Τι ήταν ο βομβαρδισμός της Γκουέρνικα και πώς ορίζεται;

Αλσίνα Γκονζάλες
Ειδικός δημοσιογράφος και ερευνητής

Πραγματοποιήθηκε με εντολή του Wolfram von Richthofen (ξάδερφος του διάσημου άσσος Γερμανός Α' Παγκοσμίου Πολέμου με το παρατσούκλι «ο Κόκκινος Βαρώνος»), αποτελούνταν από επιδρομή διαφορετικών κυμάτων το καθένα, που ξεκίνησαν περίπου στις 4:30 μ.μ. της Δευτέρας 26 Απριλίου 1936, με ένα μόνο γερμανικό βομβαρδιστικό Dornier Sun 17 που έριξε περίπου 600 κιλά βόμβες. Στόχος τους, όπως και στο δεύτερο κύμα που σημειώθηκε λίγο αργότερα, ήταν η υπάρχουσα γέφυρα στα ανατολικά της Γέρνικας, μαζί με τον δρόμο που ανέβαινε προς τα βόρεια. Το δεύτερο κύμα αποτελούνταν από τρία ιταλικά βομβαρδιστικά Savoia-Marchetti SM.79. Η Γκουέρνικα θα καταληφθεί τρεις μέρες αργότερα από τις δυνάμεις των ανταρτών. Η γέφυρα, ο θεωρητικός στόχος της επίθεσης, ήταν άθικτη.

Μετά την πρώτη επίθεση, υπήρξαν άλλα τρία κύματα, με επικεφαλής τα γερμανικά βομβαρδιστικά Heinkel He 111 με συνοδεία μαχητικών Fiat CR.32, τα οποία άρχισαν να προκαλούν περισσότερες ζημιές στο πληθυσμός από τους προκατόχους του, περισσότερο επικεντρωμένη στη γέφυρα.

Η δεύτερη επίθεση σημειώθηκε από τις 18:30, και ήταν η μεγαλύτερη και πιο καταστροφική. Μεταξύ δώδεκα και δεκαπέντε βομβαρδιστικών Ju 52 συνοδευόμενα από μαχητικά Fiat CR.32, Messerschmidt Bf 109B και Heinkel He 51, επιτέθηκαν στην πόλη από βορρά προς νότο, ρίχνοντας εμπρηστικές βόμβες πάνω της.

Κατά τη διάρκεια των δεκαπέντε λεπτών μετά το πέρασμα των βομβαρδιστικών, τα γερμανικά μαχητικά σφαγιάστηκαν αδιακρίτως οι δρόμοι που οδηγούν έξω από την πόλη και τα περίχωρά της, αυξάνοντας έτσι τον αριθμό των αμάχων θυμάτων της Εγκεφαλικό.

Το 75% των κτιρίων που ανήκαν στην Guernika καταστράφηκαν ολοσχερώς και είναι περισσότερο από πιθανό κανένα να μην παρέμεινε εντελώς άθικτο, ως αποτέλεσμα των βομβών ή σκάγια, αν και είναι περίεργο, οι στρατιωτικοί στόχοι που αποτελούνταν από τα τρία εργοστάσια όπλων που είχε η πόλη εκείνη την εποχή, δεν ήταν καταστράφηκε από.

Ενώ η ίδια η πράξη του βομβαρδισμού είναι αρκετά καλά τεκμηριωμένη και έχει γίνει αρκετά ξεκάθαρη ιστορικά στον βαθμό στην οποία παραμένουν όλα αυτά τα ζητήματα, με διαφορές μεταξύ των ιστορικών σε πτυχές όπως η παραγόμενη θνησιμότητα, της κίνητρο επισκιάζεται από την ομίχλη της ιστορίας και οι συνέπειές της διχάζουν επίσης την κοινότητα.

Θεωρίες για τον λόγο της δράσης

Η βαρβαρότητα των βομβαρδισμών και η σκληρότητα με τον πληθυσμό εμφύλιος από τους αεροπόρους της Λεγεώνας Κόνδωρ (Γερμανικό εκστρατευτικό σώμα στο Εμφύλιος πόλεμος Ισπανικά) οδήγησε σε πολλές θεωρίες και γραμμές του έρευνα, αν και είναι πιθανό ότι οι πραγματικοί λόγοι του βομβαρδισμού δεν θα είναι ποτέ ξεκάθαροι.

Η ενέργεια στη Γκουέρνικα αποδόθηκε από την προπαγάνδα της πλευράς των ανταρτών στην κυβερνητική πλευρά ως ψεύτικη ενέργεια, κάτι που ακόμη και τότε κανείς δεν πίστευε.

Μια άλλη θεωρία, που υποστηρίζεται από υποστηρικτές της εξέγερσης, υποδηλώνει τη συγγραφή εκ μέρους των και κίνδυνος της Λεγεώνας Κόνδορα ως α πείραμα των τρομοκρατικών τακτικών που θα επιτελούνταν αργότερα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι υπάρχουσες αποκλίσεις μεταξύ της ισπανικής ανώτατης διοίκησης και των Γερμανών διοικητών, οι οποίοι είχαν τα δικά τους συμφέροντα που επισημάνθηκαν από το Βερολίνο, συμβάλλουν σε αυτή τη θεωρία. Και οι Ισπανοί διοικητές από την πλευρά των ανταρτών δεν θα είχαν διαμαρτυρηθεί όταν έμαθαν ότι χρειάζονταν γερμανική βοήθεια.

Τέλος, ορισμένοι ιστορικοί επιλέγουν να ανεβάσουν ολόκληρο ευθύνη στον Φράνκο και το Αντάρτικο Γενικό Επιτελείο, που με τη βάναυση δράση θα επιδίωκε να «δώσει ένα μάθημα» στους Ρεπουμπλικάνους.

Η αλήθεια είναι ότι οι διαφωνίες μεταξύ Γερμανών και Ισπανών, μαζί με τα συμφέροντα του Βερολίνου στο η δοκιμή νέων όπλων και τακτικών, καθώς και ο προπαγανδιστικός σκοπός αυτής της δράσης, θα μπορούσε να έχει αναδειχθεί ο ένταση της επίθεσης σε όρια που είναι δυσνόητα, αλλά είναι αλήθεια ότι η πλευρά των ανταρτών δεν έκανε κανένα διαμαρτυρία ή δημόσια αναφορά του γεγονότος, αφού τα αποτελέσματα της επίθεσης ωφέλησαν την επίθεση στη Χώρα Βάσκος.