Η σημασία της αντιμετώπισης της πραγματικότητας

Κάποια γεγονότα που επηρεάζουν τη ζωή μας μπορεί να είναι άβολα ή δυσάρεστα. Μπροστά τους μπορούμε να αντιδράσουμε με πολλούς τρόπους: με αδιαφορία, άρνηση ή δημιουργία κάποιου ψυχολογικού φραγμού που μας προστατεύει. Όλες αυτές οι φόρμουλες έχουν κάτι κοινό, γιατί με αυτές ξεφεύγει κανείς από την πραγματικότητα.

Αυτή η απόδραση είναι ένας ψυχολογικός αμυντικός μηχανισμός, αλλά δεν χρησιμεύει για την επίλυση προβλημάτων. Υπό αυτή την έννοια, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η καλύτερη λύση σε κάθε σύγκρουση είναι να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα πρόσωπο με πρόσωπο.

Τα προβλήματα δεν λύνονται από μόνα τους

Το να μην αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα είναι μια θέση που, καταρχήν, μπορεί να είναι λογική. Συχνά, μάλιστα, πιστεύουμε ότι τα προβλήματα θα φύγουν από μόνα τους ή ότι είναι καλύτερα να κοιτάξουμε από την άλλη πλευρά για να αποφύγουμε πιθανές συγκρούσεις με τους άλλους.

Αν και δεν υπάρχουν αλάνθαστες λύσεις στα προβλήματα, κατά γενικό κανόνα η χειρότερη λύση είναι να τα αγνοήσετε και να μην αντιμετωπίσετε την πραγματικότητα των γεγονότων.

Τι παίρνουμε αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα;

Πρώτον, αυτή η στρατηγική μας επιτρέπει να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας. Αν πω στον εαυτό μου «Θα βρω λύση στο πρόβλημά μου», είμαι γενναίος και αποφασιστικός και αυτή η ψυχολογική προδιάθεση θα με κάνει να νιώσω ικανοποιημένος. Αντίθετα, αν μέσω κάποιου ψυχολογικού μηχανισμού καταφέρω να αποφύγω το δικό μου ευθύνη, είναι πολύ πιθανό να ξέρω υποσυνείδητα ότι το κάνω λάθος.

Δεύτερον, η αντιμετώπιση της πραγματικότητας είναι κατά κάποιο τρόπο υποχρέωσή μας. ηθικός. Έτσι, αν κάποιος μας πληγώσει με τις κακές του πράξεις και δεν κάνουμε τίποτα για κάποιο λόγο, η συμπεριφορά μας είναι ηθικά κατακριτέα, αφού έχουμε επιτρέψει στο κακό να επικρατήσει.

Τρίτον, αντιμετωπίζοντας τα γεγονότα με αποφασιστικότητα και χωρίς αυταπάτη, κάνουμε ένα πολύ σημαντικό βήμα για τη βελτίωση της κατάστασης. Ας σκεφτούμε κάποιον που του λέει ένας γιατρός ότι έχει ασθένεια. Η πρώτη αντίδραση θα είναι ο φόβος και η ανησυχία. Μόλις ξεπεραστεί το αρχικό σοκ από τα άσχημα νέα, ο ασθενής έχει δύο επιλογές: να παραιτηθεί επειδή θεωρεί ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα ή να υιοθετήσει στάση μαχητικό και θετικό για να ξεπεραστεί η ασθένεια.

Τέλος, ορισμένα ανεπιθύμητα κοινωνικά φαινόμενα μπορούν να αλλάξουν, αλλά μια αλλαγή θα συμβεί μόνο αν κάνουμε κάτι, δηλαδή εάν αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα που μας φαίνεται δυσάρεστη. Ο κοινωνικός αποκλεισμός των γυναικών, η δουλειά Η παιδική ηλικία ή η σκλαβιά ήταν ευρέως διαδεδομένες πραγματικότητες στο παρελθόν, αλλά έπαψαν να είναι έτσι επειδή μερικοί Ανθρωποι Αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν αυτά τα προβλήματα.

εικόνες. Φωτολιά. Gregory Lee – Dr322