Παράδειγμα σύντομων ποιημάτων

ο ποιήματα Αυτοί είναι καλλιτεχνικές συνθέσεις γενικά γραμμένο στο στίχο που αποτελούν ένα από τα σπουδαία λογοτεχνικά είδη, την ποίηση, και το κύριο χαρακτηριστικό του οποίου είναι η αναζήτηση αισθητικής, τέχνης ή ομορφιάς μέσω της λέξης. Ο όρος ποίημα Προέρχεται από τα Λατινικά ποίημα που αναφέρεται στο αποτέλεσμα μιας δράσης, σε κάτι που έχει γίνει. Έτσι, η ετυμολογία αναφέρεται στο ουσιώδες ενός ποιήματος: τον χαρακτήρα της δημιουργίας ή την καλλιτεχνική πραγματοποίηση.

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των ποιημάτων είναι η υποκειμενικότητα και η ανάδειξη της γλώσσας. Σε ένα ποίημα ο συγγραφέας ενσωματώνει στοιχεία της υποκειμενικότητάς του, της πραγματικότητάς του, των σκέψεών του, ιδέες, συναισθήματα, οράματα και αντιλήψεις και επιδιώκει να τα εκφράσει από μια καλλιτεχνική χρήση του Γλώσσα.

Τα ποιήματα χρησιμοποιούν στιλιστικές συσκευές που ονομάζονται φιγούρες ομιλίας; η λειτουργία του είναι να διακοσμήσει το ποίημα και να κάνει μια πρωτότυπη και καλλιτεχνική χρήση της γλώσσας, η οποία υπερβαίνει την κυριολεκτική έννοια και την καθημερινή χρήση της γλώσσας. Για παράδειγμα, χρησιμοποιούνται μεταφορές, αναλογίες, συγκρίσεις, υπερβολή, υπέρβατο, προοπωία, μεταξύ πολλών άλλων στυλιστικών συσκευών.

Επιπλέον, για την ομορφιά της γλώσσας, ο ρυθμός και ο ποιητής έχουν χρησιμοποιηθεί σε όλη την ιστορία της ποίησης.. Ο ρυθμός συνίσταται στο να δοθεί στο ποίημα μια συγκεκριμένη ταχύτητα από τη χρήση στίξης ή τη διάταξη και την επιλογή των λέξεων. Όσον αφορά το ρήμα, αποτελείται από την επανάληψη ορισμένων ήχων που δίνουν έναν ήχο στο ποίημα.

Το μήκος ενός ποιήματος είναι συνήθως πολύ ποικίλο. Υπάρχουν ποιητικές συνθέσεις που μπορούν από μόνες τους να είναι ένα ολόκληρο βιβλίο. από την άλλη πλευρά, υπάρχουν σύντομα ποιήματα που μπορούν ακόμη και να είναι δύο στίχοι.

40 παραδείγματα σύντομων ποιημάτων:

1. "Cowardice" του Amado Nervo
   Αυτό συνέβη με τη μητέρα του. Τι σπάνια ομορφιά!
   Τι ξανθά μαλλιά σιταριού garzul!
   Τι ρυθμός στο βήμα! Τι έμφυτα δικαιώματα 
   άθλημα! Τι διαμορφώνεται κάτω από το λεπτό τούλι...
   Αυτό συνέβη με τη μητέρα του. Γύρισε το κεφάλι του:
   Με σταθεροποίησε με το μπλε βλέμμα του!
   Ήμουν εκστατικός... Με πυρετώδη βιασύνη,
   «Ακολουθήστε την!» Φώναξε το σώμα και η ψυχή.
   ... Αλλά φοβόμουν να αγαπώ τρελά,
   για να ανοίξω τις πληγές μου, που συνήθως αιμορραγούν,
   Και παρά τη δίψα μου για τρυφερότητα,
   κλείνοντας τα μάτια μου, την άφησα να περάσει!
   
