Παραδείγματα Θεωρητικού Πλαισίου

ο θεωρητικό πλαίσιο είναι ένα τμήμα μιας ερευνητικής εργασίας, είτε πρόκειται για α δοκιμή, ένα μονογραφία, διατριβή, διπλωματική εργασία, στην οποία αναπτύσσονται οι έννοιες και οι θεωρίες που χρησιμοποιήθηκαν και είναι σχετικές για την ανάλυση του εν λόγω θέματος. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι μόνο μια εξήγηση μιας έννοιας, αλλά και της σχέσης της με το αντικείμενο μελέτης αυτού του έργου.

Το θεωρητικό πλαίσιο δεν πρέπει να συγχέεται με το τελευταίας τεχνολογίας. Η τελευταία λέξη της τεχνολογίας δίνει έναν απολογισμό των ερευνών που πραγματοποιήθηκαν μέχρι εκείνη τη στιγμή στο θεματικό πεδίο που εργάζεται. Το θεωρητικό πλαίσιο, από την άλλη, ορίζει τα επεξηγηματικά και εννοιολογικά μοντέλα στα οποία βασίζεται η ανάλυση που πραγματοποιείται.

Λειτουργίες του θεωρητικού πλαισίου

Μερικοί από τους στόχους ενός θεωρητικού πλαισίου είναι:

Δομή του θεωρητικού πλαισίου

Η δομή του θεωρητικού πλαισίου δεν είναι άκαμπτη, αλλά υπάρχουν ορισμένες πτυχές που πρέπει να υπάρχουν:

Παραδείγματα θραυσμάτων θεωρητικών πλαισίων

1. Θεωρητικό πλαίσιο έρευνας για τους στοχασμούς των Ελλήνων κλασικών ως γνώση υπόβαθρο που υποστηρίζει το φιλοσοφικό επιχείρημα των κοινωνικοπολιτικών δογμάτων του John Stuart Mill και του Carlos Μαρξ

Τίτλος έρευνας: Στοχασμοί των Ελλήνων κλασικών ως προηγούμενη γνώση στη φιλοσοφική επιχειρηματολογία των κοινωνικοπολιτικών δογμάτων σε φοιτητές φιλοσοφίας

Πραγματοποιήθηκε από: Ricardo Jose Cortez Fernandez – Mario Antonio Vasquez Cohello

Αφηρημένη:

1.2 Θεωρητική Βάση
1.2.2 Πλάτωνας (427-347 π.Χ.)

Αυτός ο φιλόσοφος είναι ο πιο αξιοσημείωτος από τους μαθητές του Σωκράτη, αλλά ξεκινάμε με μια σημαντική πτυχή του σκεφτείτε, λοιπόν, αν και είναι ένα μικρό απόσπασμα, αποδεικνύεται σημαντικό στο μεγάλο έργο του Η Δημοκρατία: «Κατέβηκα χθες στον Πειραιά». Και αυτό, όπως αποδεικνύεται από τον Gutiérrez (2008), κάνει ξεκάθαρη αναφορά στον φιλόσοφο που εγκατέλειψε το σπήλαιο και επιστρέφει σε αυτό για να προσπαθήσει να απελευθερώσει όσους είναι φυλακισμένοι σε αυτό.

Αυτό το απόφθεγμα σηματοδοτεί την αρχή της συγγραφής της Πλατωνικής Δημοκρατίας και για τους σκοπούς μας είναι διδακτική από δύο απόψεις: πρώτον. πόσο σημαντικό είναι για τους φοιτητές φιλοσοφίας της Ακαδημαϊκής Μονάδας EEGG και δεύτερον? η αδιαμφισβήτητη σχέση για την κατανόηση των σύγχρονων κοινωνικοπολιτικών ιδεών του Μιλ και του Μαρξ.

1. Θεωρητικό πλαίσιο σε μια φιλοσοφική διερεύνηση γύρω από την έννοια της ιδεολογίας

Τίτλος έρευνας: Το καθεστώς της ιδεολογίας από τον Μαρξ στον Αλτουσέρ.

