Άρθρο γνώμης για τα κοινωνικά δίκτυα

Άρθρο γνώμης για τα κοινωνικά δίκτυα

Η οδυνηρή ψευδαίσθηση των social media

Δεν χρειάζεται να είστε ιδιοφυΐα για να συνειδητοποιήσετε τη σημαντική επίδραση που έχει η εμφάνιση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στον σύγχρονο κόσμο. Σε λίγο περισσότερο από μια δεκαετία ύπαρξης, αυτοί οι εικονικοί χώροι έχουν ξεφύγει από μια νεανική εκκεντρικότητα και ένα εργαλείο χρήσιμο να επικοινωνήσετε με παλιούς φίλους, να είστε ο κατ' εξοχήν χώρος όπου πραγματοποιούνται συναλλαγές κάθε είδους: από αγορές και πωλήσεις από προϊόντα, και αναρτήσεις ανακοινώσεων του αγαθά και υπηρεσίες, στην αγάπη και τη διάδοση προσωπικού περιεχομένου. Τα πάντα είναι συγκεντρωτικά στις ψηφιακές τους σελίδες, σε σημείο που είναι σπάνιο και να ζητήσει κάποιος το αριθμό τηλεφώνου, γιατί πραγματικά θέλουμε την εξουσιοδότησή σας για να συμμετάσχουμε στο τεράστιο δίκτυό σας επαφές.

Καταρχήν, δεν θα υπήρχε τίποτα ανησυχητικό. Τα κοινωνικά δίκτυα δεν είναι η πρώτη εφεύρεση που φέρνει επανάσταση στον τρόπο που αλληλεπιδρούμε ή επιταχύνει το ρολόι της απαρχαιότητας πολλών άλλων

τεχνολογίες και πρακτικές. Στην πραγματικότητα, τα κοινωνικά δίκτυα είχαν λαμπρό αντίκτυπο στην οργάνωση κοινωνικών και κοινοτικών ομάδων, καθώς επιτρέπουν την εμφάνιση νέων μορφών ανταλλαγή ιδεών, νέοι τρόποι εκδημοκρατισμού της γνώσης και νέες μορφές διαμαρτυρίας και πίεσης, των οποίων οι επιπτώσεις στην κοινωνία μόλις αρχίζουν να εκτιμώνται Πρόσφατα.

Αυτό το άρθρο δεν είναι, επομένως, μια έκκληση να φοβόμαστε τα κοινωνικά δίκτυα. Αλλά ναι, το οποίο είναι διαφορετικό, μπορεί να γίνει κατανοητό ως προειδοποίηση σχετικά με το τι κάνουμε με αυτά και τον τρόπο που κάνουμε ότι τα σκεφτόμαστε, αφού κάτω από τα κοινωνικά δίκτυα συνήθως υπάρχει μια γιγάντια εξαπάτηση, μια κληρονομιά των καιρών απο ριάλιτι και άλλες παραγωγές μέσων που φιλοδοξούσαν να μας διασκεδάσουν όχι με φανταστικές ιστορίες και προοπτικές απόδρασης, αλλά δείχνοντάς μας -υποτίθεται- πραγματικότητα.

Κοινωνικά δίκτυα vs. πραγματικότητα

ο ριάλιτι Ξεκινούσαν από μια πολύ παραδοσιακή οπτική στην καταναλωτική κοινωνία: οι πλούσιοι και διάσημοι ζουν θεαματικές ζωές και και μόνο το γεγονός ότι τους βλέπουν —ειδικά αν γίνεται μέσω μιας «κρυφής» κάμερας στα σπίτια τους— αποτελεί μια μορφή ψυχαγωγίας. Δεν είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που προσφέρουν τα περιοδικά ή οι τηλεοπτικές εκπομπές, που καλύπτουν βασιλικούς γάμους και εκδηλώσεις του βιομηχανία του θεάματος ΜΑΣ.

Ωστόσο, σε αυτά ριάλιτι Δόθηκε η ευκαιρία σε μερικούς τυχερούς να συμμετάσχουν: αρχάριοι ηθοποιοί ή άνθρωποι «με τα πόδια» που από τη συνάντησή τους με τη νεράιδα νονά τηλεόραση, συνέχισαν να ζήσουν μια νέα ζωή: έβγαλαν πολλά χρήματα, πρωταγωνίστησαν σε δικές τους εκπομπές ή απλώς έκαναν τους εαυτούς τους αγαπημένους ή μισητούς από τους μεγάλους δημόσιο. Αλλά ανά πάσα στιγμή το βιομηχανία που κατέστησε δυνατή μια τέτοια μεταμόρφωση: οι παραγωγοί και οι αντιβασιλείς του διαγωνισμού, που μεσολάβησαν μεταξύ της τηλεοπτικής πραγματικότητας και του κοινού που την κατανάλωνε.

Και αυτό ακριβώς μας κρύβουν τα κοινωνικά δίκτυα. Η αλλαγή που συνέβη μαζί τους είναι πολύ πιο ύπουλη και η ψευδαίσθηση είναι πολύ πιο τέλεια γιατί το κοινωνικό δίκτυο μας υπόσχεται άμεση αλληλεπίδραση με τον άλλον, είτε είναι διάσημος είτε όχι, είτε είναι μια εταιρεία που επενδύει χιλιάδες δολάρια στην προώθηση των προϊόντων της. Και έτσι, μας πουλάνε μια κατασκευασμένη πραγματικότητα, πάλι, αλλά αυτή τη φορά υπό την υπόσχεση μιας αμεσότητας, μιας αλήθειας και μιας αντικειμενικότητας που είναι, ας το πούμε μια φορά, ψέμα.

Με αυτό, δεν εννοώ μόνο τις κραυγαλέα συγκαλυμμένες διαφημίσεις ως ¿ρεπορτάζ? απόδειξη? - Ποιες είναι οι συμμετοχές στα κοινωνικά δίκτυα; - Με λίγα λόγια, μεταμφιεσμένα σε πραγματικότητα. Κανένας influencer δεν ξοδεύει τόσο πολύ χρόνο μιλώντας για αυτή τη μάρκα παντελόνι, αν δεν λάβει από το Εταιρία αντίστοιχη πληρωμή. Αυτό, ως ένα σημείο, είναι προφανές. Υπάρχει όμως ένα ακόμα πιο ύπουλο ξόρκι και έχει να κάνει με το κόψιμο της πραγματικότητας που επιδεικνύει ο κάθε άνθρωπος στα δίκτυά του, και ότι το σύστημα περνά ως αληθινό.

Οι μηχανές παράγουν δυσαρέσκεια 

Αυτός είναι ο λόγος που ένας αυξανόμενος αριθμός ενεργών χρηστών των κοινωνικών δικτύων εμφανίζει συμπτώματα καταθλιπτικός ή δυσαρεστημένος: τα κοινωνικά δίκτυα λειτουργούν με βάση την επιθυμία και το επιθυμητό αντικείμενο είναι μια πλασματική ζωή, πωλείται ως αληθινό. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο με influencers που, τελικά, είναι ηθοποιοί, κατασκευές με τις οποίες μπορούμε να τραβήξουμε το ενδιαφέρον μας: αυτό που βλέπουμε για τους άλλους, τους φίλους μας και Οι γνωριμίες δεν είναι τίποτα άλλο από μια βολική περικοπή της ζωής τους γιατί κανείς δεν θέλει να δείξει το νοσηρό μάτι του ευρύτερου κοινού όταν τα πάει άσχημα, όταν είναι απογοητευμένο ή όταν η πραγματικότητα τον απογοητεύει.

Τέλειες ζωές απλά δεν υπάρχουν. Και αν κάποιο από αυτά φαίνεται επικίνδυνα κοντά στην τελειότητα, μπορεί να οφείλεται στο ότι έχουμε ενεργοποιημένο το φίλτρο του παραμυθιού — συνειδητά ή ασυνείδητα. Ίσως ακόμα χειρότερα, ενεργοποιήθηκε από τρίτο για εμάς, πίσω από την πλάτη μας. Ένα τρίτο μέρος που κερδίζει από την ανταλλαγή της προσοχής μας με δυσαρέσκεια.

Βιβλιογραφικές αναφορές:

• «Δημοσιογραφία γνώμης» στο Βικιπαίδεια.
• "Υπηρεσία κοινωνικού δικτύου" σε Βικιπαίδεια.
• «Η απειλή των κοινωνικών δικτύων» του Τζορτζ Σόρος στο Η χώρα (Ισπανία).
• «Τα κοινωνικά δίκτυα στο δίκτυο και ο αντίκτυπός τους στα κοινωνικά κινήματα» στο Εξερευνώ της κυβέρνησης της Χιλής.

Τι είναι ένα άρθρο γνώμης;

ΕΝΑ κομμάτι γνώμης είναι ένα είδος δημοσιογραφικό κείμενο στην οποία ο συγγραφέας εκθέτει στον αναγνώστη την προσωπική του θέση σχετικά με ένα συγκεκριμένο θέμα. Πρόκειται ουσιαστικά για επιχειρηματολογικά κείμενα, που χρησιμοποιούν τις πληροφορίες για να προωθήσουν μια προοπτική, δηλαδή να πείσουν τον αναγνώστη να λάβει την άποψή του. Για το λόγο αυτό, είναι συνήθως υπογεγραμμένα και έχουν προσωπικό χαρακτήρα (με εξαίρεση τα συντακτικά τύπου, στα οποία αντικατοπτρίζει τη θεσμική θέση της εφημερίδας), αφού ο αναγνώστης μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί με όσα αναφέρονται σε αυτά. δηλώνει.

Ακολουθήστε με: