Ορισμός του DNU (Αργεντινή)

Στα περισσότερα συνταγματικά κείμενα εξετάζεται η πιθανότητα ότι το κυβέρνηση του α έθνος μπορεί να λάβει έκτακτα μέτρα για την αντιμετώπιση καταστάσεων επείγονόπως καταστροφές, τρομοκρατικές απειλές, γενικές απεργίες κ.λπ. Υπό αυτήν την έννοια, στην Αργεντινή υπάρχουν DNU ή Διατάγματα Αναγκαιότητας και Επείγοντος.

Είναι ένας τύπος διατάγματος με χαρακτήρα νόμος, εκδόθηκε από το εκτελεστική εξουσία και όχι γι 'αυτόν νομοθετική εξουσία. Αυτός ο τύπος νόμου εξετάζεται στο Σύνταγμα Αργεντινή από το 1994.

Για να κατανοήσουμε σε ποιο πλαίσιο μπορούν να εφαρμοστούν αυτά τα διατάγματα, είναι απαραίτητο να ξεκινήσουμε από την ακόλουθη υπόθεση: Η Αργεντινή είναι α Δημοκρατία εκπρόσωπος στη φύση και με μια μονοπροσωπική εκτελεστική εξουσία. Έτσι, αυτά τα διατάγματα αναγκαιότητας και επείγοντος προωθούνται από τον πρόεδρο του έθνους σε ένα εξαιρετικό κοινωνικό πλαίσιο και, ως εκ τούτου, πρέπει να εφαρμοστούν επειγόντως.

Καθ 'όλη τη διάρκεια της ιστορίας των DNU, αρκετοί πρόεδροι κατέφυγαν σε αυτούς επειδή δεν είχαν αρκετή κοινοβουλευτική υποστήριξη για να θεσπίσουν αυτούς τους τύπους νόμων με κάποια ταχύτητα. Υπό αυτήν την έννοια, το DNU μπορεί να νοηθεί ως ένα είδος απεριόριστης εξουσίας του προέδρου. Ωστόσο, αυτά τα διατάγματα πρέπει στη συνέχεια να εγκριθούν από το Κογκρέσο της Αργεντινής.

Ποια είναι η προέλευση των DNU;

Η ιστορική προέλευση αυτού του τύπου διατάξεων μπορεί να βρεθεί στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, όταν οι διαδοχικές στρατιωτικές κυβερνήσεις το χρησιμοποίησαν στρατηγική νόμιμο να εφαρμόζει τους νόμους του κατά βούληση. Στη συνέχεια, οι DNUs χρησιμοποιήθηκαν στην Εθνική Διαδικασία Αναδιοργάνωσης. Στη δεκαετία του 1990, η κυβέρνηση του Carlos Menem ξεκίνησε αυτό το μέτρο, το οποίο συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα

Τα DNU σχετίζονται με αντιπαραθέσεις. Έτσι, αυτά τα διατάγματα δεν διευκρινίζουν ποιος είναι ο όρος που το συνέδριο πρέπει να δώσει ισχύ στο διάταγμα, με τέτοιο τρόπο ότι μπορεί να χρειαστούν χρόνια για το Κογκρέσο να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο διάταγμα, μια περίσταση που έχει ήδη συμβεί σε πολλά περιστάσεις. Από την άλλη πλευρά, οι επικριτές του DNU καταγγέλλουν ότι αυτά τα διατάγματα απορρίπτονται μόνο με τη ρητή άρνηση και των δύο επιμελητηρίων.

Τέλος, η πιο αμφιλεγόμενη άποψη βασίζεται σε μια πιο αφηρημένη ιδέα: ότι ο εκτελεστικός κλάδος δεν μπορεί να θεσπίσει νόμους, διαφορετικά η αρχή του διαχωρισμού των εξουσιών κινδυνεύει.

Φωτογραφία: Fotolia - Om Yos