Επιστημονικό δοκίμιο για τα δικαιώματα των ζώων

Επιστημονικό δοκίμιο για τα δικαιώματα των ζώων

Δικαιώματα των ζώων: ένα εκκρεμές νομοθετικό χρέος για την ανθρωπότητα

Νομοθεσία για τα δικαιώματα των ζώων ή, όπως πολλοί προτιμούν να αναφέρονται σε αυτά για να μας υπενθυμίσουν ότι δεν είμαστε τόσο διαφορετικοί, Τα "μη ανθρώπινα ζώα" είναι ένα αρκετά πρόσφατο φαινόμενο στην ιστορία του δικαίου, αν και υπάρχουν αξιοσημείωτα προηγούμενα κατά καιρούς αρχαίος.

Χρειάστηκε μέχρι τον δέκατο έβδομο αιώνα για την επίσημη εμφάνιση του πρώτου του νόμου που απαγόρευε τη σκληρή μεταχείριση ορισμένων των ζώων: στην Ιρλανδία το 1635 απαγορεύτηκε να δένουν άροτρα στις ουρές των αλόγων, για παράδειγμα, ενώ Στην αμερικανική αποικία της Μασαχουσέτης, ένα σύνολο νόμων ψηφίστηκε το 1641 για την υπεράσπιση του κατοικίδια. Όλα αυτά ως προοίμιο για τις φιλοσοφικές προκλήσεις που έκανε ο Βρετανός Τζον Λοκ στο τέλος του αιώνα των παραδοσιακών θέσεων Καρτεσιανή σε σχέση με τα ζώα, σύμφωνα με τα οποία αυτά δεν ήταν τίποτα άλλο από αυτόματα προγραμματισμένα από τον Θεό, ανίκανα να υποφέρουν ή αφή.

Έκτοτε το δίκαιο των ζώων έγινε σιγά σιγά θέμα άξιο μελέτης και ενδιαφέροντος. Περίπου 100 νομικές σχολές στον κόσμο διδάσκουν μαθήματα σχετικά με το θέμα, συμπεριλαμβανομένων των διάσημων σχολών Harvard, Stanford, Duke, UCLA και Το Michigan State University των Ηνωμένων Πολιτειών και ωστόσο μια καθολική διακήρυξη των δικαιωμάτων των ζώων δεν έλαβε χώρα μέχρι 1978.

Μια δήλωση, παρεμπιπτόντως, ότι παρόλο που υποστηρίζεται από την UNESCO και την περιβαλλοντική συναίνεση του πλανήτη, δεν υπερέβη ποτέ το να είναι μια λαμπερή δήλωση προθέσεων: καθιέρωσε την 4η Οκτωβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων των Ζώων και το καθήκον της μεταχείρισης μεταξύ ανθρώπων και ζώων κατοχυρώθηκε σε 14 γραπτά άρθρα. ζώα, αλλά σε καμία στιγμή δεν υπήρχαν διαθέσιμα πραγματικά, συγκεκριμένα και αποτελεσματικά μέτρα για τη διασφάλιση των συμφωνηθέντων, ειδικά επειδή αυτό έρχεται σε αντίθεση με το μεγάλο βιομηχανίες τροφίμων. Είναι εύκολο να αντιδράσεις σε έναν άνθρωπο που δέρνει τον σκύλο του, αλλά πόσο δύσκολο είναι να προχωρήσεις σε ένα από τα μεγαλύτερα βιομηχανίες του πλανήτη και ένας από τους κύριους υπαίτιους της σύγχρονης κακοποίησης ζώων.

Η συζήτηση, πρέπει να ομολογήσουμε, δεν είναι απλή. Παραχώρηση δικαιωμάτων σε ζωντανά πλάσματα ότι δεν θα μπορούσαν ποτέ να τα χρησιμοποιήσουν οικειοθελώς, ότι δεν μπορούν να σεβαστούν τα δικαιώματα των άλλων αποτελεί πρόκληση νομοθετική σκέψη, ιδίως σε θέματα τροφίμων, όπου αυτά τα δικαιώματα συγκρούονται ανθρώπινα δικαιώματα.

Πολλοί, σε αυτή τη γραμμή προβληματισμού, επιμένουν ότι δεν είναι απαραίτητο να παραχωρηθούν δικαιώματα στα ζώα, αλλά να επιβληθεί ένας αυστηρός ηθικός κώδικας στους ανθρώπους. Στο τέλος της ημέρας, είμαστε εμείς που μπορούμε να νιώσουμε ενσυναίσθηση για το σύντομο και γεμάτο βάσανα που βιώνουν πολλά ζώα σήμερα.