Πραγματοποιήθηκε από: Fabian Parra

Αφηρημένη:

Οι χαρακτηριστικές εντάσεις της έννοιας της ιδεολογίας είναι ήδη παρούσες στην αρχαιότερη πηγή για τη μελέτη της, στην αρχή της σύγχρονης σκέψης: το δόγμα των ειδώλων του Βρετανού φιλοσόφου Φράνσις Μπέικον (1561-1626). Για τον Μπέικον, τα είδωλα αντιπροσώπευαν εκείνες τις τάσεις που είναι εγγενείς στο ανθρώπινο πνεύμα που το απομακρύνουν από την επιστημονική γνώση της πραγματικότητας. Η κληρονομιά του Bacon συγκεντρώθηκε στη δημιουργία του όρου «ιδεολογία» από τον Destutt de Tracy (1754-1836) για να ονομάσει τη νέα επιστήμη που επρόκειτο να αναλάβει την επιστημονική μελέτη των ιδεών.

Η μελέτη αυτή σχεδιάστηκε σύμφωνα με εμπειρικές αρχές, παρόμοιες με αυτές του Λοκ, στις οποίες θα έπρεπε βρείτε την αιτιολόγηση για την πραγματοποίηση μιας ορθοπεδικής σκέψης που ήταν επίσης, αμέσως, μια ορθοπεδική Κοινωνικός. Ωστόσο, η προβληματική φύση της έννοιας της ιδεολογίας έχει εγγραφεί στην ίδια τη διατύπωσή της στη Γερμανική Ιδεολογία, όπου ο Μαρξ και Ο Ένγκελς παρουσιάζει μια έννοια που κατασκευάζεται από ένα σύνολο επιβεβαιώσεων ή διατριβών που θεωρούνται εύλογες μεμονωμένα, αλλά που λαμβάνονται από κοινού ασυνεπής.

Αυτός ο αποκριτικός χαρακτήρας εκδηλώνεται ιδιαίτερα στο καταστατικό της κριτικής της ιδεολογίας που έχει στοιχειώσει από την εμφάνιση δυσκολίες στο επιστημολογικό επίπεδο που αποκαλύπτει την εμμονή μιας αντιπροσωπευτικής υπόθεσης για τη φύση του συνείδηση, η οποία, κατά τη γνώμη μας, έχει επικριθεί σωστά από τη σύγχρονη πρόταση του Louis Althusser, ο οποίος προσπαθεί να αποφύγει επίμαχη δυσκολία. Πράγματι, η αλτουσεριανή υλιστική πρόταση, έρθοντας σε ρήξη με το πρόβλημα της παραδοσιακής γνωσιοθεωρίας, κατέστησε δυνατή μια ανασύνληψη της έννοιας της ιδεολογίας. που καταφέρνει να βγει από το δίλημμα στο οποίο καταλήγει η μαρξική ιδεολογική κριτική, στο οποίο είναι δυνατόν να καταλογιστούν στοιχεία που αντιστοιχούν σε μια γνωσιολογική θέση ρεαλιστικού τύπου.

1. Θεωρητικό πλαίσιο μεταπτυχιακού μαθήματος για τις διαταραχές ελλειμματικής προσοχής

Τίτλος έρευνας: Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής. Επίμαχη διάγνωση. Έννοιες για την επανεξέταση της διδακτικής λειτουργίας

Ολοκληρώθηκεμε: Λικ. Ana Bianco – Lic. Μιχαέλα Τούγια

Αφηρημένη:

Σύμφωνα με τον Φουκώ, η κλινική υπάρχει από τα αρχαία χρόνια, ως σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του, αυτού που τον κάνει να υποφέρει με αυτό που τον ανακουφίζει. Μετάδοση από το ένα στο άλλο, έγινε μια οικουμενική σχέση της ανθρωπότητας με τον εαυτό της μέχρι που εγκαινιάστηκε η γραφή και η γλώσσα. μυστικό, και η γνώση διανεμήθηκε σε μια προνομιούχα ομάδα, όπου η ασθένεια δεν μαθεύτηκε μέσα και με τον ασθενή, αλλά στα συστήματα νοσολογικό.

Τον 18ο αιώνα, επισημαίνει ο συγγραφέας, η κλινική γνώρισε μια ξαφνική αναδιάρθρωση. αποκομμένο από το θεωρητικό πλαίσιο, έλαβε ένα πεδίο εφαρμογής που δεν περιορίζεται πλέον σε αυτό το πλαίσιο στο οποίο λέγεται η γνώση, αλλά συνεκτείνεται με το σύνολο της ιατρικής εμπειρίας. Επανένωση του βλέμματος και της λέξης. Δεν θα πρόκειται πλέον για μια συνάντηση με τον ασθενή από μια ήδη διαμορφωμένη εμπειρία, αλλά για την απουσία οποιασδήποτε προηγούμενης δομής, ενός τομέα στον οποίο η αλήθεια διδάσκει τον εαυτό της και, με τον ίδιο τρόπο, στο βλέμμα του έμπειρου παρατηρητή και στο βλέμμα του ακόμα αφελούς μαθητευόμενου... αναρρώνω από τις επιμέρους παραλλαγές που είχαν εξαλειφθεί από την ιατρική του είδος.

Ο Foucault λέει, αναφερόμενος στην ιατρική των μέσων του δέκατου έβδομου αιώνα, ότι η κλινική αναδιοργανώνεται σε «ένα πολύπλοκο σώμα, συνεκτικό, στο οποίο συνδυάζονται μια μορφή εμπειρίας, μια μέθοδος ανάλυσης και ένας τύπος διδασκαλίας» (Foucault 1963).

Ομοίως, ο Σίγκμουντ Φρόιντ δηλώνει στις αρχές του 20ου αιώνα ότι ««Ψυχανάλυση είναι το όνομα: 1η μέθοδος για η διερεύνηση των ψυχικών διεργασιών... 2. Μιας θεραπευτικής μεθόδου νευρωτικών διαταραχών που βασίζεται σε τέτοια έρευνα; και 3.º Από μια σειρά ψυχολογικών γνώσεων που αποκτήθηκαν έτσι, οι οποίες σταδιακά συνιστούν μια νέα επιστημονική πειθαρχία» (Freud, 1922).

Και για τα δύο, η κλινική ενσωματώνει μια πρακτική, μια μέθοδο, ένα σύνολο γνώσεων, ένα είδος διδασκαλίας.

1. Θεωρητικό πλαίσιο λογοτεχνικής έρευνας για τις σχέσεις της αργεντίνικης λογοτεχνικής κριτικής με τη σκέψη των Michel Foucault, Jacques Derrida και Gilles Deleuze

Τίτλος έρευνας: Χρήσεις των Φουκώ, Ντελέζ και Ντεριντά στην Αργεντινή λογοτεχνική κριτική (1980-2010)

Πραγματοποιήθηκε από: Natali Antonella Incaminato

Αφηρημένη:

Στη νεωτερικότητα, αυτή η σχέση έχει μια ιδιαίτερη ανατροπή που βασίζεται σε ορισμένα ιστορικά και λεκτικά ορόσημα. κατ' αρχήν, από την ιστορική διαίρεση μεταξύ «Φιλοσοφίας» και «Λογοτεχνίας» στα τέλη του 18ου αιώνα, όταν η τελευταία αρχίζει να χρησιμοποιείται με τη σύγχρονη σημασία της· Ο Raymond Williams δηλώνει: «Η λογοτεχνία ήταν πρωτίστως η ικανότητα ανάγνωσης και η εμπειρία της ανάγνωσης, και αυτό περιελάμβανε τη φιλοσοφία, την ιστορία και τα δοκίμια καθώς και τα ποιήματα» (1980: 62). Από την πλευρά του, ο Jacques Rancière τοποθετεί την εμφάνιση του «αισθητικού καθεστώτος των τεχνών» στην ίδια περίοδο που επισημαίνει ο Williams, ο οποίος προσδιορίζει την οι συγγραφικές πρακτικές και οι θεσμοί που αναγνωρίζουμε ως λογοτεχνικοί, ένα καθεστώς που συνεπάγεται την καταστροφή του συστήματος αναπαράστασης (Rancière, 2009: 39). Ο χαρακτηρισμός του Rancière αυτού του καθεστώτος στο The Distribution of the Sensitive. Αισθητική και πολιτική και στο The silent word. Το δοκίμιο για τις αντιφάσεις της λογοτεχνίας περιγράφει μια σύμπτωση μεταξύ της στιγμής που τελειώνει η ολίσθηση της σημασίας της λέξης «λογοτεχνία» και εκείνης της άλλης στιγμής που που επεξεργάζονται οι φιλοσοφικές-ποιητικές εικασίες που θα στηρίξουν, μέχρι σήμερα, τον ισχυρισμό της λογοτεχνίας ως μια πρωτόγνωρη και ριζοσπαστική άσκηση σκέψης και Γλώσσα. Η λογοτεχνία, ως όρος που δηλώνει τον ιστορικό τρόπο ορατότητας των έργων της συγγραφικής τέχνης, παράγει τη διάκριση άλλων γραπτών και κατά συνέπεια παράγει λόγους που θεωρητικοποιούν αυτή τη διάκριση, «αλλά και εκείνοι που τη βεβηλώνουν για να την παραπέμψουν είτε στην αυθαιρεσία των κρίσεων είτε σε θετικά κριτήρια ταξινόμησης»4 (Rancière, 2009: 13). Σε αντίθεση με το σύστημα αναπαράστασης, στη λογοτεχνία ως τέχνη γραφής στο αισθητικό καθεστώς εκφράζεται η απόσταση της γλώσσας σε σχέση με τον εαυτό του και προκύπτει η έκφραση ενός ξεδιπλώματος μέσω του οποίου τα πάντα μπορούν να γίνουν γλώσσα, που είναι αυτό που ορίζει την «ιδιοφυΐα ποιητικός".

1. Θεωρητικό πλαίσιο έρευνας που προτείνει βελτίωση στον τομέα της υγείας και της ασφάλειας στην εργασία από μια νέα νομοθεσία στο Περού

Τίτλος έρευνας: Πρόταση για τη βελτίωση ενός Συστήματος Διαχείρισης Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία με βάση το Νόμο 29783, το Πρότυπο OHSAS 18001, το Τομεακό Πρότυπο RM 111-2013- MEM/DM, για τη μείωση των εργατικών ατυχημάτων σε μια εταιρεία συντήρησης και εγκαταστάσεων ηλεκτρικός

Πραγματοποιήθηκε από: Dennis Bendezu Regalado

Αφηρημένη:

2.2. Θεωρητικές βάσεις
2.2.1. Γενικά χαρακτηριστικά.
2.2.1.1. Ασφάλεια και υγεία στην εργασία.
Η ΕΑΥ είναι ο κλάδος που είναι υπεύθυνος για τη μελέτη των «συνθηκών και παραγόντων που επηρεάζουν ή θα μπορούσαν να επηρεάσουν την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων ή άλλων εργαζομένων επισκέπτες ή οποιοδήποτε άλλο άτομο στο χώρο εργασίας» (BSI 2007: 4), δηλαδή τις φυσικές, εργασιακές, οργανωτικές συνθήκες στις οποίες οι εργαζόμενοι εκτελούν τα καθήκοντά τους και αυτό μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ασφάλεια των εργαζομένων και παράγοντες όπως: Συνθήκες στις οποίες εκτελείται η εργασία, περιβάλλον εργασίας, ρύποι, φορτίο εργατικά κ.λπ.
Αυτές οι συνθήκες και αρνητικοί παράγοντες επηρεάζουν την ασφάλεια του εργαζομένου, οι οποίοι έχουν άμεσο αντίκτυπο στην υγεία των εργαζομένων, σύμφωνα με την Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ορίζει τη λέξη Υγεία, «ως την ικανότητα των ανθρώπων να αναπτύσσονται αρμονικά σε όλους τους χώρους που επηρεάζει τη ζωή σου"

2.1.2. Βιομηχανική υγιεινή.
Η Βιομηχανική Υγιεινή μπορεί να οριστεί σύμφωνα με την American Industrial Hygiens Association (AIHA), από το υλικό μελέτης του Προγράμματος Εξειδίκευσης Βιομηχανική Ασφάλεια που υπαγορεύεται από τη σχολή Βιομηχανικών Μηχανικών του UNMSM ως: «Δραστηριότητες αφιερωμένες στην αναγνώριση, αξιολόγηση και έλεγχο των εκείνους τους περιβαλλοντικούς παράγοντες ή στρες που προέρχονται ή προκαλούνται από τον χώρο εργασίας και μπορούν να προκαλέσουν ασθένειες, να καταστρέψουν την υγεία και ευημερία ή να δημιουργήσουν οποιαδήποτε σημαντική δυσφορία μεταξύ των εργαζομένων ή των πολιτών της κοινότητας» (Module II Hygiene and Occupational Health, 2012, Π.3).

Μπορεί να σας εξυπηρετήσει: