Έννοια στον ορισμό ABC

Ο όρος ανισότητα χρησιμοποιείται για να δηλώσει το αντίθετο του ισότητα, δηλαδή, η έλλειψη Ισορροπία μεταξύ δύο ή περισσότερων πραγμάτων. Η έννοια της ανισότητας έχει συνήθως αρνητικό νόημα και δεν σημαίνει ποικιλία (με την έννοια ότι δεν είναι όλα τα ίδια) αν όχι ότι αντιπροσωπεύει την ιδέα της έλλειψης ισορροπίας μεταξύ δύο ή περισσότερων τμημάτων που λαμβάνουν χώρα στην εκδήλωση. Κανονικά, ο όρος σχετίζεται με κοινωνικά ζητήματα και την πρόσβαση στον ίδιο τρόπο ζωής, φαινόμενα που έχουν σχέση με το κοινωνία και που αντιπροσωπεύουν τη δημιουργία κοινωνικών ιεραρχιών, διαφορών και διακρίσεων μεταξύ διαφόρων τάξεων ή ομάδων κοινωνικός.

Όλοι έχουμε μια γενική ιδέα για το τι σημαίνει η έννοια της ανισότητας, εν συντομία, είναι απλώς η έλλειψη ομοιότητας μεταξύ δύο πραγμάτων ή πραγματικότητας.

Όπως εξηγήσαμε, η ανισότητα ως γενική ιδέα έχει συνήθως μια συγκριτική διάσταση, καθώς πρόκειται για τον προσδιορισμό των διαφορών μεταξύ δύο θεμάτων. Από την άλλη πλευρά, όταν μιλάμε για άνισα πράγματα δεν συγκρίνουμε εντελώς διαφορετικά πράγματα (για παράδειγμα, ένα φρούτο και ένα βουνό) αλλά πράγματα που έχουν κάτι κοινό αλλά παρουσιάζουν κάποιες διαφορές (για παράδειγμα, ανισότητες μεταξύ ανθρώπων ή ανάμεσα σε

γεωμετρικά σχήματα).

Το ισοδύναμο διωνυμικό χρησιμεύει στην κατανόηση πολύ διαφορετικών πτυχών. Στο πεδίο της γλώσσας το χρησιμοποιούμε στη χρήση συνωνύμων και ανωνύμων. Στα μαθηματικά δεν θα μπορούσαμε να διαχειριστούμε χωρίς την ιδέα της ισότητας και της ανισότητας. Στη ζωολογία είναι απαραίτητο να καθοριστούν οι ομοιότητες και οι διαφορές μεταξύ των ειδών. Και από την άποψη της λογικής της συλλογιστικής, μιλάμε για ισότητα επειδή υπάρχει ανισότητα.

Ο αγώνας για την ισότητα

Οι άνθρωποι είναι άνισοι με πολλούς τρόπους (σε νοημοσύνη, σε ισχύ ή σε κοινωνικές συνθήκες). Υπάρχουν ανισότητες που γίνονται αποδεκτές με κανονικότητα, δεδομένου ότι θεωρούνται λογικές και φυσικές και, υπό αυτήν την έννοια, δεν θα ήταν δικαιολογημένο για κάποιον να διεκδικήσει το δικό του συμμετοχή με ίσους όρους σε Ολυμπιακούς Αγώνες για το απλό γεγονός της συμμετοχής σε ένα άθλημα. Ωστόσο, ορισμένες ανισότητες μεταξύ ανθρώπων θεωρούνται άδικες ή ανεπιθύμητες (για παράδειγμα, αυτές που σχετίζονται με τον μισθό μεταξύ ανδρών και γυναικών).

Οι ανισότητες που χαρακτηρίζονται ως άδικες έχουν προωθήσει έναν αγώνα σε όλη την ιστορία. Αυτό συνέβη σε σχέση με τη δουλεία, το φεμινιστικό κίνημα ή το διάκριση φυλετικός. Στις μέρες μας ο αγώνας ενάντια στις ανισότητες είναι ακόμα ζωντανός σε πολλές παραγγελίες, από το πεδίο ατόμων με αναπηρία σε διακρίσεις για θρησκευτικούς, εθνοτικούς ή πολιτιστικούς λόγους.

Η αμφιλεγόμενη πλευρά της ισότητας

Η φιλοδοξία για ισότητα μεταξύ των ανδρών ως επιθυμία να ξεπεραστούν οι διακρίσεις είναι ένα ευγενές συναίσθημα και ένα άξιο ιδανικό. Ωστόσο, αυτό δεν έχει κάποιες διεστραμμένες φιλοδοξίες. ο κομμουνισμός Είναι μια ιδεολογία που προτείνει πλήρη ισότητα για όλους και στην προσπάθειά της να εφαρμόσει αυτήν την ιδέα, αυτό το επαναστατικό κίνημα έχει πρωταγωνιστήσει σε κάθε είδους θηριωδίες σε όλη την ιστορία. Η επιβολή της ισότητας έχει κινδύνους και μειονεκτήματα.

Σκεφτείτε έναν εργοδότη που, με καλή πίστη, αποφασίζει να επιβάλει τον ίδιο μισθό σε όλους τους εργαζομένους του ανεξάρτητα από τους λειτουργίες ή ένας προπονητής ποδοσφαίρου που αποφασίζει ότι όλοι οι παίκτες πρέπει να παίξουν τον ίδιο αριθμό λεπτών σε ένα τουρνουά. Αυτός ο τύπος πρότασης έχει κίνητρο ισοσταθμιστής αλλά αντιτίθενται στην αποδοτικότητα και την κερδοφορία (μια ομάδα ποδοσφαίρου δεν παίζει διαγωνισμό για να κάνει δικαιοσύνη αλλά απλώς για να κερδίσει).

Για την καταπολέμηση των κακών της ανισότητας, δεν φαίνεται λογικό να εμπνέεται από ένα κριτήριο απόλυτης ισότητας. Σε αυτήν τη γραμμή, συνήθως χρησιμοποιούμε ένα εναλλακτικό κριτήριο, την ισότητα ευκαιριών, το οποίο σημαίνει ότι είμαστε άνισοι, αλλά είναι βολικό να υπάρχουν αρχικές συνθήκες που μας τοποθετούν σε ένα αρχικό επίπεδο ισότητας και ανάλογα με την προσπάθεια ή την ικανότητα του καθενός, τις λογικές διαφορές μεταξύ του τα άτομα.

Συμπερασματικά, το πρόβλημα της κοινωνικής ισότητας παρουσιάζει τρεις εναλλακτικές λύσεις

1) αποδεχτείτε την ανισότητα ως αναπόφευκτη (θα ήταν η προσέγγιση ορισμένων νεοφιλελεύθερων),

2) επιβολή της ισότητας ως κριτηρίου για την εξάλειψη της αδικίας (κλασική προσέγγιση του κομμουνισμού) και

3) υπεράσπιση των ίσων ευκαιριών για την προώθηση της ισορροπίας στην κοινωνία στο σύνολό της (κλασική πρόταση της σοσιαλδημοκρατίας).

Φωτογραφίες: iStock - kavastudio / duncan1890

Ζητήματα στην ανισότητα