2. "Παράπονο" της Alfonsina Storni
   Κύριε, το παράπονό μου είναι αυτό,
   Θα με καταλάβεις?
   Πεθαίνω από αγάπη
   Αλλά δεν μπορώ να αγαπήσω
   Κυνηγάω το τέλειο 
   Σε εμένα και σε άλλους,
   Κυνηγάω το τέλειο 
   Για να μπορέσω να αγαπήσω.
   Τρώω τον εαυτό μου στη φωτιά μου
   Κύριε, έλεος, έλεος!
   Πεθαίνω από αγάπη
   Αλλά δεν μπορώ να αγαπήσω!
   
3. "Paz" της Alfonsina Storni
   Πάμε στα δέντρα... το όνειρο 
   Θα γίνει μέσα μας με ουράνια αρετή.
   Πηγαίνουμε προς τα δέντρα. η νύχτα 
   Θα είμαστε μαλακοί, ήπιοι θλίψη.
   Πηγαίνουμε στα δέντρα, την ψυχή 
   Υπνηλία με άγριο άρωμα.
   Αλλά να είστε ήσυχοι, μην μιλάτε, να είστε ευσεβείς.
   Μην ξυπνήσετε τα πουλιά που κοιμούνται.
   
4. "Campo" του Antonio Machado
   Το απόγευμα πεθαίνει 
   σαν ένα ταπεινό σπίτι που σβήνει.
   Εκεί, στα βουνά,
   Μερικά βόδια παραμένουν.
   Και αυτό το σπασμένο δέντρο στον άσπρο δρόμο 
   σε κάνει να κλαις με κρίμα.
   Δύο κλαδιά στον τραυματισμένο κορμό και ένα 
   μαραμένο μαύρο φύλλο σε κάθε κλαδί!
   Κλαις... Ανάμεσα στις χρυσές λεύκες,
   μακριά, η σκιά της αγάπης σας περιμένει.
   
5. "Στην έρημη πλατεία" του Antonio Machado
   Στην έρημη πλατεία 
   οδηγήστε ένα λαβύρινθο από σοκάκια.
   Από τη μία πλευρά, ο παλιός ζοφερός τοίχος 
   μιας ερειπωμένης εκκλησίας ·
   από την άλλη πλευρά, το υπόλευκο τοίχο 
   ενός οπωρώνα κυπαρισσιών και φοινίκων,
   και, μπροστά μου, το σπίτι,
   και στο σπίτι ο φράκτης 
   πριν από το ποτήρι που αμαυρώνει ελαφρώς 
   το ήρεμο και χαμογελαστό ειδώλιο της.
   Θα φύγω. δεν θέλω 
   χτυπήστε το παράθυρό σας... Ανοιξη 
   Έρχεται το λευκό σας φόρεμα;
   επιπλέει στον αέρα της νεκρής πλατείας;
   έρχεται να φωτίσει τα τριαντάφυλλα 
   κόκκινο των τριαντάφυλλων σας... Θέλω να δω...
   
6. "Dawn of Autumn" του Antonio Machado
   Ένας μακρύς δρόμος 
   μεταξύ γκρίζων βράχων,
   και κάποιο ταπεινό λιβάδι 
   όπου βόσκουν μαύροι ταύροι. Μπράμπες, ζιζάνια, ζαρέλες.
   Η γη είναι υγρή 
   από τις σταγόνες δροσιάς,
   και η χρυσή λεωφόρος,
   προς την κάμψη του ποταμού.
   Πίσω από τα βουνά της βιολετί 
   έσπασε την πρώτη αυγή:
   το όπλο στην πλάτη μου,
   ανάμεσα στα αιχμηρά λαγωνικά του, περπατώντας κυνηγός.
   
7. "Daydream" του José Martí
   Ονειρεύομαι με τα μάτια 
   Ανοιχτό και κατά τη διάρκεια της ημέρας 
   Και το βράδυ πάντα ονειρεύομαι.
   Και για τους αφρούς 
   Από την απέραντη θάλασσα,
   Και μέσα από τις μπούκλες 
   Έρημος άμμος 
   Και του ισχυρού λιονταριού,
   Μονάρχης στο στήθος μου,
   Ευτυχώς τοποθετημένο 
   Στον υποτακτικό λαιμό,
   Ένα παιδί που με καλεί 
   Πλωτή πάντα βλέπω.
   
