ο ίδιος ο άνθρωπος είναι πολιτικό ζώο, έτσι Και από την πιο απομακρυσμένη αρχαιότητα μπορούμε να βρούμε αναφορές στο θέμα, παρόλο που σαφώς δεν υπήρχαν τότε και όπως είναι σήμερα, ως επιστήμη επίσημος.

Nicolás Machiavelli, πρωτοπόρος και πατέρας της πολιτικής

Αν και δεν υπάρχει καμία θέση που να μας επιτρέπει να δείξουμε ομόφωνα την αρχή της επιστήμης, επισημαίνουν πολλοί μελετητές του θέματος το έργο του Ιταλού φιλόσοφου και πολιτικού Nicholas Machiavelli, στο δέκατο πέμπτο αιώνα, στο σύνολό του αναγέννηση, ως την επίσημη αρχή του.

Ακόμα περισσότερο, η πραγματεία του για την πολιτική, ο Πρίγκιπας, διαδόθηκε ευρέως από τον 15ο αιώνα και έχει αξιοσημείωτη επιρροή μέχρι σήμερα, περιγράφει διαφορετικά μοντέλα κράτους ανάλογα με την προέλευση της εξουσίας.

Ομοίως, ασχολείται με τον καθορισμό των ιδιοτήτων που πρέπει να έχει ένας πρίγκιπας για να κυβερνά με εξουσία.

Τότε, ο Machiavelli, θα έθετε τον ακρογωνιαίο λίθο της τυπικότητας της επιστήμης, και στη συνέχεια τις δεκαετίες και τους αιώνες, Η πολιτική επιστήμη εξελίχθηκε καθώς και χάρη στη συμβολή διαφόρων στοχαστών που ανέλυσαν τις θεμελιώδεις αλλαγές σε αυτές χρόνος.

Και προς το παρόν η δραστηριότητα αυτής της επιστήμης είναι περισσότερο από οτιδήποτε επικεντρώνεται στην ανάλυση της άσκησης της εξουσίας, το διαχείριση και διαχείριση των κυβερνήσεων, του καθεστώτος των πολιτικών κομμάτων και της εκλογικής διαδικασίας.

Η δικτατορία έναντι της δημοκρατίας, ένα από τα σπουδαία θέματα μελέτης αυτής της επιστήμης

Στην αρχαιότητα υπήρχε ένας στενός δεσμός μεταξύ της πολιτικής δύναμης και της θρησκείας, που γενικά συγκεντρώθηκε και κρατιέται από τα ίδια χέρια, Αν και σήμερα αυτή η σχέση εξακολουθεί να είναι στενή σε πολλές περιπτώσεις, αυτό που έχει αλλάξει είναι η θέση της θρησκείας, που είναι περισσότερο κοινωνικός παράγοντας παρά ασχολείται με την παρέμβαση σε περιόδους που η κοινωνία την απαιτεί ως πολιτικό συνομιλητή αλλά όχι από την κορυφή της εξουσίας, λαμβάνοντας αποφάσεις όπως πέρυσι.

Οι απόλυτες μοναρχίες που ασκούσαν ολοκληρωτικά και δικτατορικά καθεστώτα ήταν εκείνες που κατείχαν πολιτική και θρησκευτική δύναμη.

Η άφιξη της δημοκρατίας, τα τελευταία χρόνια, επέτρεψε στην κυριαρχία να πέσει στους ανθρώπους που έχουν ευθύνη και την εξουσία να εκλέγουν τους πολιτικούς τους εκπροσώπους με ψηφοφορία.

Η δημοκρατία είναι αναμφίβολα το πιο πληθυντικό σύστημα διακυβέρνησης που υπάρχει, δεδομένου ότι παραδέχεται ποικιλία και πλήθος χρωμάτων και πολιτικών απόψεων για τα διάφορα θέματα που επηρεάζουν την κοινωνία.

Το σύστημα των πολιτικών κομμάτων που λειτουργεί στη δημοκρατία επιτρέπει σε καθένα από αυτά να εκφράζει με έναν τρόπο ελευθερώστε τις προτάσεις σας, ώστε εάν είναι απαραίτητο, οι πολίτες να μπορούν να επιλέξουν αυτήν που ταιριάζει καλύτερα στις δικές τους ιδανικά.

Στην αντίθετη πλευρά θα είναι η δικτατορία, η πολιτική οργάνωση στην οποία η εξουσία δεν έχει εκλεγεί με ψηφοφορία ή από οποιονδήποτε άλλο θεσμικό μηχανισμό που υποστηρίζεται από τους κανονισμούς.

Είναι γενικά το αποτέλεσμα της παραβίασης ορισμένων κανόνας που τους δίνει πρόσβαση στην εξουσία.

Η δικτατορία υποστηρίζεται από μια δύναμη που ασκείται στην πραγματικότητα, συνήθως συνοδεύεται από εξαναγκασμό και βία κατά των αντιπάλων και τον περιορισμό των ατομικών ελευθεριών.

Τώρα, υπάρχουν πολλές δικτατορίες που έχουν ανέβει στην εξουσία με συνταγματικό τρόπο, αλλά στη συνέχεια μετατράπηκαν σε άσκηση αυταρχικής εξουσίας.

Η κρατική βία είναι η χειρότερη έκφραση που συνήθως δείχνουν οι δικτατορίες να διαπράττουν εξουσία.

Δεν ενδιαφέρονται για τις τρομερές συνέπειες της άσκησης αυταρχικής εξουσίας και είναι αδίστακτοι εναντίον εκείνων που αμφισβητούν την εξουσία τους.

Δυστυχώς στον κόσμο υπήρξαν και είναι εμβληματικά και πολύ οδυνηρά παραδείγματα δικτατοριών, όπως το Ναζισμός.

Θέματα Πολιτικής Επιστήμης