10 Παραδείγματα καρτών κειμένου

Αναφορά. Άντερσον, Π. (1996). Τα άκρα της ιστορίας. Ανάγραμμα. Βαρκελώνη, σελ. 88.
Υλη. Ανάλυση του φιλοσοφικού έργου του Φουκουγιάμα και οι στοχασμοί του σε άλλους μεταμοντερνιστές θεωρητικούς και στοχαστές.

Διατυπωμένη το 1960, η θέση του Gehlen περίμενε πολύ τον μεταμοντερνισμό είκοσι χρόνια αργότερα (ήταν ίσως η πρώτη αιχμηρή ματιά του). Αλλά αν υπάρχει μια μοναδική πηγή για τον χαρακτηριστικό τόνο του τέλους της ιστορίας που θα γιόρταζαν (κυρίως) Γάλλοι μεταμοντέρνοι θεωρητικοί, αυτή βρίσκεται στο Kojéve. Η πνευματική γενιά του Baudrillard ή του Lyotard δεν ένιωσε ποτέ την ίδια αρχική συμπάθεια με τον Kojéve για το σοβιετικό καθεστώς.

Αναφορά. Αβραάμ, Τ. (1999). φιλοσοφικές ζωές. Eudeba. Μπουένος Άιρες, σελ. 199.
Υλη. Ανάλυση της ζωής μερικών από τους πιο διάσημους φιλοσόφους στην ιστορία και πώς έγιναν χαρακτήρες στην εποχή τους και μέσα από την κληρονομιά τους.

«Εν ολίγοις: μια φιλοσοφική ζωή είναι μια προετοιμασία για να πεθάνεις, να πάρεις, να πάρεις το δρόμο της αλήθειας, μέσω του διαλόγου. (Η αλήθεια και ο θάνατος έρχονται πολύ κοντά, μόνο που είναι οριστικά. Η φιλοσοφία είναι προσωρινή, είναι απλή

διαμετακόμιση). Αλλά —όλοι γνωρίζουμε— μόνο ο Σωκράτης πεθαίνει. και όχι μόνο πεθαίνει στην ιστορία αλλά έχει πεθάνει αποτελεσματικά. Αυτό το αδιαμφισβήτητο γεγονός, που είναι η ίδια η πιθανότητα του μύθου, υπάρχει με τέτοιο τρόπο στους διαλόγους που καθένας από αυτούς θα μπορούσε να θεωρηθεί ως στάδια ενός ταξιδιού».

Αναφορά. Κίσινγκερ, Χ. (1995). διπλωματία. Ταμείο Οικονομικού Πολιτισμού. Πόλη του Μεξικού, σελ. 377.
Υλη. Ο Χένρι Κίσινγκερ και το όραμά του για τη διπλωματία την εποχή της εισόδου των Ηνωμένων Πολιτειών στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

«Η είσοδος των Ηνωμένων Πολιτειών στον πόλεμο ήταν το αποκορύφωμα της εξαιρετικής διπλωματικής επιχείρησης ενός μεγάλου και τολμηρού ηγέτη. Σε λιγότερο από τρία χρόνια, ο Ρούσβελτ είχε οδηγήσει τον παραδοσιακά απομονωτικό λαό του σε έναν παγκόσμιο πόλεμο. Μέχρι τον Μάιο του 1940, το 64% των Αμερικανών θεωρούσε τη διατήρηση της ειρήνης πιο σημαντική από την ήττα των Ναζί.

ΑναφοράShopenhaur, A. (2004). Ιστορία της Φιλοσοφίας. τετραγωνίζω. Μπουένος Άιρες, σελ. 15.
Υλη.Η σχέση μουσικής και μαθηματικών.

«Ότι η μεταφυσική της μουσικής, όπως την εξέθεσα στο κύριο έργο μου, μπορεί να θεωρηθεί ως εφαρμογή στην Πυθαγόρεια φιλοσοφία των αριθμών, Το υπέδειξα εν συντομία εκεί και θα το εκθέσω κάπως εκτενέστερα εδώ, οπότε φυσικά εικάζω ότι ο αναγνώστης θα γνωρίζει τα αποσπάσματα που παρατίθενται. Σύμφωνα με αυτό λοιπόν, η μελωδία εκφράζει όλες τις κινήσεις της θέλησης όπως αυτές εκδηλώνονται στην ανθρώπινη συνείδηση».

Αναφορά. Suzuki, Δ. (1999). Το βασίλειο του Ζεν. Κάιρος. Βαρκελώνη, σελ. 67.
Υλη. Βάσεις και ανάλυση της πνευματικής δομής που προτείνεται από τον Βουδισμό Ζεν.

«Υπάρχουν δύο προσεγγίσεις για την κατανόηση του Ζεν Βουδισμού: η μία είναι αναλυτική και η άλλη συνθετική. Το πρώτο ακολούθησαν οι πρώτοι Βουδιστές. το δεύτερο αναπτύχθηκε αργότερα. Με τον όρο αναλυτική μέθοδο εννοώ τον τρόπο με τον οποίο οι πρώτοι Βουδιστές ανέλυσαν την έννοια του Άτμαν. Ξεκίνησαν με την παροδικότητα των πραγμάτων, τον τρόπο που όλα υπόκεινται στο να γίνουν και δεν μένουν ποτέ ίδια.

Αναφορά. Καρμπαχόσα, Μ. (2010). Άλις Μάνρο. Το πεδίο της ιστορίας. Κάτοπτρο. Περιοδικό λογοτεχνικών σπουδών. Πανεπιστήμιο Complutense της Μαδρίτης, 46.
Υλη. Η δομική κατασκευή μιας ιστορίας και η διαχείριση της αποτελεσματικότητας και των σύντομων προτάσεων

«Ένα άλλο από τα χαρακτηριστικά του τρεξίματος μεγάλων αποστάσεων της Alice Munro είναι η προσωπική της μεγάλη απόσταση. Τόσο μέσω της εμφάνισης της συνέχειας της ιστορίας όσο και μέσω της δομικής διαδικασίας αντιπαράθεσης του διαφορετικές στιγμές (τα χρονολογικά διαστήματα μερικές φορές είναι πολύ μεγάλα), καταφέρνει να καλύψει ένα μεγάλο χώρο του καιρός".
urls. https://webs.ucm.es/info/especulo/numero46/amunro.html

Αναφορά. Λαμάτ, Π. (1971). Κοινωνική αλλαγή. Έντι. Μαδρίτη, σελ. 92-93.
Υλη. Κριτική της θεωρίας του κεφαλαίου του Μαρξ.

«Οι κίνδυνοι επιχειρηματικού κεφαλαίου έχουν μειωθεί δραματικά, καθώς είναι ως επί το πλείστον ασφαλίσιμοι έναντι του λειτουργικού κόστους. Ούτε το συλλογικό όργανο, αντιπροσωπευτικό του κατακερματισμένου και ανώνυμου κεφαλαίου, συνήθως δεν ανταποκρίνεται στη σύνθεσή του, αλλά μάλλον το ανερχόμενο και το οικονομικοί πόροι ορισμένων μετόχων επιφυλάσσουν σε πολλές περιπτώσεις τη νόμιμη κυβέρνηση της εταιρείας σε μειοψηφικά κλάσματα του κεφαλαίου Κοινωνικός".

Αναφορά. Μάρτιν, Ρ. μικρό. (2008). Οι μύθοι και ο Γιουνγκ. Αμαλθεία. περιοδικό κριτικής μύθου, 87. Μαδρίτη, σελ. 14.
Υλη. Η χρήση των μύθων και η επίδρασή τους στους ανθρώπους σύμφωνα με την ψυχαναλυτική αντίληψη του Γιουνγκ

«Ο Γιουνγκ ενισχύει αυτήν την εξήγηση με τον βαβυλωνιακό μύθο για τη δημιουργία του κόσμου μέσω της θυσίας του αρχική μητέρα Tiamat, ο δράκος, σύμβολο του αρχικού χάους, του οποίου το πτώμα χρησίμευσε για να σχηματίσει τον ουρανό και το Γη. Προφανώς, στη μεμονωμένη περίπτωση της Μις Μίλερ, η κοσμογονία δεν είναι σωματική, αλλά ψυχολογική. «Ο κόσμος αναδύεται όταν τον ανακαλύπτει ο άνθρωπος». δηλαδή ο κόσμος δημιουργείται όταν κάποιος δημιουργεί τον εαυτό του. «Και το ανακαλύπτει, συνεχίζει ο Γιουνγκ, όταν αποκηρύσσει το να παραμείνει εμπλεκόμενος στην αρχική μητέρα, όταν δηλαδή θυσιάζει την αρχική ασυνείδητη κατάσταση» (1982: 414)».

Αναφορά. Μπαγιέ, Τζ. (1983). Λατινική λογοτεχνία. Άριελ. Βαρκελώνη, σελ. 63.
Υλη. Στοχασμοί για την κατασκευή των χαρακτήρων στο έργο του Πλαύτου.

«Παρά τη σύγχυση που ενέχει η δράση από τόσα πολλά στοιχεία, την ψυχολογία, την περιγραφή των αντιδράσεων, αυτό το θέατρο δίνει μια εντύπωση ενότητας, ακόμη και ακρίβειας. Είναι επειδή ο Πλαύτος κατέχει τη δραματική ιδιοσυγκρασία σε σπάνιο βαθμό. Βλέπει τους χαρακτήρες του σε κίνηση, κινείται μαζί τους — ας πούμε έτσι — και τραβάει το κοινό να τον ακολουθεί, χωρίς σταματημό, από εφεύρεση σε εφεύρεση».