Ορισμός της κατάστασης της φύσης

Η κατάσταση της φύσης αποτελείται από ένα υποθετικό στάδιο της ανθρωπότητας, πριν από τη συγκρότηση των κοινωνιών των πολιτών μέσω ενός κοινωνικού συμβολαίου. Είναι μια υπόθεση που συμμερίζονται οι συγγραφείς που ανήκουν στο ρεύμα της σύγχρονης συμβασιακής σκέψης (σ. XVII και XVIII) στον τομέα της πολιτικής φιλοσοφίας.

Προσφορά (APA)

λιλέν Γκόμεζ | Ιούλιος 2022
Καθηγητής Φιλοσοφίας

Αν και κάθε συγγραφέας έχει χαρακτηρίσει με διαφορετικούς τρόπους τη φυσική κατάσταση ως το σημείο μηδέν της κοινωνικής ζωής, παραμένουν δύο σταθερές: χαρακτηριστικά που γίνονται αποδεκτά ως απαραίτητα για όλους τους άνδρες που γεννιούνται σε αυτή την κατάσταση, δηλαδή, θεωρούνται πάντα ελεύθεροι και ίδιο.

Τόμας Χομπς

Ο Τόμας Χομπς (1588-1679) θεωρείται ο συγγραφέας που έθεσε τα θεμέλια για το σύγχρονο συμβόλαιο. Στο έργο του Λεβιάθαν, ή Η ύλη, η μορφή και η δύναμη ενός εκκλησιαστικού και αστικού κράτους (1651), εξηγεί την προέλευση του δημοκρατικού κράτους ως αποτέλεσμα μιας συμφωνίας μεταξύ ελεύθερων και ίσων ανδρών.

Το προηγούμενο στάδιο, που οδηγεί τους φυσικούς ανθρώπους να συμφωνήσουν μεταξύ τους τη βάση μιας κοινωνίας πολιτική, χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι καθένα από αυτά έχει το νόμος σε όλα τα πράγματα. Στο βαθμό που όλα τα άτομα είναι ίσα μεταξύ τους, έχουν όλα το ίδιο δικαίωμα στα αγαθά της κοινότητας. φύση, και ως εκ τούτου όταν δύο άντρες επιθυμούν το ίδιο αντικείμενο, αυτό οδηγεί αναγκαστικά σε διχόνοια.

Η κατάσταση της φύσης χαρακτηρίζεται από α πόλεμος όλων εναντίον όλων, γιατί το πιο λογικό πράγμα για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια δικός, όταν δεν υπάρχει κοινωνική διακριτική ευχέρεια, είναι να προλάβει την επίθεση πριν δεχθεί επίθεση από άλλους. Κάθε άνθρωπος γίνεται έτσι εχθρός των άλλων ανθρώπων. ώστε στην κατάσταση της φύσης να βασιλεύει ουσιαστικά η εχθρότητα. Ωστόσο, ο λόγος υπαγορεύει επίσης ως απώτερο στόχο ότι ο άνθρωπος πρέπει να αναζητήσει την ειρήνη για να διατηρήσει τον εαυτό του, και αυτό σημαίνει να παραιτηθεί από το δικαίωμά του σε όλα τα πράγματα - λόγος για το πόλεμος όλων εναντίον όλων— αρκούμενος σε τόση ελευθερία απέναντι στους άλλους ανθρώπους όση θα τους επέτρεπε εναντίον του εαυτού του. Τότε, μόλις όλοι οι άνθρωποι συμφωνήσουν να παραχωρήσουν το δικαίωμά τους σε όλα για χάρη της ειρήνης και συμφωνήσουν να εισέλθουν στο κοινωνία των πολιτώνΚατά συνέπεια, εγκαταλείπουν την κατάσταση της φύσης.

Τζον Λοκ

Στο Δεύτερη πραγματεία για Κυβέρνηση Εμφύλιος (1689), ο John Locke (1632-1704) προτείνει έναν χαρακτηρισμό της κατάστασης της φύσης που διαφέρει ουσιαστικά από αυτόν του Hobbes. Από τη σκοπιά του, είναι μια κατάσταση τέλειας ελευθερίας για κάθε άνθρωπο να διατάξει τις ενέργειές του και να τις απορρίψει υπάρχοντα και άλλα άτομα όπως κρίνει σκόπιμο, χωρίς να εξαρτάται από τη θέληση κανενός άλλου ανθρώπου, αλλά πρέπει κολλήσει στο νόμος φυσικός.

Όντας ίσοι, οι άνθρωποι επιτρέπεται να απολαμβάνουν τη φύση με τον ίδιο τρόπο και να χρησιμοποιούν τις ίδιες ικανότητες που τους έχει παραχωρήσει ο Θεός. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος να καταστρέψει τον εαυτό του ή οποιοδήποτε πλάσμα που έχει στην κατοχή του, επομένως, όταν βλάπτει ένα άλλο σε σχέση με τη ζωή, την ελευθερία ή τα υπάρχοντά του, όλοι οι άλλοι άνθρωποι αποκτούν το δικαίωμα να τον τιμωρούν, να διαφυλάξουν την υπόλοιπη ανθρωπότητα και να διαφυλάξουν την ασφάλεια αμοιβαίος.

Η κατάσταση της φύσης δεν είναι, από μόνη της, κατάσταση πολέμου, αλλά ειρήνης. πόλεμος ακολουθεί όταν η πρόθεση να χρησιμοποιήσει το δύναμη έναντι άλλων ατόμων, όπου δεν υπάρχει κοινή δύναμη να στραφούμε. Μόλις εγκαθιδρυθεί μια κατάσταση πολέμου, η εχθρότητα παύει μόνο όταν υπάρχει η δύναμη να προσφύγουμε. για την εφαρμογή των νόμων με αμερόληπτο τρόπο, και αυτή είναι η εξουσία του κράτους, που προκύπτει από το σύμφωνο Κοινωνικός.

Ζαν Ζακ Ρουσό

Στο Λόγο για την καταγωγή και τα βασικά του ανισότητα Μεταξύ των ανδρών (1755), ο Jean-Jacques Rousseau (1712-1778) προτείνει ένα περιγραφή της κατάστασης της φύσης ως ρυθμιστική μυθοπλασία, που μας δίνει ένα σημείο σύγκρισης σε σχέση με τις σημερινές κοινωνίες μας.

Για τον Rousseau, ο φυσικός άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος, αλλά η αυξανόμενη κοινωνική ανισότητα κατά τη διάρκεια της ιστορίας τον αλυσόδεσε σταδιακά. Στη φυσική τους κατάσταση, οι άνδρες απαιτούν μόνο να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. Αλλά, μόλις συναναστρέφονται, αρχίζουν να ανταγωνίζονται μεταξύ τους και γίνονται σκλάβοι στο βλέμμα των άλλων, όπως πολλαπλασιάζονται οι τεχνητές ανάγκες που δεν είχαν πριν. και αυτά, δημιουργώντας μια ψεύτικη άνεση, ατροφούν τις αρχικές τους ικανότητες.