8. "Όταν άρχισα να σκέφτομαι" από τον José Martí:
   Όταν άρχισα να σκέφτομαι 
   Ο λόγος μου έδωσε να επιλέξω 
   Μεταξύ του να είμαι ποιος είμαι, ή θα πάω 
   Όντας ξένος στο δανεισμό,
   Αλλά είπα στον εαυτό μου: αν αντιγράφω 
   Εκτός νόμου, δεν θα γεννηθεί 
   Οποιοσδήποτε άντρας, τότε θα 
   Τι έχει γίνει μπροστά του:
   Και είπα, καλώντας στο στήθος,
   Ξέρω ποιος είσαι, ψυχή μου!
   
9. "Crin hirsuta" του José Martí
   Αυτό σαν χαρούμενο χαίτη φοβισμένο 
   Άλογο που κοιτάζει στα ξηρά κούτσουρα 
   Νύχι και δόντια ενός τεράστιου λύκου,
   Ο θρυμματισμένος στίχος μου ανεβαίνει???
   Ναί; Αλλά σηκωθείτε! Ο ΤΡΟΠΟΣ 
   Όπως όταν το μαχαίρι βυθίζεται στο λαιμό 
   Από το βόειο κρέας, ένα νήμα αίματος ανεβαίνει στον ουρανό
   Μόνο η αγάπη δημιουργεί μελωδίες.
   
10. "Como el granado" του Ricardo Yáñez
    Όπως το ρόδι
    με τις χειροβομβίδες τους
    εσύ μαζί σου
    ομιλία.

1. "El aleteo" του Ricardo Yáñez
   Χτύπημα
   του λουλουδιού γαϊδουράγκαθο
   ανάμεσα στα αγκάθια
   του ανέμου 
   
2. "Αδυναμίες" του Bertolt Brecht
   Δεν είχατε κανένα
   Μόνο ένα,
   που μου άρεσε.
   
3. "The Cut Rope" του Bertolt Brecht
   Το κομμένο σχοινί μπορεί να δεθεί ξανά,
   περίμενε ξανά, αλλά
   Είναι κομμένο.
   Μπορεί να σκοντάψουμε ξανά, αλλά εκεί
   που με άφησες όχι
   θα με βρεις ξανά.
   
4. "Επιτάφιος" του Bertolt Brecht
   Έφυγα από τις τίγρεις
   Τρέφω τα σφάλματα του κρεβατιού
   έφαγα ζωντανό πήγα
   για μετριότητες.
   
5. "Word" της Cristina Peri Rossi
   Διαβάζοντας το λεξικό
   Βρήκα μια νέα λέξη:
   με χαρά, με σαρκασμό το προφέρω.
   Το αγγίζω, το λέω, το καλύπτω, το εντοπίζω, το παλμώ,
   Της λέω, την κλειδώνω, την αγαπώ, την αγγίζω με τα δάχτυλά μου,
   Παίρνω το βάρος, το υγρό, το ζεσταίνω ανάμεσα στα χέρια μου,
   Την χαϊδεύω, της λέω τα πράγματα, την περιβάλλω, τη γωνιά
   Κολλάω μια καρφίτσα, την γεμίζω με αφρό,
   αργότερα, σαν πόρνη,
   Μου λείπει από το σπίτι.
   
6. "Προσευχή" της Cristina Peri Rossi
   Σώστε μας, Κύριε,
   να συναντησω,
   χρόνια μετά,
   με τις μεγάλες μας αγάπης.
   
7. "Αφιέρωση" από την Cristina Peri Rossi
   Η λογοτεχνία μας χώρισε: ό, τι ήξερα για σένα
   Το έμαθα στα βιβλία
   και τι έλειπε,
   Το έβαλα λόγια.
   
8. "ΞΗΛΩΜΑ." από την Cristina Peri Rossi
   Αυτή η αγάπη πέθανε
   υπέκυψε
   είναι νεκρό
   εξαφανίστηκε νεκρός
   τακτοποιημένο
   νεκρός χάθηκε
   εξαλειφθεί
   νεκρός
   θαμμένος
   έπειτα,
   Γιατί χτυπά ακόμα;
   
9. «Oír a Bach» της Cristina Peri Rossi
   Ακούστε τον Μπαχ
   είναι προσβολή
   αν έρθουν από την πόρτα μου
   τα πιο ποικίλα εγκλήματα στην ιστορία
   τις πιο διάσημες καταστροφές
   η ατυχία της μητέρας μου
   και αυτή η αγάπη
   που πέφτει σαν καθρέφτης
   ξαπλωμένος από τον άνεμο.
   
10. "Προσευχή για την ομορφιά ενός κοριτσιού" του Dámaso Alonso
    Το δώσατε εκείνη την καύση συμμετρία
    από τα χείλη, με τα χείλη του βάθους σου,
    και σε δύο τεράστια κανάλια μαυρίσματος,
    χάσματα του απείρου, φως της ημέρας σας
    εκείνα τα κομμάτια χιονιού, που έβραζαν
    ενεργοποιώντας την απαλότητα του λινού,
    και, θαύματα της ακριβούς αρχιτεκτονικής,
    δύο στήλες που τραγουδούν την αρμονία σας.
    Ω, Κύριε, της έδωσες αυτή την πλαγιά
    ότι σε μια γλυκιά λεπίδα χύνεται,
    μυστικό μέλι στον επιχρυσωμένο καπνό.
    Τι περιμένει το δυνατό σου χέρι;
    Η θνητή ομορφιά διεκδικεί την αιωνιότητα.
    Δώστε του την αιωνιότητα που τον έχετε αρνηθεί!
    
11. "Litany" του Fernando Pessoa
    Δεν συνειδητοποιούμε ποτέ τους εαυτούς μας.
    Είμαστε μια άβυσσος που πηγαίνει σε μια άλλη άβυσσο - ένα πηγάδι που κοιτάζει στον Παράδεισο.
    
12. «Η επιμέλεια πέρασε» από τον Fernando Pessoa
    Η αμαξοστοιχία πέρασε από το δρόμο και έφυγε.
    και ο δρόμος δεν έγινε πιο όμορφος, ούτε καν άσχημος.
    Έτσι για αυτούς τους κόσμους είναι ανθρώπινη δράση.
    Δεν παίρνουμε τίποτα και δεν βάζουμε τίποτα. περνάμε και ξεχνάμε.
    και ο ήλιος είναι πάντα ακριβής, κάθε μέρα.
    
13. «Είναι ίσως η τελευταία μέρα της ζωής μου» από τον Fernando Pessoa
    Είναι ίσως η τελευταία μέρα της ζωής μου.
    Έχω χαιρετήσει τον ήλιο σηκώνοντας το δεξί μου χέρι,
    αλλά δεν τον χαιρέτησα λέγοντας αντίο.
    Έκανα το σημάδι που μου άρεσε να το βλέπω πριν: τίποτα περισσότερο.
    
14. "Αυτοψυχογραφία" του Fernando Pessoa
    Ο ποιητής είναι ψεύτικος.
    Προσποιηθείτε τόσο εντελώς
    που έρχεται να προσποιείται ότι είναι πόνος
    τον πόνο που πραγματικά νιώθεις.
    Και όσοι διαβάζουν αυτό που γράφει,
    στην ανάγνωση ο πόνος αισθάνεται καλά,
    όχι τα δύο που είχε
    αλλά μόνο αυτά που δεν έχουν.
    Και στις ράγες
    στροφές, διασκεδαστικός λόγος,
    ότι τρένο σχοινί
    που ονομάζεται καρδιά.
    
15. "Μιλάς για τον πολιτισμό και τι δεν πρέπει να είναι" του Fernando Pessoa
    Μιλάτε για πολιτισμό και ότι δεν πρέπει να είναι,
    ή ότι δεν πρέπει να είναι έτσι.
    Λέτε ότι όλοι υποφέρουν, ή οι περισσότεροι από όλους,
    με ανθρώπινα πράγματα για να είναι όπως είναι.
    Λέτε ότι αν ήταν διαφορετικοί θα υποφέρουμε λιγότερο.
    Λέτε ότι αν ήταν όπως θέλετε θα ήταν καλύτερο.
    Σας ακούω χωρίς να ακούω.
    Γιατί να θέλω να ακούσω;
    Ακούγοντας σας δεν θα ξέρω τίποτα.
    Εάν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, θα ήταν διαφορετικά: αυτό είναι.
    Εάν τα πράγματα ήταν ο τρόπος που θέλετε, θα ήταν ακριβώς όπως θέλετε.
    Δυστυχώς σε εσάς και σε όλους όσοι περνούν τη ζωή τους
    που θέλει να εφεύρει τη μηχανή για να κάνει ευτυχία!
    
16. "Casida de la rosa" του Federico García Lorca
    Το τριαντάφυλλο
    Δεν έψαχνα για την αυγή:
    Σχεδόν αιώνια στο μπουκέτο σας
    Έψαχνα κάτι άλλο.
    Το τριαντάφυλλο
    Δεν έψαχνα ούτε επιστήμη ούτε σκιά:
    Περιορισμός σάρκας και ονείρου
    Έψαχνα κάτι άλλο.
    Το τριαντάφυλλο
    Δεν έψαχνα για το τριαντάφυλλο:
    Κίνηση πέρα ​​από τον ουρανό
    Έψαχνα κάτι άλλο!
    
17. "Casida del llonto" του Federico García Lorca
    Έκλεισα το μπαλκόνι μου
    γιατί δεν θέλω να ακούσω την κραυγή
    αλλά πίσω από τους γκρίζους τοίχους
    τίποτα δεν ακούγεται εκτός από το κλάμα.
    Υπάρχουν πολύ λίγοι άγγελοι που τραγουδούν
    υπάρχουν πολύ λίγα σκυλιά που γαβγίζουν,
    χίλια βιολιά ταιριάζουν στην παλάμη του χεριού μου.
    Αλλά το κλάμα είναι ένα τεράστιο σκυλί
    το κλάμα είναι ένας τεράστιος άγγελος,
    το κλάμα είναι ένα τεράστιο βιολί,
    δάκρυα φεύγουν τον άνεμο
    και τίποτα εκτός από το κλάμα ακούγεται.
    
18. "Το φεγγάρι εμφανίζεται" από τον Federico García Lorca
    Όταν ανεβαίνει το φεγγάρι
    οι καμπάνες χάνονται
    και τα μονοπάτια εμφανίζονται
    αδιαπέραστος.
    Όταν το φεγγάρι ανεβαίνει,
    η θάλασσα καλύπτει τη γη
    και η καρδιά αισθάνεται
    νησί στο άπειρο.
    Κανείς δεν τρώει πορτοκάλια
    κάτω από την πανσέληνο
    Είναι απαραίτητο να φάτε
    πράσινα και κατεψυγμένα φρούτα.
    Όταν ανεβαίνει το φεγγάρι
    εκατό ίσων προσώπων,
    το ασημένιο νόμισμα
    λυγμός στην τσέπη σας.
    
19. "Desvelo" του Nstor Martínez
    Φανταστικό φως
    σκαρφαλώνει στον κήπο
    στη στέγη των σπιτιών
    στο ύψος των δέντρων
    πανσέληνος
    πλημμυρίσει το δωμάτιό μου
    η βιαστική υποχώρηση υποχωρεί
    το πρόσωπό μου στο παράθυρο
    μάρτυρας της νυχτερινής μαγείας
    το ξόρκι των αστεριών
    πύλη μυστηρίου
    ανοιχτό στα όνειρά μου
    η νύχτα συνεχίζεται
    προς τον φωτεινό θάνατο
    που κρυφοκοιτάζει, ντροπαλός,
    με τις ακτίνες του θανάτου...
    
20. "Mendigo" του Νέστορ Μαρτίνζ
    Σε κάθε στροφή
    Θα περιμένω την ευκαιρία
    να σε δω ανάμεσα στους ανθρώπους
    και θα επεκτείνω το επείγον χέρι
    να σε ικετεύσω
    πένες της μνήμης σας
    ή τι φτάνει
    η γενναιοδωρία της μνήμης σου...
    
21. "Τοπίο" του Néstor Martínez
    Καμπύλη στο δρόμο
    στον επιβλητικό λόφο
    ξύπνησε την πόλη
    Μπροστά από την πόρτα μου
    Αφήνω τα βήματά μου πίσω...
    
22. "Luna" του Νέστορ Μαρτίνζ
    Μεσάνυχτα Κυρ
    Χωνευτή καρδιές
    Χαμογελώντας το τελευταίο τρίμηνο
    Αυξανόμενα πάθη
    Γεμάτο απολαύσεις
    Νέα φωτιά
    Εκπρόσωπος για την αγάπη
    Ανυπομονώ για την επιστροφή σας...
    
23. "Μου άρεσε που έκλαιγες" από την Jaime Sabines
    Τι μαλακά μάτια
    στη φούστα σου!
    Δεν ξέρω. Αλλά είχες
    από παντού, πολύ
    γυναίκες, μαύρα νερά.
    Ήθελα να σου πω: αδερφή.
    Για αιμομιξία μαζί σας
    τριαντάφυλλα και δάκρυα.
    Πονάει πολύ, είναι αλήθεια,
    όλα αυτά επιτυγχάνονται.
    Είναι αλήθεια, πονάει
    δεν έχει τίποτα.
    Πόσο όμορφη είσαι, θλίψη:
    όταν σταματάς έτσι!
    Βγάλτε τον με ένα φιλί
    όλα τα δάκρυα!
    Εκείνη την ώρα, αχ,
    σε κάνω άγαλμα!
    
24. "Valeriana" του Francisco Urondo
    Εγκαταλείπετε τις δυνάμεις σας
    δεν ψάχνω τίποτα
    υποκινημένος από ένα πάθος
    σκληρύνει από την αποθάρρυνση
    ω Θεέ μου
    ποιος θα μπορούσε να πει κάτι για τη δική μας εικόνα
    παχύ και σκληρό φως ή σκιά
    μικρό θαύμα
    μακρινή βεβαιότητα.
    
25. «Σήμερα ένας όρκος» του Francisco Urondo
    Όταν αυτό το σπίτι,
    όπου έχω ζήσει για χρόνια,
    έχω
    μια έξοδο, θα κλείσω
    την πόρτα για να διατηρήσετε τη ζεστασιά σας.
    Θα το ανοίξω
    έτσι ώστε οι άνεμοι
    από παντού, έλα
    να πλύνει το πρόσωπό του.
    να το εντοπίσουμε,
    με αυτόν τον τρόπο πετούν
    οι προθέσεις,
    τα φαντάσματα, οι αναμνήσεις που έρχονται,
    και τι σε φοβίζει
    παρόλο που δεν έχει συμβεί ακόμα.
    
26. "Ώρα μετά από ώρα, μέρα με τη μέρα" της Ροζάλια ντε Κάστρο
    Ώρα μετά από ώρα, μέρα με τη μέρα
    Μεταξύ ουρανού και γης που παραμένουν
    Αιώνια παρατηρητές,
    Σαν χείμαρρο που πέφτει
    Η ζωή συνεχίζεται.
    Δώστε πίσω το άρωμά του στο λουλούδι
    Μετά μαραίνονται?
    Από τα κύματα που φιλούν την παραλία
    Και το ένα μετά το άλλο τη φιλούν, λήγουν
    Πάρτε τις φήμες, τα παράπονα,
    Και χαράξτε την αρμονία τους σε χάλκινα πιάτα.
    Χρόνοι που ήταν, δάκρυα και γέλιο,
    Μαύρα βασανιστήρια, γλυκά ψέματα,
    Ω, πού άφησαν το ίχνος τους,
    Πού, ψυχή μου;
    
27. "Orillas del sar" από τη Rosalía de Castro
    Μέσα από το αειθαλές φύλλωμα
    Αυτή η ακοή αφήνει παράξενες φήμες
    Και ανάμεσα σε μια θάλασσα με κυματιστά λαχανικά,
    Αγαπημένο αρχοντικό πουλιών,
    Από τα παράθυρά μου βλέπω
    Ο ναός που μου άρεσε τόσο πολύ.
    Ο ναός που ήθελα τόσο πολύ ...
    Λοιπόν, δεν ξέρω πώς να πω αν τον αγαπώ
    Αυτό στην αγενή ταλάντευση που χωρίς ανακωχή
    Οι σκέψεις μου αναδεύονται,
    Αμφιβάλλω αν η ζοφερή μνησικακία
    Ζήστε μαζί με την αγάπη στο στήθος μου.
    
28. "Ελπίδα" από τον Luis de Góngora
    Χτύπησε ασταμάτητα
    Ενάντια στο ξύλο μου το οργισμένο Austro,
    Ότι ο τελευταίος μύθος θα με βρει,
    Αντί για τραπέζι, η άγκυρα αγκάλιασε.
    Πόσο, αν το μάρμαρο εξαπέλυσε
    Η θεότητα δεν ήταν αχάριστη ελπίδα
    Σε έναν ναό που δίνει κεριά σήμερα ντυμένα
    Λατρεύονται, φιλιούνται οι ιστοί;
    Τα δύο φωτεινά κοτόπουλα κύκνου,
    Από τα παιδιά της Λήδα, υιοθέτησε: την εντίνα μου
    Το μαρτυρώ εικονογραφημένο.
    Τι από το φροντισμένο, ότι ανάμεσα στις παγίδες,
    Αυτό ανάμεσα στα βουνά, που παρακολουθεί τη θάλασσα, την άμμο,
    Νίκησε πριν από έξι δεκαετίες ότι τίποτα;
    
29. "Despertar" της Gabriela Mistral
    Κοιμόμαστε, ονειρευόμουν τη Γη
    του Νότου, ονειρευόμουν ολόκληρη την κοιλάδα,
    το παστέλ, τον αμπελώνα της κρέπας,
    και η δόξα των κήπων.
    Τι ονειρευτήκατε το παιδί μου
    με τόσο ευχάριστο πρόσωπο;
    Θα αναζητήσουμε chañares
    μέχρι να τα βρούμε,
    και οι γκιλάβες συνεχίζονται
    σε μερικά περίπτερα από την κόλαση.
    Αυτός που παίρνει τις περισσότερες λιχουδιές
    δύο άλλοι που δεν έπιασαν.
    Δεν τρυπώ τα χέρια μου
    της ομίχλης που γεννήθηκα σε μένα.
    Δεν είμαι πεινασμένος, ούτε διψασμένος και
    χωρίς αρετή δίνω ή δίνω.
    Γιατί με ευχαριστώ έτσι
    φρούτα που παίρνω και παραδίδω;
    
30. "Εύρεση" της Gabriela Mistral
    Βρήκα αυτό το αγόρι
    όταν πήγα στο γήπεδο:
    Το βρήκα κοιμισμένο
    σε μερικά αυτιά...
    Ή ίσως ήταν
    διασχίζοντας τον αμπελώνα:
    όταν ψάχνετε για ένα υποκατάστημα
    Χτύπησα το μάγουλό του ...
    Και γι 'αυτό φοβάμαι
    όταν κοιμάμαι,
    εξατμίζεται σαν
    ο παγετός στα αμπέλια ...