Σημασία του συμποσίου του Πλάτωνα

Είναι ένα από τα πιο σχετικά έργα στο βιβλιογραφία της Αρχαίας Ελλάδας και επίσης απόλυτο σημείο αναφοράς της οικουμενικής λογοτεχνικής παραγωγής. Φέρει την υπογραφή και τη σφραγίδα του σημαντικού και εμβληματικού Έλληνα φιλοσόφου Πλάτωνα. Γράφτηκε τον τέταρτο αιώνα π.Χ. Γ., μεταξύ των ετών 385 και 370, το θέμα του είναι επίκαιρο σήμερα, γεγονός που εξηγεί τη σημασία του και φυσικά τη μονιμότητά του στο πέρασμα των αιώνων.

Μια σειρά από επιφανείς χαρακτήρες που συζητούν για την αγάπη

Αποτελείται από α διάλογος που πραγματοποιείται στο πλαίσιο εορτασμού στην οποία συμμετείχαν μερικές από τις σημαντικότερες προσωπικότητες αυτού χρόνος: ο ποιητής Αγάθων, ο Φαίδρος, ο θεατρικός συγγραφέας Αριστοφάνης, ο γιατρός Ερυξίμαχος, ο Σωκράτης, ο Αριστόδημος, ο στρατηγός Αλκιβιάδης και Παυσανίας.

Το μέρος και το κίνητρο της συνάντησης περιστρέφεται γύρω από τον Αγάθωνα αφού γιορτάστηκε το βραβείο που έλαβε την πρώτη τραγωδία του ιδιοκτήτη και οικοδεσπότη.

Το κεντρικό θέμα της συζήτησης είναι η αγάπη, καθώς είναι ο Έρως, ο θεός που αντιπροσωπεύει αυτό το συναίσθημα, ο χαρακτήρας στον οποίο εστιάζει.

Το σεξ, η γονιμότητα και η αγάπη μεταξύ των ανδρών, ήταν άλλα θέματα που αναλύθηκαν με το κοφτερό βλέμμα αυτών των σοφών.

Ενώ έτρωγαν, έπιναν, χόρευαν και τραγουδούσαν, όσοι παρευρέθηκαν στο συμπόσιο ασχολήθηκαν με το θέμα της αγάπης, μια συζήτηση που συντέθηκε αργότερα από Ο Πλάτωνας από τη μοναδική του ιδεολογία και ξεκινώντας από τις αντιλήψεις και τα συμπεράσματα που εξέφρασε ο Σωκράτης, ο μεγάλος του δάσκαλος, συνάντηση.

Η έννοια της πλατωνικής αγάπης γεννήθηκε και έγινε δημοφιλής με αυτό το έργο, ωστόσο, είναι σημαντικό να το αναφέρουμε Η σύλληψη που του αποδίδεται σήμερα, αυτή της άφθαστης αγάπης, δεν έχει καμία σχέση με το πρωτότυπο…

Η αγάπη είναι ομορφιά και τελειότητα και ένα θέμα στο οποίο έχει πρόσβαση μόνο η ψυχή

Ο Πλάτων θεώρησε ότι η αγάπη είναι η παρόρμηση που μας ενθαρρύνει να γνωρίσουμε και να παρατηρήσουμε πρώτα την ομορφιά φυσικός και μετά προχωρά προς ένα υψηλότερο επίπεδο όπως το πνευματικό, και το οποίο θα κορυφωθεί στην καθαρή γνώση της ομορφιάς.

Γι' αυτόν η πλατωνική αγάπη συνίστατο στην αγάπη για τις αιώνιες, αφηρημένες και τέλειες μορφές και ιδέες και δεν συνδέθηκε, όπως σήμερα, με το φυσικό πάθος.

Η ενατένιση της πνευματικής ομορφιάς, λέγεται στο συμπόσιο, είναι κάτι προσιτό σε ένα άλλο, ανώτερο στρώμα, στο οποίο έχει κανείς πρόσβαση στη ζωή.

Οταν ο προσοχή Από τη συζήτηση για το σεξ, συνάγεται το συμπέρασμα ότι η σεξουαλική πράξη μπορεί να μην υποκινείται από αγάπη, βασικά, επειδή είναι μια καθαρά φυσική πράξη, είτε μεταξύ ανδρών, μεταξύ γυναικών, είτε ανδρών και γυναικών, ως τρόπος εκδήλωσης της σαρκικής επιθυμίας για τον άλλον, είτε ελλείψει αυτού, η αγάπη του εραστή για τον αγαπημενος.

Το να πετύχεις την αγάπη σημαίνει να αγγίξεις την ευτυχία

Οι εκθέτες στο συμπόσιο επικρίνουν την επιδίωξη της ευχαρίστησης καθεαυτή και τονίζουν την ανάγκη αναζήτησης της αγάπης. βαθιά, γιατί αυτή είναι μια καθολική και σχεδόν τέλεια αξία, στενά συνδεδεμένη με τον Θεό και τα μέσα για την επίτευξη του ευτυχία.

Η ευχαρίστηση επικρίνεται ευρέως για το απλό γεγονός της διαμεσολάβησης και παροτρύνεται να αναζητήσει το βάθος της αγάπης.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το έργο είναι γνωστό και με τον τίτλο The Symposium.