Το 2000, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών εξέτασε την ανάληψη αυτής της τελευταίας θέσης Οικουμενική Διακήρυξη για την καλή διαβίωση των ζώων, η οποία δεν έχει ακόμη εγκριθεί από αυτήν οργανισμός. Ο σκοπός αυτής της δήλωσης δεν ήταν παρά να αναγνωρίσει και να επισημοποιήσει διεθνώς κάτι που για κάθε άτομο που διαθέτει ένα ελάχιστο περιθώριο ενσυναίσθησης Θα ήταν προφανές: ότι τα ζώα είναι ζωντανά όντα ικανά να αισθάνονται και να υποφέρουν, πολλά από αυτά σε μέτρα πολύ κοντά (αν όχι πανομοιότυπα) με εκείνα της ύπαρξης ο άνθρωπος; και ότι οι ασκήσεις σκληρότητας απέναντί ​​τους αποτελούν ηθικό και ηθικό δίλημμα για μας είδος. Αλλά ακόμη και μια τέτοια προφανής προσέγγιση είναι δύσκολο να επισημοποιηθεί στο διεθνές δίκαιο.

Άλλες πρωτοβουλίες σε πιο τοπικό επίπεδο ήταν πιο επιτυχημένες από αυτή την άποψη, όπως η Συνθήκη της Λισαβόνας του 2007, στην οποία τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεσμεύτηκαν να να αναπτύξουν αποτελεσματική νομοθεσία σχετικά με την κακοποίηση των ζώων, κάτι που έχουν κάνει μόνο το Βέλγιο, η Γαλλία, η Ουγγαρία και η Ισπανία, με τους αντίστοιχους νόμους περί προστασίας Ζώο. Παρόμοιοι νόμοι εκθέτουν τους νόμους της Χιλής, της Βραζιλίας και της Αργεντινής, στη Νότια Αμερική, και εκείνους μόνο ορισμένων από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Συμβαίνει η εκτροφή και η σφαγή σε σκληρές, ανθυγιεινές και εξευτελιστικές συνθήκες (τόσο για τα ζώα καθώς και οι άνθρωποι που ασχολούνται με αυτό) ανταποκρίνονται σε κάποιο βαθμό στην ανάγκη για κατασκευή τροφή με σταθερό και ιλιγγιώδη ρυθμό.

Μια πιο υπεύθυνη κατανάλωση κρέατος όχι μόνο θα συνεργαζόταν με το περιβάλλον, αλλά θα μείωνε επίσης την πίεση στον κτηνοτροφικό εξοπλισμό και αναπαραγωγής (θα το καθιστούσε λιγότερο κερδοφόρο) για να επιτραπεί η εμφάνιση νέων μοντέλων που ανταποκρίνονται στην ηθική έκκληση σχετικά με την ταλαιπωρία των ζώων και παρεμπιπτόντως μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης ζωονοσογόνων λοιμώξεων, ελαχιστοποιούν τον αντίκτυπο αυτής της βιομηχανίας στη βακτηριακή αντοχή σε ο αντιβιοτικά και, τέλος, επιτρέψτε μας να ζήσουμε μια πιο υγιή ύπαρξη στον πλανήτη, τόσο για εμάς όσο και για τα υπόλοιπα ζωντανά όντα που μας συνοδεύουν.

Βιβλιογραφικές αναφορές:

• "Τι είναι μια επιστημονική έκθεση;" στο Εθνικό Πανεπιστήμιο του Τρουχίγιο (Περού).
• «Δικαιώματα των ζώων» στο Βικιπαίδεια.
• «Δικαιώματα των ζώων» των Daniela Castillo και Roberto Wesley στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Πολιτείας του Hidalgo (Μεξικό).
• «Η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων, βρεγμένο χαρτί» στο περιοδικό Καταναλωτής (Ισπανία).

Τι είναι ένα επιστημονικό δοκίμιο;

ΕΝΑ επιστημονικό δοκίμιο Είναι ένα είδος γραφής που πραγματεύεται ένα επιστημονικό θέμα, το διερευνά σε βάθος και υποστηρίζει τα ευρήματά του, υπόθεση και συμπεράσματα σε επιστημονικές αποδείξεις, δηλαδή σε δικές ή/και έρευνες άλλων ανθρώπων στην περιοχή. Είναι ο κύριος τύπος εγγράφων σε επιστημονικές και ενημερωτικές δημοσιεύσεις, που απευθύνονται σε εξειδικευμένο ή ευρύ κοινό και των οποίων θεμελιώδης σκοπός είναι η μετάδοση και η διατήρηση των επιστημονική γνώση.

Ακολουθήστε με: