Σημασία των τροφίμων

Roberta Alessandra Pedrasoli
Πτυχίο Βιοϊατρικής

Μπορούμε να συνοψίσουμε τη σημασία του φαγητού σε μια λέξη: Ζωή. Για βιολογικούς λόγους, πρέπει να τραφούμε με κάποιο τρόπο για να διατηρήσουμε το σώμα μας σε λειτουργία. Ωστόσο, ως μία από τις πιο σημαντικές δραστηριότητες για την ανάπτυξη και την ανάπτυξη, δεν μπορούμε να περιορίσουμε την αξία της μόνο στην πράξη του φαγητού, καθώς περιλαμβάνει πολλές άλλες πτυχές όπως η οικονομία, ο πολιτισμός, οι κοινωνικές σχέσεις, οι αξίες, η ψυχαγωγία, η υγεία, η ευημερία και, φυσικά, αγάπη.

οικονομικές πραγματικότητες

Από οικονομική άποψη, τα έξοδα διατροφής συνεπάγονται ένα σταθερό κόστος στο προϋπολογισμός κανενός για όλη του τη ζωή. Το ποσοστό που διατίθεται για την αγορά τροφίμων είναι γενικά υψηλό, λαμβάνοντας υπόψη το εισόδημα των οικογενειών της κατώτερης και μεσαίας τάξης. Για να μην αναφέρουμε ότι, σύμφωνα με την έκθεση του ΟΗΕ του 2021, το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού πεινούσε και το 30% έζησε στο όριο της φτώχειας, δηλαδή, χωρίς να κερδίζουν αρκετά ώστε να εγγυώνται επαρκή τροφή για τους οικογένεια.

Το εισόδημα μιας οικογένειας σχετίζεται επίσης άμεσα με την ποιότητα των τροφίμων που καταναλώνεται. Αυτό μπορεί να φανεί στην αγορά πιο εκλεπτυσμένων τροφίμων (για παράδειγμα, κρέατος φιλέτου ή σολομού) ή ακόμα και στην ποικιλία φρούτων ή λαχανικών. Τα εξαιρετικά επεξεργασμένα τρόφιμα αποτελούν επίσης συχνά μέρος του πίνακα των πιο ταπεινών οικογενειών λόγω του χαμηλού κόστους τους (instant noodles in τόπος σπιτικών χυλοπιτών), ωστόσο, αξίζει να αναφέρουμε ότι η δημοσιότητα γύρω τους τα έκανε να αποκτήσουν κοινό μεταξύ άλλων κοινωνικών στρωμάτων μεγαλύτερη.

Το πρόβλημα της πείνας στον κόσμο δεν είναι η έλλειψη τροφής, αφού η βιομηχανία, είτε κτηνοτροφική είτε γεωργική είτε μεταποιημένη, είναι από τις μεγαλύτερες και που διακινεί τα περισσότερα χρήματα. μετά από όλα, όλοι πρέπει να φάνε. Και βάσει αυτής της απαίτησης, εμπλέκουμε το φαγητό σε διάφορες καθημερινές πτυχές που, όπως είπαμε παραπάνω, ξεπερνούν κατά πολύ τη φυσιολογική ανάγκη για φαγητό.

Διατροφή στον διατροφικό άξονα και ολοκληρωμένη υγεία

Ό, τι τρώμε μετατρέπεται σε ενέργεια για το σώμα μας. Αυτός ο μετασχηματισμός, τόσο μηχανικός (μασητικό) όσο και χημικός (πεπτικά ένζυμα) επιτρέπει την κλασμάτωση της τροφής σε μοριακό επίπεδο, διαιρώντας το μεταξύ των διαφορετικών βιταμινών που το συνθέτουν έτσι ώστε να μπορούν να απορροφηθούν από τα κύτταρα και να κατευθυνθούν στα όργανα που χρειάζονται. Για παράδειγμα, ο σίδηρος, ένα στοιχείο που υπάρχει κυρίως στα κρέατα και στα σκούρα πράσινα λαχανικά, είναι απαραίτητος για τα αιμοσφαίρια και τα κύτταρα τους Η ανεπάρκεια στο σώμα μας οδηγεί σε μια διαδικασία γνωστή ως αναιμία, η οποία αναγκάζει το σώμα να στερείται ενέργειας για να εκτελέσει πλήρως λειτουργίες.

Η τροφή είναι το κλειδί όχι μόνο για τη σωστή βιολογική λειτουργία αλλά και για μια υγιή ζωή και μπορούμε να δούμε τις αντανακλάσεις της από το ενδομήτριο περιβάλλον μέχρι τα τελευταία μας χρόνια. Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο International Journal of Gynecology & Obstetrics το 2016 αναφέρει έναν κίνδυνο οκτώ φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν διαβήτη σε παιδιά/έφηβους των οποίων οι μητέρες είχαν διαβήτη κύησης. Μόλις βγούμε από τη μήτρα, το φαγητό μπορεί να σχετίζεται με διάφορες ασθένειες και αυτό που θα καθορίσει αν θα είναι καλό ή κακό για την υγεία μας είναι ένας απλός παράγοντας: η ποσότητα.

Η υπερβολική κατανάλωση ζάχαρης και λίπους συνδέεται με την ανάπτυξη διαβήτη και δυσλιπιδαιμίας (υψηλή χοληστερόλη). Το νιτρικό (συντηρητικό) που υπάρχει σε επεξεργασμένα τρόφιμα όπως το μπέικον και το ζαμπόν σχετίζεται ως παράγοντας κινδύνου. κίνδυνος για την εμφάνιση καρκίνου, ωστόσο, τα φυσικά νιτρικά που υπάρχουν στα φυλλώδη τρόφιμα μπορούν να τον αποτρέψουν.

Η απάντηση στο ερώτημα τι σας κάνει χρήσιμο ένα τρόφιμο βρίσκεται στην ποικιλία που καταναλώνετε. (έτσι ώστε όλες οι βιταμίνες και τα μέταλλα να υπάρχουν στις σωστές ποσότητες) και σε ισορροπία. Το να φάμε ένα γλυκό, ένα χοτ ντογκ, να πίνουμε μια σόδα, δεν είναι οι εξαιρέσεις που θα μας βλάψουν, αλλά οι υπερβολές. Κανείς δεν χρειάζεται να στερηθεί από τον εαυτό του ένα νόστιμο και φτωχότερο σε θρεπτικά συστατικά τρόφιμα, αρκεί να μην είναι μέρος της ρουτίνας τρόφιμα και που δεν σχετίζονται άμεσα με οτιδήποτε επηρεάζει άμεσα τον οργανισμό (όπως αλλεργίες και δυσανεξίες ειδικός).

Πολιτιστική ταυτότητα και φαγητό

Έχουμε 193 χώρες σε όλο τον κόσμο χωρισμένες σε ηπείρους και περιοχές, και καθεμία από αυτές εκθέτει μια κλιματική, πολιτική και συγκεκριμένα κοινωνικοοικονομικά, των οποίων οι τοπικοί πληθυσμοί αναγκάζονται να προσαρμοστούν και, ως εκ τούτου, καθιέρωσαν τις διατροφικές τους αναφορές σε τα χρόνια. Τα μέρη κοντά στον ωκεανό έχουν μια διατροφή που βασίζεται σε ψάρια και καρκινοειδή, τα κρύα μέρη καταναλώνουν πολλές ρίζες τουρσί κ.λπ.

Βασικά, το φαγητό είναι μέρος της τοπικής κουλτούρας. Αυτή η κληρονομιά, που συχνά μεταδίδεται από γενιά σε γενιά, συνδέεται άμεσα με τη ζωή αυτού του λαού και αρχίζει να επηρεάζει την ταυτότητα αυτού του λαού.

Τα noodles έγιναν δημοφιλή ως ιταλικό πιάτο με τον ίδιο τρόπο που το σούσι έγινε δημοφιλές στην ιαπωνική κουζίνα. Στην Αγγλία έχουμε το λαϊκό ψάρια και πατατάκια, δηλαδή ψάρια και πατάτες, στη Γερμανία λουκάνικα, και η ινδική κουζίνα έχει γίνει διάσημη για τα καρυκεύματα της. Αυτά είναι αναγνωρισμένα παραδείγματα της πολιτιστικής ένωσης πιάτων με μια χώρα.

Υπάρχουν αμέτρητα τυπικά πιάτα που ακόμη και χρησιμοποιώντας τα ίδια υλικά αλλάζουν εντελώς τον τρόπο παρασκευής και παρουσίασής τους. Σήμερα είναι πολύ πιο εύκολο να ταξιδέψεις, χωρίς να αναφερόμαστε στο τουριστικό κομμάτι, το οποίο είναι επίσης στενά συνδεδεμένο με το τρόφιμα, αλλά με την έννοια ότι έχει διευκολύνει τη μεταφορά των συστατικών από το ένα μέρος στο άλλο σε χρονικούς χώρους μικρός. Ομοίως, οι μεταναστευτικές διαδικασίες μεταφέρουν περιορισμένα γαστρονομικά έθιμα σε μια περιοχή για να κατακτήσουν τον κόσμο. Είναι η δυνατότητα να φάμε κάτι τυπικό άλλων χωρών στην πόλη μας ή ακόμα και στο σπίτι μας.

Το φαγητό είναι επίσης ένας τρόπος έκφρασης των πεποιθήσεων και των αξιών μας. Όταν στραφούμε στο πνευματικό μέρος, μπορούμε να αναγνωρίσουμε τη θρησκευτική επιρροή, καθώς και τους μύθους και τα δόγματα που μεταφέρονται απευθείας στην κουζίνα. Υπάρχει μια μεγάλη συμβολολογία που συσχετίζει το φαγητό με τη θρησκευτική πρακτική, αποτελώντας μορφές σεβασμού και υπακοής. Οι Εβραίοι και οι Μουσουλμάνοι ακολουθούν διάφορους νόμους για τα τρόφιμα που μοιράζονται, για παράδειγμα, την απαγόρευση της κατανάλωσης χοιρινού κρέατος. Στον Ινδουισμό η αγελάδα είναι ιερή και η κατανάλωσή της απαγορεύεται, ορισμένες ράτσες είναι ακόμη και χορτοφαγικές. Το κίνημα Hare Krishna, από την πλευρά του, εκτός από τη χορτοφαγία, δεν καταναλώνει φυτά με έντονο άρωμα όπως το σκόρδο, το κρεμμύδι και το σχοινόπρασο, επειδή μπορούν να διεγείρουν τη σεξουαλική επιθυμία. Μέσα σε αυτό χριστιανισμός, το ψωμί είναι ιερό και καθαγιάζεται σε διάφορες θρησκευτικές τελετουργίες όπως ο Δείπνος του Κυρίου και η Ευχαριστία.

Χρησιμοποιούμε το φαγητό ως μορφή διαμαρτυρίας. Η αυστηρή χορτοφαγία, δηλαδή το να μην καταναλώνεις οτιδήποτε ζωικής προέλευσης, είναι ένας τρόπος να δείξουμε στον κόσμο αντίθεση στην εκμετάλλευση των ζώων. Επίσης, η αγορά προϊόντων μόνο από μικρούς παραγωγούς, το μποϊκοτάζ ορισμένων σημάτων που προωθούν την αποψίλωση των δασών κ.λπ. Ο τρόπος ζωής μας εκφράζεται από διάφορες πτυχές και, συχνά, μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε μια φωνή για να αγωνιστούμε για την αλλαγή.

Κοινωνική αλληλεπίδραση και ψυχαγωγία

Το φαγητό είναι ευχάριστο και γι' αυτό μας αρέσει τόσο πολύ να μοιραζόμαστε αυτήν την εμπειρία. Είναι δυνατή η σύνδεση μιας εντελώς τυχαίας ομάδας μέσω ενός κοινού παράγοντα, επιτρέποντας έτσι την κοινωνική αλληλεπίδραση με διαπροσωπικό τρόπο. Κοινωνικά μιλώντας, το φαγητό παίζει εξέχοντα ρόλο στις κοινωνικές σχέσεις, αφού ενώ μοιραζόμαστε το τραπέζι είναι δυνατό να αναπτυχθεί μια πληθώρα αλληλεπιδράσεων όπως συνάντηση, συζήτηση, εξαέρωση, γιορτή, μεταξύ πολλών άλλων πράγματα. Ένα πρώτο ραντεβού σε μια καφετέρια ή μια πρόταση σε εκείνο το ρομαντικό εστιατόριο, μια συνάντηση με φίλους, happy hour μετά τη δουλειά, ένα δείπνο παρέας. Τα παραδείγματα κοινωνικών συναντήσεων σε αυτό το πλαίσιο αφθονούν και για έναν απλό λόγο: το φαγητό διευκολύνει επικοινωνία.

Το φαγητό είναι επίσης ένας τρόπος έκφρασης αγάπης. Όταν αναλύουμε μια οικογενειακή συγκέντρωση, που μπορεί να είναι ένα κυριακάτικο μεσημεριανό γεύμα, παρατηρούμε τη φροντίδα με την οποία το το άτομο που πρόκειται να μαγειρέψει επιλέγει τη συνταγή, τα υλικά, την προετοιμασία του πιάτου, επιδιώκοντας να ευχαριστήσει τον παρόν. Αυτό το μεσημεριανό γεύμα δημιουργεί μια συναισθηματική μνήμη, η οποία είναι προσβάσιμη κάθε φορά που απολαμβάνετε το πιάτο με ή χωρίς την οικογένεια. Με έναν ευρύτερο τρόπο, μπορούμε να φανταστούμε το ίδιο επίπεδο λεπτομέρειας σε ένα γαμήλιο πάρτι, όπου η φροντίδα Η ψυχοκοινωνική στην επιλογή του μενού δεν επιδιώκει να δημιουργήσει μια αξέχαστη στιγμή μόνο για το ζευγάρι αλλά και για επισκέπτες.

Επί του παρόντος, το γαστρονομία είναι συνώνυμο της ψυχαγωγίας. ριάλιτι με διάσημους σεφ, βίντεο σε διαδικτυακές πλατφόρμες, περιοδικά, βιβλία κ.λπ., όλα αφιερωμένα στη μαγειρική ερασιτέχνες με επαγγελματικούς αέρα στους οποίους μπορεί να εμβαθύνει κάθε εξειδικευμένο άτομο, που προηγουμένως περιοριζόταν σεφ. Η ζήτηση για συμμετοχή σε αυτόν τον κόσμο αυξάνεται στους λάτρεις των καλών πιάτων, και έτσι, η προετοιμασία εκτιμάται και το φαγητό αποκτά μια ιδιαίτερη γεύση.