Σημασία της Μετανεωτερικότητας

Οι φιλοσοφικές και πολιτισμικές προσεγγίσεις της μετανεωτερικότητας μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε το όραμα του κόσμου πολλών ατόμων. Υπάρχουν ορισμένοι τρόποι σκέψης, ζωής και δημιουργίας που είναι η λογική συνέπεια αυτού του ιστορικού σταδίου.

Κάποια από τα αρχή στρατηγοί αυτού του πνευματικού και πολιτιστικού ρεύματος θα μπορούσαν να είναι οι εξής: δεν υπάρχουν απόλυτες αλήθειες και όλα είναι σχετικά, πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί με κάθε ουτοπικό ή η θρησκεία με υποσχέσεις απελευθέρωσης, η υπερβολική εμπιστοσύνη στην ανθρώπινη λογική είναι μια ψεύτικη ψευδαίσθηση και η ιδέα της απεριόριστης προόδου της ανθρωπότητας είναι προϊόν φαντασίας μας ευχές.

Αυτά τα νοητικά σχήματα και άλλα παρόμοια είναι γνήσια μεταμοντέρνα και με όλα αυτά εκφράζει α απόρριψη οποιασδήποτε πρότασης, πολιτική, πολιτιστική ή θρησκευτική, που φιλοδοξεί τη χειραφέτηση της ύπαρξης ο άνθρωπος

Με απλοποιημένο τρόπο, μπορεί να βεβαιωθεί ότι ο μεταμοντέρνος άνθρωπος απομακρύνεται από τον Θεό και εμπιστεύεται τη λογική, υιοθετεί ατομικιστικές θέσεις για να τοποθετηθεί στον κόσμο γύρω του και βρίσκεται αποπροσανατολισμένος μπροστά στην πολλαπλότητα των ρευμάτων και ιδέες.

Για τους γκουρού της μετανεωτερικότητας, τα μοντέλα του παρελθόντος έχουν αποδείξει την αποτυχία τους

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η ανθρωπότητα στο σύνολό της βρέθηκε αντιμέτωπη με μια γενική απογοήτευση. Με άλλα λόγια, κανένα θρησκευτικό ιδεώδες ή αρχή δεν είχε χρησιμεύσει για να αποτρέψει το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων.

Ως αποτέλεσμα αυτής της συλλογικής αποτυχίας, οι μεταμοντερνιστές ισχυρίζονται ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε τα άτομα είναι να δημιουργήσουμε την προσωπική μας "μικρή ιστορία" και να ξεχάσουμε οποιαδήποτε "μεγάλη ιστορία" (κομμουνισμός, καπιταλισμός, χριστιανισμός ή οποιαδήποτε άλλη παγκόσμια κοσμοθεωρία).

Πολλαπλότητα, πολυπολιτισμικότητα και αντικουλτούρα

Για τους μεταμοντερνιστές δεν υπάρχει σταθερός δρόμος για την ανθρωπότητα, αλλά μάλλον υπάρχουν τόσα μονοπάτια όσες και ατομικές και συλλογικές προοπτικές. Αυτό σημαίνει ότι αντί να πιστεύουμε σε ένα γενικό δόγμα που εξηγεί την πραγματικότητα στο σύνολό της (για παράδειγμα, θρησκευτικές ή πολιτικές πεποιθήσεις), ανθρώπινο ον αντιμετωπίζει έναν περίπλοκο και ποικιλόμορφο κόσμο που του επιτρέπει να δημιουργήσει μια πολλαπλή ύπαρξη στην οποία όλα πηγαίνουν.

Η πολυπολιτισμικότητα είναι μια άλλη από τις συνέπειες της μετανεωτερικότητας. Σε πολλούς ακαδημαϊκούς και κοινωνικούς τομείς, έχει επικρατήσει η ιδέα ότι όλες οι πεποιθήσεις και οι πολιτισμοί έχουν την ίδια ισχύ και, Επομένως, δεν έχει νόημα να κάνουμε έκκληση σε οικουμενικές αξίες ή σε ένα ηγεμονικό πολιτισμικό μοντέλο που θα πρέπει να επιβληθεί στους το υπόλοιπο.

Μεταξύ των δεκαετιών του 1950 και του 1970, εμφανίστηκαν πολύ διαφορετικά αντιπολιτισμικά ρεύματα: χίπις, μπίτνικ, πανκ, underground κουλτούρα κ.λπ. Κατά κάποιο τρόπο όλοι τους εκφράζουν κάτι κοινό: τον σύγχρονο κόσμο που εμπνέεται από τα ιδανικά του Απεικόνιση είναι νεκρό και πρέπει να οικοδομήσουμε νέες εναλλακτικές.

Εικόνα. Φωτολιά. nuvolanevicata