Παραδείγματα Επαγγελματικής Δεοντολογίας

Είναι γνωστό ως δεοντολογία ή επαγγελματική ηθική σε ένα πεδίο φιλοσοφικών σπουδών που σχετίζεται με την εφαρμοσμένη ηθική (από την ελληνική ήθος, "έθιμο"), του οποίου το κύριο καθήκον είναι να σκεφτεί, να δημιουργήσει και να αναθεωρήσει το ηθικά πρότυπα που διέπουν την άσκηση ενός επαγγέλματος. Δηλαδή, αυτή η πειθαρχία μελετά ποιος είναι ο ηθικά αποδεκτός τρόπος, δηλαδή ο ηθικός, της άσκησης ενός επαγγέλματος.

Από μόνη της, η ηθική δεν κρίνει τους ανθρώπους ούτε επιβάλλει τιμωρίες: τα θεσμικά όργανα και τα συλλογικά όργανα είναι αρμόδια για αυτό. Ωστόσο, εμπλέκεται στη δημιουργία δεοντολογικών κωδίκων, που είναι τα σύνολα κανόνων που διέπουν πρακτικά τη σωστή επαγγελματική απόδοση. Οι κωδικοί αυτοί είναι απαραίτητοι, στις περισσότερες περιπτώσεις, επειδή η άσκηση του εν λόγω Επαγγέλματα συνεπάγεται μερίδιο εξουσίας ή/και ευθύνης έναντι τρίτων.

Η επαγγελματική δεοντολογία είναι ένας πολύ τεράστιος κλάδος, στον οποίο υπάρχει ένα υποπεδίο για κάθε επάγγελμα που το απαιτεί. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να μιλήσουμε για δημοσιογραφική δεοντολογία, ιατρική ηθική, νομική δεοντολογία κ.λπ.

Παραδείγματα επαγγελματικής δεοντολογίας

Ακολουθούν ορισμένα πιθανά παραδείγματα εφαρμογής της επαγγελματικής δεοντολογίας:

1. επαγγελματική εχεμύθεια. Οι επαγγελματίες ιατρικοί, νομικοί και ψυχολόγοι δεσμεύονται επαγγελματικά από διακριτικότητα, καθώς έχουν πρόσβαση σε ευαίσθητες και προσωπικές πληροφορίες σχετικά με τους πελάτες τους. Για το λόγο αυτό, αυτό που μιλάνε αυτοί οι επαγγελματίες με τους πελάτες τους κατά την άσκηση της εργασίας τους είναι καλύπτονται από το επαγγελματικό απόρρητο και κανείς άλλος δεν μπορεί να το μάθει (εκτός εάν παραβιάσετε το νόμο ή θέσετε σε κίνδυνο τρίτους). Επομένως, ένας επαγγελματίας που αποκαλύπτει τέτοια μυστικά ή τα εκμεταλλεύεται είναι επαγγελματικά ανήθικος.
2. επαγγελματικό διαγωνισμό. Μια σημαντική πτυχή της επαγγελματικής δεοντολογίας έχει να κάνει με την εκπαίδευση για μια θέση και τη δυνατότητα απόδοσής της. Ένας επαγγελματίας που λέει ψέματα για τις ικανότητές του ή αποδέχεται εν γνώσει του εργασίες για τις οποίες δεν είναι κατάλληλος, θέτει σε κίνδυνο τους πελάτες του. Σε κάθε περίπτωση, ο επαγγελματίας πρέπει να είναι ειλικρινής ως προς τις ικανότητές του και να αφήνει τον πελάτη να επιλέξει να πάρει το ρίσκο ή όχι.
3. ο ιπποκράτης όρκος. Οι επαγγελματίες υγείας, ανεξάρτητα από την ειδικότητά τους, ορκίζονται με την αποφοίτησή τους δημόσιος και επίσημος, γνωστός ως ο «όρκος του Ιπποκράτη» (προς τιμήν του Ιπποκράτη, του Έλληνα πατέρα του φάρμακο). Σε αυτόν τον όρκο, δεσμεύονται στη θεμελιώδη αρχή της ιατρικής, που είναι να κάνουν όσο το δυνατόν λιγότερο κακό στους δικούς τους ασθενείς, δηλαδή, μην χρησιμοποιείτε ποτέ τις γνώσεις σας για να τους θέσετε άσκοπα σε κίνδυνο ή να τους βλάψετε εκ προθέσεως.
4. Ο διαχωρισμός επαγγελματικού και προσωπικού. Σε όλους τους δεοντολογικούς κώδικες καθιερώνεται ο απαραίτητος διαχωρισμός μεταξύ της προσωπικής και της επαγγελματικής ζωής των επαγγελματιών. Για παράδειγμα, όταν ένας δάσκαλος πρέπει να αξιολογήσει τη σύζυγό του, ένας δικαστής πρέπει να κρίνει έναν συγγενή ή ένας ψυχολόγος πρέπει να θεραπεύσει ένας φίλος, γενικά, αυτές οι καταστάσεις αποφεύγονται για τη διατήρηση της αντικειμενικότητας και της ειλικρίνειας της επαγγελματικής πρακτικής.
5. οικονομική ειλικρίνεια. Η άσκηση ενός επαγγέλματος συχνά περιλαμβάνει τη διαχείριση των χρημάτων άλλων ή την παροχή συμβουλών σε άλλους σχετικά με τα δικά τους εμπορεύματα και των οικονομικών, και μερικές φορές εκθέτει τον επαγγελματία στον χειρισμό του δημόσιου χρήματος. Η επαγγελματική δεοντολογία περιλαμβάνει επίσης την οικονομική εντιμότητα: μια δέσμευση στην αλήθεια όταν μιλάμε για χρήματα. Για παράδειγμα, ένας επαγγελματίας του χρηματοοικονομικού τομέα που διογκώνει τα στοιχεία της εταιρείας του για να πουλήσει τις μετοχές του ή που αποκρύπτει τα κέρδη του για να αρνηθεί φόρους στο κράτος, ενεργεί με ανήθικο τρόπο.
6. συνδικαλιστική αλληλεγγύη. Πολλά επαγγέλματα έχουν συντεχνίες και ιδρύματα που έχουν σχεδιαστεί για να συντονίζουν την ελεύθερη άσκηση επάγγελμα, ώστε το όφελος ενός ή λίγων να μην συνεπάγεται τη ζημία της πλειοψηφίας του Συνάδελφοι. Υπό αυτή την έννοια, οι επαγγελματίες καλούνται να σεβαστούν τη βούληση του σωματείου και να είναι υπεύθυνοι και με σεβασμό απέναντι στους συναδέλφους τους. Για παράδειγμα, δεν φαίνεται καλό για έναν επαγγελματία να ασκεί κρυφά το επάγγελμά του όταν το σωματείο του κάλεσε σε απεργία, αναζητώντας τη βελτίωση της εργασίας για όλους τους επαγγελματίες.
7. περιβαλλοντική φροντίδα. Μια ολοένα και πιο σημαντική πτυχή της επαγγελματικής δεοντολογίας έχει να κάνει με τον αντίκτυπο της εργασίας τους στο περιβάλλον, δηλαδή την οικολογική ζημιά που προκαλούν. Οι επαγγελματίες πρέπει να το γνωρίζουν αυτό και πρέπει να είναι πρόθυμοι να μειώσουν το οικολογικό αποτύπωμα της δουλειάς τους, προσαρμόζοντας γενικά τις αρχές μείωση, επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση.

Βιβλιογραφικές αναφορές:

• «Ηθική (επαγγελματική)» στο Βικιπαίδεια.
• «Τι είναι η επαγγελματική δεοντολογία;» (βίντεο) στο Πανεπιστήμιο του Deusto (Ισπανία).
• «Επαγγελματική Ηθική» στο Ηνωμένα Έθνη (ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ).
• «Professional ethics» των Gilda Colman, Celia Martínez και Jessica Acosta στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Παραγουάης.

Ακολουθήστε με: