25 Παραδείγματα Φωνικής

ο φωνητική είναι ένας κλάδος της γλωσσολογίας που μελετά την υλοποίηση και την αντίληψη των ήχων της γλώσσας, είτε μιας συγκεκριμένης γλώσσας είτε πολλών γλωσσών.

Η φωνητική είναι υπεύθυνη για την περιγραφή των ήχων των γλωσσών, τις αλλαγές στην προφορά που υπάρχουν στην ίδια γλώσσα (είτε λόγω του χρόνου είτε ανάλογα με τον τόπο), παραγωγή ήχων σε σχέση με τις δυσκολίες που μπορεί να έχουν οι άνθρωποι στην ομιλία ή την κατανόηση ήχων, οι οποίοι μπορεί να συνδέονται με ανθρώπινα όντα ή με τεχνολογία.

Οι φθόγγοι είναι η ελάχιστη μονάδα φωνητικής και είναι οι φυσικές πραγματοποιήσεις των γλωσσικών ήχων, γιατί είναι εκείνοι οι ήχοι που επιτρέπουν τη διαφοροποίηση των σημασιών. Η μελέτη των τηλεφώνων σας βοηθά να διαπιστώσετε πώς προφέρονται οι ήχοι μιας γλώσσας.

Για να αναπαραστήσουν τα τηλέφωνα ή τους ήχους της γλώσσας, χρησιμοποιούνται φωνητικά σύμβολα που βρίσκονται πάντα ανάμεσα σε αγκύλες. Για παράδειγμα: Το [ɾ] αντιπροσωπεύει τον ήχο "r" για το caro.

Τα διαφορετικά φωνητικά σύμβολα συνθέτουν ένα φωνητικό αλφάβητο, το οποίο μπορεί να είναι περιφερειακό, δηλαδή να ανήκει σε μια συγκεκριμένη γλώσσα και μια συγκεκριμένη περιοχή. Για παράδειγμα: το [s] θα χρησιμοποιηθεί για να αναπαραστήσει τον ήχο z της λέξης "παπούτσι" από το Ρίο ντε λα Πλάτα, αλλά το [θ] θα χρησιμοποιηθεί για να αναπαραστήσει τον ήχο του z από τη χερσόνησο Ισπανικά.

Επιπλέον, υπάρχει επίσης το AFI (Διεθνές Φωνητικό Αλφάβητο) που περιέχει όλα τα φωνητικά σύμβολα όλων των γλώσσες του κόσμου και που χρησιμοποιείται για την εκτέλεση της φωνητικής μεταγραφής τηλεφώνων, λέξεων ή δηλώσεις.

Η φωνητική διαφέρει από τη φωνολογία, γιατί στην πρώτη η υλική και συγκεκριμένη πραγματοποίηση του γλωσσικοί ήχοι και στο δεύτερο μελετάται η νοητική αναπαράσταση των ήχων που είναι πάντα αφηρημένη.

Και οι δύο κλάδοι αλληλοσυμπληρώνονται, επειδή η φωνητική μελετά πώς είναι οι ήχοι και η φωνολογία μελετά πώς αυτοί οι ήχοι μας επιτρέπουν να διαφοροποιούμε τις έννοιες σε μια γλώσσα.

Σύμφωνα με το αντικείμενο μελέτης και την εφαρμογή του, διακρίνονται τρεις κλάδοι της φωνητικής: η ακουστική, η ακουστική και η αρθρωτική.

Ακουστική φωνητική

Είναι εκείνος ο κλάδος της φωνητικής στον οποίο μελετώνται τα ηχητικά κύματα. Για τη διεξαγωγή αυτών των μελετών χρησιμοποιούνται φασματογράμματα ή άλλα όργανα που μετρούν ηχητικά κύματα. Με αυτές τις μετρήσεις μπορούν να καθοριστούν τα ακουστικά χαρακτηριστικά κάθε ήχου.

Ακουστική φωνητική

Είναι εκείνος ο κλάδος της φωνητικής στον οποίο μελετάται το πώς οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τους ήχους. Για παράδειγμα, στη λέξη «φαρμακείο» το «α» προφέρεται ως «ε» [e] από το μεσοφωνητικό πλαίσιο, αλλά ο δέκτης το ερμηνεύει πάντα ως «α» [α].

Επιπλέον, η ακουστική φωνητική ασχολείται με τη μελέτη άλλων ηχητικών φαινομένων της γλώσσας, όπως ο τονισμός και το άγχος. Για παράδειγμα, οι ερωτήσεις έχουν αύξοντα τόνο και οι δηλώσεις έχουν φθίνουσα. Χάρη στον τονισμό, οι άνθρωποι μπορούν να διαφοροποιήσουν μια ερώτηση (Σήμερα είναι Τρίτη;) από μια δήλωση (Σήμερα είναι Τρίτη).

Αρθρωτική φωνητική

Η αρθρωτική φωνητική είναι ο κλάδος που ασχολείται με τη μελέτη των φυσιολογικών διεργασιών που εμπλέκονται στην παραγωγή ενός τηλεφώνου, δηλαδή ενός ήχου της γλώσσας.

Στην ίδια γλώσσα, οι ήχοι ταξινομούνται λαμβάνοντας υπόψη διαφορετικά χαρακτηριστικά. ο σύμφωνα Ταξινομούνται σύμφωνα με:

Όλα τα φωνήεντα είναι φωνητικά και προφορικά και ταξινομούνται σύμφωνα με:

Ένα τηλέφωνο διαφέρει πάντα από το άλλο κατά μία ή περισσότερες δυνατότητες. Για παράδειγμα: Το r για το caro [‘kaɾo] και το διπλό r για το αυτοκίνητο [‘ karo] διαφέρουν επειδή το [ɾ] είναι μονής δόνησης και το [r] είναι πολλαπλών δονήσεων.

Παραδείγματα φωνητικής

1. Το [b] είναι διπλόφωνο, στοπ, φωνητικό και προφορικό σύμφωνο.
2. Το [p] είναι διπλόφωνο, στοπ, άφωνο και προφορικό σύμφωνο.
3. Το [ɲ] είναι υπερώιο, στοπ, φωνητικό και ρινικό σύμφωνο.
4. Το [t͡ʃ] είναι οπισθοφατνιακό, αφρικανικό, άφωνο και προφορικό σύμφωνο.
5. Το [x] είναι σύμφωνο βέλαρ, τριβής, κωφό και προφορικό.
6. Το [ʒ] είναι ένα υστεροφατνιακό, με φωνή τριβικό και προφορικό σύμφωνο.
7. Το [ɱ] είναι λαβιδόντιο, τριβικό, φωνητικό και ρινικό σύμφωνο.
8. Το [g] είναι σύμφωνο βέλαρ, στοπ, φωνητικό και προφορικό.
9. Το [s] είναι σύμφωνο κυψελιδικό, τριβικό, κωφό και προφορικό.
10. Το [t] είναι οδοντικό, στοπ, άφωνο και προφορικό σύμφωνο.
11. Το [a] είναι ένα φαρυγγικό φωνήεν, πλατύ, πλατύ και ατονικό.
12. Το [e] είναι ένα μπροστινό φωνήεν, πλατύ, πλατύ και αχρείαστο.
13. Το [i] είναι ένα μπροστινό φωνήεν, στενό, μειωμένο και αδυσώπητο.
14. Το [ɔ] είναι ένα πλατύ, πλατύ και χειλικό οπίσθιο φωνήεν.
15. Το [u] είναι οπίσθιο φωνήεν, στενό, μειωμένο και χειλικό.
16. Φωνητική μεταγραφή του taco [‘tako].
17. Φωνητική μεταγραφή του τυριού [‘ceso].
18. Φωνητική μεταγραφή κοριτσιού [‘κορίτσι].
19. Φωνητική μεταγραφή του roja [‘roxa].
20. Φωνητική μεταγραφή της νόρμας [‘nɔɾma].
21. Φωνητική μεταγραφή του σκύλου [‘αλλά].
22. Φωνητική μεταγραφή καρδιάς.
23. Φωνητική μεταγραφή της μύγας [‘mɔhka].
24. Φωνητική μεταγραφή σχεδίου [di‘β̞uxo].
25. Φωνητική μεταγραφή γωνίας [‘aŋgulo].

Μπορεί να σας εξυπηρετήσει: