Έννοια στον ορισμό ABC

Η έλλειψη στέγης είναι ένα πολύ περίπλοκο και χαρακτηριστικό φαινόμενο της σημερινής κοινωνίας, που σημαίνει ότι μερικοί άνθρωποι ζουν κάτω από τη γραμμή αυτού που θεωρείται άξιο, δηλαδή ζουν χωρίς πρόσβαση σε στέγη ή στέγη, χωρίς πρόσβαση στην εργασία, χωρίς σίτιση σταθερή, στο ύπαιθρο, χωρίς καμία βοήθεια από το κράτος και με εξαιρετικά πρωταρχική ποιότητα ζωής.

Κατάσταση στην οποία ένα άτομο ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και δεν μπορεί καν να ικανοποιήσει τις βασικές του ανάγκες

Για να τα θέσουμε με πιο συγκεκριμένους και απλούς όρους, η έλλειψη στέγης είναι μια χειρότερη συγκυρία από τη φτώχεια.

Οι ειδικοί στο οικονομία, το κράτος και τα μέσα ενημέρωσης, χρησιμοποιούνται ως αναφορά για να μιλήσουν ή όχι για δυσπεψία ή φτώχεια, α βασικό καλάθι των τροφίμων, που αποτελούνται από τα βασικά αγαθά και τις υπηρεσίες που ένα άτομο ή ένα οικογένεια τύπος που απαιτείται για να ζήσει ικανοποιητικά, ενώ, όταν μια οικογένεια ή ένα άτομο δεν μπορεί με το εισόδημά του να καλύψει βασικές ανάγκες, θα θεωρηθεί άπορος.

instagram story viewer

Έτσι, η έλλειψη στέγης μπορεί να προσδιοριστεί εξετάζοντας άμεσα το εισόδημα ενός ατόμου ή μιας οικογένειας.

Σήμερα, η κοινωνική πολυπλοκότητα είναι τέτοια που έχει συμφωνηθεί να χρησιμοποιηθεί η λέξη αδιάλειπτη για τον ορισμό ενός ατόμου το οποίο είναι λιγότερο από φτωχό, επειδή το τελευταίο μπορεί να έχει πρόσβαση σε ορισμένα βασικά δικαιώματα, αν και όχι το καλύτερο όροι.

Οι άστεγοι, ωστόσο, είναι ένα άτομο που δεν έχει τα πάντα σωστά και ότι οδηγεί μια απάνθρωπη ποιότητα ζωής.

Για να θεωρηθεί ένα άτομο άπορο ή να ζει σε συνθήκες φτώχειας, πρέπει να υπάρχουν ορισμένα κεντρικά στοιχεία: έτσι, Πολλοί από τους άπορους είναι άνθρωποι που ζουν στο ύπαιθρο, σε δημόσιους χώρους ή με εξαιρετικά επισφαλή στέγαση και ασταθής.

Από την άλλη πλευρά, ένας άστεγος έχει πολύ λίγα πόροι λόγω της έλλειψης εργασίας και της απουσίας του κράτους να εκπληρώσει αυτά τα δικαιώματα.

Είναι φυσιολογικό, αν και όχι αποφασιστικό, ότι ένας άστεγος πρέπει να καταφύγει στο έγκλημα για να προσπαθήσει να πληρώσει για ελάχιστο φαγητό.

Ένα τρέχον πρόβλημα που αυξάνεται και που πρέπει να αντιμετωπιστεί από τα κράτη μέσω δημόσιων πολιτικών

Η έλλειψη στέγης είναι ένα πολύ πρόσφατο φαινόμενο στις σύγχρονες κοινωνίες, ειδικά στις αστικές περιοχές.

Σε πολλές από τις μεγάλες πόλεις του πλανήτη μπορούμε να παρατηρήσουμε μια θλιβερή αντίθεση μεταξύ εκείνων των ανθρώπων που κατέχουν τα πάντα ή που έχουν τουλάχιστον τα βασικά τους δικαιώματα ικανοποιημένα και εκείνων που δεν το κάνουν.

Οι άστεγοι έχουν πέσει έξω από το σύστημα, πράγμα που σημαίνει ότι όχι μόνο δεν έχουν πρόσβαση σε μια καλή ποιότητα ζωής, αλλά επίσης δεν βλέπουν τα ανθρώπινα δικαιώματά τους να γίνονται σεβαστά, να γίνονται σχεδόν αόρατα και ξεχασμένα από τους υπόλοιπους κοινωνία.

Η λύση για την έλλειψη στέγης εξαρτάται κυρίως από το κράτος.

Ενώ όλοι οι πολίτες είναι υπεύθυνοι για τη συνεργασία μαζί για την κοινή ευημερία, το κράτος πρέπει να αναλάβει όλα τα δικαιώματα γίνονται σεβαστά και ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν πρόσβαση στην ίδια ποιότητα ζωής, προσφέροντάς τους τις πιο σημαντικές υπηρεσίες και πόρους για να μπορούν να κατευθύνουν το Διάρκεια Ζωής.

Από αυτήν την άποψη, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το έργο που πολλοί οργανώσεις μη κυβερνητικές οργανώσεις για να βοηθήσουν τους άστεγους.

Σε κάθε περίπτωση, και πέρα ​​από αυτές τις διασώσεις, μέσω επιδοτήσεων ή φιλανθρωπίας, η έλλειψη στέγης δεν είναι δεν θα λύσει ποτέ εάν προωθηθούν πολιτικές που εγγυώνται ευκαιρίες για όλους, για πρόσβαση σε στέγαση, σε εκπαίδευση, στην υγεία και στη δουλειά.

Το κύριο εμπόδιο που παρουσιάζει η αδιαφορία είναι ότι είναι μια κατάσταση που τείνει να προβάλλεται εγκαίρως, επειδή όσοι υποφέρουν από αυτήν έχουν δυσκολίες σχεδόν ανυπέρβλητο να μπορέσουμε να βγούμε από αυτό, και στη συνέχεια, αυτό δημιουργεί ότι η φτωχή τους κατάσταση εξαπλώνεται στα παιδιά τους, δηλαδή, είναι κληρονομική, με την οποία ένδεια.

Καθώς και θέματα όπως το κλιματική αλλαγή Η έλλειψη στέγης έχει καταστεί σχετική και υπάρχει στην ημερήσια διάταξη των παγκόσμιων ηγετών, η οποία δεν είναι πρόβλημα αυτών των ετών, αλλά για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά η οποία έχει αυξήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες, θα πρέπει επίσης να συμπεριληφθεί στις συζητήσεις για τα παγκόσμια προβλήματα, αυτός θα ήταν ένας τρόπος να αρχίσει τουλάχιστον να βρει λύσεις.

Για όποιον ζει σε συνθήκες φτώχειας είναι λυπηρό, λυπηρό και εξευτελιστικό, ωστόσο, όταν φτάνει στα παιδιά, είναι γίνεται ένα ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα, επειδή το παιδί που πρέπει να μεγαλώσει σε αυτό το περιβάλλον θα έχει σε μεγάλο βαθμό διακυβευθεί η ανάπτυξή του εμφάνιση.

Για παράδειγμα, ένα παιδί που δεν χρειάζεται να φάει θα έχει τρομερές επιπτώσεις στην ανάπτυξη και το μέλλον του.

Θέματα άστεγων