Η σημασία της ένδοξης επανάστασης

Η Ένδοξη Επανάσταση είναι ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα στη Δύση, που χρησιμεύει ως παράδειγμα και υπόβαθρο για πολλές μελλοντικές επαναστάσεις. Η Ένδοξη Επανάσταση έγινε στην Αγγλία το έτος 1688 και έκτοτε σήμαινε ένα όριο για την μπορώ μοναρχικός σε αυτό Χώρα αλλά και η αρχή του συγκλονιστικού σε πολλές άλλες χώρες που πήραν ως παράδειγμα αυτό το γεγονός.

Μια βαθιά αλλαγή: η ένδοξη επανάσταση, η πρώτη μεγάλη επανάσταση της Δύσης

Όταν εντοπίζουμε τον εαυτό μας την εποχή της ένδοξης επανάστασης, στα τέλη του 17ου αιώνα, πρέπει να επισημάνουμε ότι η Αγγλία ήταν μια χώρα με μοναρχία πολύ ισχυρό και με μεγάλη συγκέντρωση ισχύος. Βασιλιάς εκείνη την εποχή ήταν ο Ιάκωβος Β', ανήκε στον οίκο του Στιούαρτ και εκτός από το ότι βασίλευε σε όλη την Αγγλία, ήταν και κυρίαρχος της Σκωτίας και της Ιρλανδίας. Ήταν επίσης γνωστός ως Ιάκωβος Ζ' της Σκωτίας επειδή η καταγωγή επέβαλε τον αντίστοιχο αριθμό διαδοχής σε αυτή την επικράτεια. Ο Ιάκωβος Β' της Αγγλίας ήταν ο τελευταίος καθολικός βασιλιάς αυτής της χώρας και χαρακτηριζόταν από συγκέντρωση δύναμης και για την άσκηση της θέσης του με χαρακτηριστικά απολυταρχίας, πρακτική, από την άλλη, κοινή σε πολλές χώρες Ευρώπη. Ωστόσο, στα βρετανικά νησιά, οι κοινωνικές και θρησκευτικές συγκρούσεις ήταν πολύ πιο βαριές από ό, τι σε άλλα Προτεσταντικές χώρες και τομείς ήταν αποφασισμένοι να μην επιτρέπουν πλέον τη βασιλεία ενός ηγεμόνα Καθολικός.

Το τέλος της απόλυτης μοναρχίας στην Αγγλία

Στην Αγγλία, ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς θεσμούς, το Κοινοβούλιο, ενεργούσε πάντα προς το συμφέρον του και αυτή η περίπτωση δεν ήταν διαφορετική. Αυτό έγινε από τότε που και τα δύο κόμματα στο κοινοβούλιο Αγγλικά, οι Τόρις και οι Ουίγκ, ιστορικά σε αντίθεση, συμμάχησαν για να πολεμήσουν κάποιους ενάντια στην απόπειρα αναδιάρθρωσης της Εκκλησίας και άλλους ενάντια στον καθολικισμό του Ιάκωβου Β'. Έτσι, με την υποστήριξη του Γκιγιέρμο Γ', ολλανδικής και προτεσταντικής καταγωγής, οι τομείς που ήταν αντίθετοι στον βασιλιά συνέθεσαν μια συνωμοσία που θα κατέληγε να τον απομακρύνει από το θρόνο το 1688. Αυτή η Επανάσταση, αν και μαστιγώθηκε από κομματικά και πολιτικά συμφέροντα, προσωπικά οφέλη και άλλα στόχους, δείχνει ότι τουλάχιστον στα βρετανικά νησιά η εξουσία των βασιλιάδων θα άλλαζε για πάντα και ότι τελικά το αγγλικό κοινοβούλιο, θα ενίσχυε για άλλη μια φορά τη δύναμή της, συνεχίζοντας να μιλά από τότε μέχρι σήμερα μιας κοινοβουλευτικής μοναρχίας, στην οποία η οι βουλευτές και οι άρχοντες που κατείχαν νομοθετικές θέσεις θα είχαν μεγαλύτερη εξουσία από τους βασιλιάδες, φιγούρες έκτοτε θολές και συμβολικός.