Σημασία του Ελεύθερου Λογισμικού

Υπάρχουν επί του παρόντος δύο κύριοι τρόποι σκέψης μεταξύ των δημιουργών του λογισμικό. Στη μία πλευρά είναι οι προγραμματιστές που υπερασπίζονται το ιδιόκτητο λογισμικό και από την άλλη αυτοί που υπερασπίζονται την ελεύθερο λογισμικό.

Οι τελευταίοι υποστηρίζουν ότι όλοι οι χρήστες έχουν το δικαίωμα να έχουν δωρεάν το λογισμικό που χρειάζονται και για να γίνει ο κώδικας αυτού του λογισμικού δημόσιος, προσβάσιμος και ορατός σε όποιον θέλει να τον τροποποιήσει (Ανοιχτή πηγή), για να το προσαρμόσετε στις ανάγκες σας.

Αυτή η έννοια, αν και μπορεί να φαίνεται λίγο ουτοπική, έχει πίσω της ένα ολόκληρο φιλοσοφικό ρεύμα, αποσπασμένος από εκατομμύρια προγραμματιστές που καθημερινά συνεργάζονται στη δημιουργία νέων προγραμμάτων και στην ανάπτυξη ολοένα και περισσότερων κωδικών. Ως εκ τούτου, γεννήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '80, από το χέρι του Ρίτσαρντ Στάλμαν, για να αντιταχθεί στο μονοπώλιο που προσπαθούσαν να επιβάλουν οι μεγάλες εταιρείες πληροφορικής.

Και εδώ πρέπει να κάνουμε μια μικρή παράγραφο για να ξεκαθαρίσουμε μια πολύ συνηθισμένη σύγχυση σχετικά με τον ελεύθερο όρο.

Δωρεάν δεν σημαίνει απαραίτητα δωρεάν. Ένα δωρεάν πρόγραμμα του οποίου ο κώδικας δεν είναι ανοιχτός δεν μπορεί να θεωρηθεί ελεύθερο λογισμικό, ούτε ένα πρόγραμμα μπορεί να σταματήσει να είναι δωρεάν επειδή πληρώνεται.
Αυτός το ελεύθερο λογισμικό είναι αυτό που, σε λόγια των ιδρυτών αυτού του ρεύματος, δίνει ελευθερία στον χρήστη: ελευθερία να εξετάζετε τον κώδικα, να τον χρησιμοποιείτε χωρίς περιορισμούς, να τον διανέμετε εάν θέλετε και να τον τροποποιείτε εάν θέλετε. Η κοινή χρήση ελεύθερου λογισμικού δεν είναι στην πραγματικότητα έγκλημα, αλλά ο ίδιος ο λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκε το πρόγραμμα.
Όταν ένας χρήστης αποκτά ελεύθερο λογισμικό, γίνεται ο κάτοχος του, χωρίς όρους, αφού οι προγραμματιστές παραιτούνται από κάθε δικαίωμα πάνω του.

Επιστρέφοντας στο θέμα, το βασικό ερώτημα είναι: Γιατί πρέπει ως χρήστης να νοιάζομαι για τη χρήση ελεύθερου λογισμικού και όχι ιδιόκτητου; Λοιπόν, για πολλούς λόγους. Για αρχή, τα περισσότερα μεγάλα ιδιόκτητα προγράμματα περιέχουν κακόβουλο κώδικα, κρυμμένο από τον χρήστη και χρησιμοποιείται για τη συλλογή πληροφοριών ή την εκτέλεση υπορουτίνων χωρίς την άδεια του χρήστη. Καθώς δεν μπορείτε να δείτε τον κώδικα, δεν είναι ακριβώς γνωστό εάν αυτό το ιδιόκτητο πρόγραμμα είναι καθαρό ή πραγματικά εκμεταλλεύεται τον χρήστη. Το εντελώς αντίθετο από ένα δωρεάν πρόγραμμα, το οποίο είναι λογισμικό χωρίς τίποτα κρυφό.

Επιπλέον, μια άλλη σημαντική πτυχή είναι ότι, τουλάχιστον σύμφωνα με τους υπερασπιστές της, επιτρέπει α συνεχής βελτίωση κώδικα κοινόχρηστα και συνεπώς των προγραμμάτων. Με την κοινή χρήση, οποιοσδήποτε προγραμματιστής μπορεί να βελτιώσει τον αρχικό κώδικα για να τον κάνει να λειτουργεί καλύτερα ή να κάνει κάτι διαφορετικό και αυτόν τον κώδικα ταυτόχρονα Το reshared μπορεί να τροποποιηθεί απεριόριστα, ενώ ένα ιδιωτικό πρόγραμμα μπορεί να αλλάξει μόνο από αυτό ιδιοκτήτες, που μπορεί να το θέλουν ή όχι, ακολουθώντας αυστηρά οικονομικά και επιχειρηματικά κριτήρια, και όχι τα καλύτερα υπηρεσία χρήστη.

Η σημασία αυτού κίνηση είναι τέτοιο που το Ελεύθερο λογισμικό έχει ξεπεράσει τον τομέα των υπολογιστών για να επεκταθεί και σε άλλους τομείς όπως ο κινηματογράφος, η τέχνη, τηλεόραση ή ακόμα και το βιβλιογραφία.