Ορισμός χημικού δεσμού

Candela Rocío Barbisan | Ιαν. 2022
ΧΗΜΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ

Ο χημικός δεσμός δίνεται από α δύναμη κινητήρια δύναμη, που είναι η αλλαγή του Ενέργεια μεταξύ μιας κατάστασης και μιας άλλης, η αρχική κατάσταση (ξεχωριστά άτομα) και η τελική κατάσταση (συνδεδεμένα άτομα). Αυτή η αλλαγή ενέργειας συμβαίνει λόγω των αλληλεπιδράσεων μεταξύ των ηλεκτρονίων σθένους, των ηλεκτρονίων του εξωτερικού κελύφους, τα οποία είναι υπεύθυνα για τα άτομα που χάνουν ή αποκτούν ηλεκτρόνια, ή μοιράζονται, για να φτάσουν σε μια συνθήκη σταθερότητα. Αυτή η συνθήκη σταθερότητας ανταποκρίνεται στον κανόνα της Οκτάδας, που μοιάζει με την ηλεκτρονική διαμόρφωση των ατόμων με αυτή του πλησιέστερου ευγενούς αερίου στο Περιοδικός Πίνακας.

Ταξινόμηση χημικών δεσμών

Τώρα, ανάλογα με το πώς συμβαίνει αυτό ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι δεσμών μεταξύ των ατόμων. ο εκπαίδευση διαφορετικών δεσμών εξαρτάται τότε από τις διαφορές στην ηλεκτραρνητικότητα των ατόμων που ενώνονται.

Όσο μεγαλύτερη είναι η ικανότητα να προσελκύει ηλεκτρόνια προς τον εαυτό του, τόσο πιο ηλεκτραρνητικό είναι το άτομο και επομένως, θα τείνει να σχηματίζει ιοντικούς δεσμούς, όπου μεταφέρονται ηλεκτρόνια. Υπάρχει μια συνεχής αύξηση της ηλεκτραρνητικότητας από μεταλλικά σε μη μεταλλικά στοιχεία, γεγονός που προσδίδει την ικανότητα να σχηματίζονται ιοντικοί δεσμοί μεταξύ τους. Ένα παράδειγμα αυτού είναι τα οξείδια, η περίπτωση του οξειδίου του ασβεστίου.

Ενώ, εάν τα στοιχεία έχουν παρόμοιες ηλεκτραρνητικότητες ή ίδιας τάξης, τείνουν να μοιράζονται ηλεκτρόνια, σχηματίζοντας δεσμούς. ομοιοπολική πολική ή μη πολική. Ο ομοιοπολικός δεσμός είναι πολικός, για παράδειγμα, στο Διοξίδιο του άνθρακα, αφού το Οξυγόνο που συνδέεται με τον Άνθρακα έχει α μετατόπιση των κοινών ηλεκτρονίων στο οξυγόνο, το οποίο έχει υψηλότερη ηλεκτραρνητικότητα. Από την άλλη πλευρά, στην περίπτωση του Cl2 (μοριακό χλώριο) ο ομοιοπολικός δεσμός είναι πολικός ή μη πολικός, αφού η ηλεκτραρνητικότητα είναι ίδια όταν μιλάμε για το ίδιο στοιχείο. Γενικά, όταν ο δεσμός είναι μη πολικός, ονομάζεται καθαρός ομοιοπολικός.

Μέχρι στιγμής έχουμε αναφέρει την έννοια της ηλεκτραρνητικότητας και της πολικότητας, αυτό μας λέει στη συνέχεια ότι εάν υπάρχει μεγάλη διαφορά στην ηλεκτραρνητικότητα το ο δεσμός θα είναι ιοντικός, ενώ όσο μειώνεται η διαφορά ηλεκτραρνητικότητας υπάρχει μετάβαση από πολικούς ομοιοπολικούς δεσμούς ισχυροί έως ασθενείς πολικοί ομοιοπολικοί δεσμοί που φτάνουν στην ακραία περίπτωση όπου δεν υπάρχει διαφορά στην ηλεκτραρνητικότητα και ο δεσμός είναι μη ομοιοπολικός πολική ή καθαρή

Όταν ο δεσμός είναι ιοντικός, οι δυνάμεις του αξιοθεατο ηλεκτροστατική μεταξύ ειδών αντίθετων φορτίων (ανιόντα και κατιόντα) και, όπως αναφέραμε, των ηλεκτρονίων μεταφορά από ένα άτομο που παραμένει θετικά φορτισμένο (κατιόν) σε ένα άτομο που παραμένει αρνητικά φορτισμένο (ανιόν).

Όταν ο χημικός δεσμός είναι ομοιοπολικού τύπου, μιλάμε για δεσμούς στους οποίους μοιράζονται τα ηλεκτρόνια σθένους και, επομένως, σε αντίθεση με τον ιοντικό δεσμό, είναι πιο αδύναμος δεσμός. Ομοίως, η δύναμη της αλληλεπίδρασης θα μειωθεί καθώς μειώνεται η διαφορά ηλεκτραρνητικότητας μεταξύ των ατόμων.

Τέλος, ένας επιπλέον χημικός δεσμός που είναι γνωστός είναι ο μεταλλικός δεσμός. Όπως υποδηλώνει το όνομά του, είναι η αλληλεπίδραση μεταξύ μεταλλικών στοιχείων, όπως το αλουμίνιο και ο σίδηρος. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι ενώσεις σχηματίζουν δίκτυα όπου τα μεταλλικά κατιόντα βυθίζονται σε μια θάλασσα ηλεκτρονίων. Το τελευταίο του δίνει τις πιο χαρακτηριστικές ιδιότητες που γνωρίζουμε, όπως, για παράδειγμα, υψηλή θερμική αγωγιμότητα και που κατέχουν, αφού τα ηλεκτρόνια του δεσμού έχουν τη δυνατότητα και την ικανότητα να κινούνται ελεύθερα μέσα σε αυτό το δίκτυο τρισδιάστατη.

Με βάση αυτούς τους τύπους δεσμών, εξηγούνται πολλές από τις βάσεις της Χημείας ως επιστήμης. Καθένας από αυτούς τους τύπους χημικών δεσμών που καθορίζουν, με τη σειρά τους, τύπους ενώσεων που δίνουν στις ουσίες τα δικά τους χαρακτηριστικά και ιδιότητες, όπως είναι η περίπτωση των σημείων τήξης και των σημείων βρασμού, αυτά συνδέονται στενά και καθορίζονται από τον τύπο των δεσμών και τις δυνάμεις έλξης που υπάρχουν μέσα αυτοί.

Επιπλέον, οι τεχνολογίες βασίστηκαν σε μελέτες δεσμών για την πρόοδο με νέα προϊόντα, για παράδειγμα, τα πολυμερή που σήμερα χρησιμοποιούμε αγροχημικά, συνθετικές ίνες, μεταξύ άλλων υλικών που έχουν σχεδιαστεί από τη γνώση του τρόπου σύνδεσης των ατόμων καθε.